روايات حصرية
0

رواية اضواء الامل في الظلام كاملة جميع الفصول بقلم مياده محمد

ahmed
اخر تحديث :

رواية اضواء الامل في الظلام كاملة جميع الفصول بقلم مياده محمد

رواية اضواء الامل في الظلام كاملة جميع الفصول هى رواية من تأليف المؤلفة المميزة مياده محمد رواية اضواء الامل في الظلام كاملة جميع الفصول صدرت لاول مرة على فيسبوك الشهير رواية اضواء الامل في الظلام كاملة جميع الفصول حققت نجاحا كبيرا في موقع فيسبوك وايضا زاد البحث عنها في محرك البحث جوجل لذلك سنعرض لكم رواية اضواء الامل في الظلام كاملة جميع الفصول

رواية اضواء الامل في الظلام بقلم مياده محمد

رواية اضواء الامل في الظلام كاملة جميع الفصول

مش هتجوزها يعني مش هتجوزها يا بابا دى خا*طيه
الأب:يا ابنى مش هينفع دى مهما كان بنت عمك يعنى عرضك
_لا يعني لا يا بابا دى واحده جهله وعايشه فى الصعيد وكمان خا*طيه أنا مش عارفه مش قتلت*وها ليه وريحتونا من عا*رها بدل ما ألبس أنا فيها
الأب بعد أن صفعه:أخرس يا قليل الأدب واضح كده انى معرفتش أربيك، النهارده هنطلع على الصعيد ورجلك فوق رقبتك ولو نزلت كلمتي يا جاسر لا هتبقا ابنى ولا أعرفك
جاسر بصدمه:كل دا علشان ال*** دى يا بابا
الأب ويدعى جمال:مش هسمحلك تغلط فيها يا جاسر جهز شنطتك علشان كتب الكتاب النهارده بالليل ودا اخر كلام عندى
________________
'فى مكان آخر بالصعيد بحيث تجلس بطلتنا فى غرفه مظلمه تبكى بصمت'
دخلت والدتها الأوضه بدون استئذان
الأم *ناهد*:قومي يا بت يلا
ندى بصوت خافت:هروح فين هتعملوا فيا ايه تاني
ناهد بنظرة احتقار:واحنا لسه عملنا فيكى حاجه أنا إن كان عليا كنت قتل*تك وخلصت من عا*رك بس نعمل أبوكى قلبه ضعيف من ناحيتك وأخرة دلعه فيكى دا جبتلنا العا*ر
ندى بصراخ وانهيار:يا عاااالم أفهموا أنا الضحيه أنا مغت*صبه أنا مش غلط أنا مظلومه أفهموا بقاا أفهموا حرام كفايه أنا تعبت حرااام
مسكتها الأم من شعرها وضربتها بالقلم وقالت:ما هو أنت لو محترمه زي باقى البنات مش كان حصل فيكى كده لكن أنت ****
ندى بصراخ:بس بااااس كفايه مش عايزه أسمع حاجه 
ناهد:أخرسى وأعملى حسابك ان ابن عمك هيجى يكتب عليكي بالليل وهيخدك وتغورى معاه على مصر اهو نرتاح من شكلك العكر
"وبعد كده خرجت من الأوضه تاركه المسكينه مقهوره على حالها لتظل تبكى بألم فليس بيدها سوى البكاء"
___________________
"فى الأسفل فى مجلس عائلة الشناوى"
الجد:قولتلها يا ناهد ان فرحها الليله على ابن عمها
ناهد:ايوه
الأب *جلال*:وهى أخبارها ايه ناهد البنيه حبسه نفسيها من لما حصل ال حصل
ناهد باستخفاف:ما هو دلعك الماسخ دا ال جبنا ورا على العموم مش تقلق هى لسه عايشه
________________
*حل الليل وحضر جاسر ووالده جمال*
الجد:يا أهلا يا أهلا بالغالي وولده اتفضل يا ولدي منورنا
جاسر وهو يحضنه:ازيك يا جدى متوحشك
الجد:تعالى يا بكاش هو حد بيشوفك عايزك فى أوضة المكتب
جاسر بتنهيده:حاضر يا جدى
*بالداخل*
الجد:طبعا أنت خابر أنت اهنه ليه
جاسر:خابر يا جدى ومش موافق
الجد:كيف يعنى دا بنت عمك يعنى شرفك ولازما تست*ر عليها
جاسر:بس علشان نبقا متفقين كام شهر وهطلقها وهرجع لحياتى تانى
الجد:بعدين نبقا نشوف الكلام دا المهم دلوقتى المأذون على وصول هتكتب عليها وتخدها معاك
جاسر:بس ياريت بسرعه يا جدى علشان ورايا مشاغل كتير
(لم يمر وقت طويل حضر المأذون وعقدت المراسم ولما يتبقا إلا امضتها ليرسلوا إليها لتنزل كالموتي ولم يلتفت إليها جاسر ولا يعيرها اهتمام وتمضى ندى ويعلن المأذون جملته الشهيره:بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكما في خير)
*فور الانتهاء خرج جاسر للخارج دون أي كلام لتنظر ندى إلى طيفه بحزن*
ناهد:قومى يا بت يلا روحى ورا جوزك زمانه مستنيكى فى العربيه
"قامت ندى وهى تبكى وتشعر بالذل والإهانه والقهر لتراه بسيارته فتذهب مطأطأة الرأس تركب بجانبه"
__________________
"ظلت طوال رحلتها تبكى وتنظر إلى الشوارع سارحه ولم تنتبه إلا عندما نغزها جاسر"
جاسر:يلا يا سنيوره وصلنا اتفضلي
'نزلت ندى من السياره خلفه ليدخلوا عماره جميله ويصعد جاسر ومن خلفه ندى حتى وصولوا إلى منزلهم ليدلفوا"
جاسر:أسمعى يا بنت الناس طبعا أنت عارفه أنا متجوزك ليه فخلال الشهرين ولا التلاته اللى هنعشهم مع بعض هتبقى مجرد خدامه عندي فاااهمه
ندى بكسره:فاهمه، ممكن أعرف فين أوضتى
جاسر بسخريه:أوضتك مره واحده لا يا حلوه مفيش خدامين هيناموا فى أوض المطبخ على ايدك اليمين أفرشى اي حاجه ونامي فيه
ندى ببكاء:حاضر
"مر بعض الوقت ولم يستمع إلى صوته فأثاره فضوله وذهب إلى المطبخ ليرى ماذا تفعل"
دخل جاسر إلى المطبخ ورأى مالم يخطر على باله ف...
جاسر دخل المطبخ واتفاجأ لما شاف ندى وهى سايحه فى دمها "جاسر شالها من غير تفكير ونزل بيها بسرعه واخدها وركب عربيته وطلع على أقرب مستشفى"
*فى المستشفى*
جاسر بصوت عالي وهو بيجري:دكتوووور بسرعه يا عالم مراتى بتروح منى
'جرى طقم طبى اخدوها منه وجه الدكتور بسرعه'
جاسر:دكتور أرجوك أنقذها.
الدكتور:إن شاء الله خير بس سبنى أدخلها لو سمحت
" دخل الدكتور وجاسر قاعد يلوم نفسه ويدعى انها تطلع بالسلامه هو اه مش بيحبها بس مش بيكرها"
________________
*فى بيت عائلة المنشاوى*
الكل كان قاعد على السفره بيأكلوا
جلال بتوتر:هو جاسر مش كلمك يا أبويا وطمنك انهم وصلوا
سالم بغضب:لا وخلاص بقا يا جلال أقفل على السيره دى وأحمد ربنا ان احنا ستر*نا بنتك
جلال:ايوه يا أبوي بس هى ذنبها اي
سالم:قولتلك قفل على السيره دى يا جلال 
ناهد:أنا شايفه ان الحاج سالم معاه حق يا جلال مش تجيب سيرة البت دي هنا
"فى أثناء الكلام دخل عليهم شاب اسمه حازم"
حازم بصوت عالي ومرح:عمتوو يا عمتووو
ناهد بفرحه وجريت حضنته:قلب عمتك اتوحشتك جوي يا ولدى
حازم:وأنا أكتر والله يا عمتى
ناهد:ايوه صادق طبعا بأمارة انى مش سمعت صوتك من ساعة ما سافرت
حازم:الشغل والله يا عمتي ثم انى أول ما رجعت جتلك أنت أول حد
ناهد:طيب تعالى يا ولدي أرتاح
'دخل حازم وألقى التحيه على الجميع وقعد معاهم'
حازم وهو يلتفت حوله:امال فين البت ندى مش سمعلها صوت يعنى
'نظر الجميع إلى بعض بتوتر وعم الصمت'
حازم بخوف:ايه يا جماعه هى ندى فيها حاجه ولا ايه قلقتونى
ناهد بتوتر:لا بس ندى اتجوزت
حازم بصدمه:ايه اتجوزت ازااى؟؟
ناهد:بعدين يا ولدى دى حكايه طويله
_____________________
*عوده إلى المستشفى*
"خرج الدكتور"
جاسر بلهفه:ها يا دكتور ندى أخبارها ايه دلوقتي
الدكتور بعمليه:الحمد لله الجرح كان سطحي وأنت لحقتها بسرعه  ودا من ستر ربنا بس هى هتحتاج شوية فيتامينات وتاخد بالها من أكلها لأن جسمها ضعيف وتحاولوا تحسنوا من نفسيتها لأن ال حاول ينتحر ممكن يحاول يعملها مره تانيه
جاسر بهدؤ:أقدر أدخلها
الدكتور:تقدر بس ياريت مش تكلمها فى أى شئ يضايقها
جاسر:تمام متشكر يا دكتور
الدكتور:العفو. بعد اذنك
جاسر:اتفضل
"دخل جاسر على ندى وهى غمضت عيونها بسرعه والدموع بتنزل منها"
جاسر:ليه عملتي كده يا ندى
ندى فتحت عيونها وبصت له بدموع وسكتت
جاسر:كنت عايزه تموتى كافره عايزه تحرقي قلب أهلك عليكي
ندى بعد ما فاض بيها:اى أهل دول هاا يا ترى أمى ال شككت فيا وفى أخلاقي ولا بابا ال ساب جدي يضرب فيا لحد ما كنت هموت
أنا مفيش حد حاسس بيا يا جاسر أنا من ساعة ال حصل وانا كارهاني كرهت كونى بنت محدش هيحس بكسرتى أبدا أنا لو كنت شفت الشخص دا كنت قتل*ته لكن أنا فقت لقتني فى أوضه لوحدي وخسرانه أعز ما أملك أنت متخيل ال أنا كنت فيه الجبان اخدنى غدر مش شفته يا جاسر مش هعرف اخد حقى. أنا مفيش حد حاسس بيا مفيش حد حاسس بياااااا
"اترمت فى حضن جاسر تعيط بحرقه جاسر بعدها عنه بجمود فبصتله ندى بخذلان"
جاسر:بعيدا عن الكلام دا كله ياريت ال حصل دا مش يتكرر تانى أنا مش ناقص فضايح ويقولوا انى قتلتك
'ندى بصتله بصدمه وجاسر كمل' :أنا هنزل أدفع حساب المستشفى وأنت خلصى وتعالى ورايا مش ناقص عطله أكتر من كده" خرج جاسر وسبها وندى بصت ليه بكسره"
__________________
*بعد فتره وصل جاسر وندى الشقه*ندى كانت داخله على المطبخ
جاسر:تقدرى تناميى فى أوضة الأطفال أنا مش ناقص مصايب "قال كده ودخل وسابها ندى بصت له بحسره ودخلت أوضة الأطفال وابتدت تكلم نفسها قدام المرايا"
ندي:هو أنا ذنبى ليه كله حاطط اللوم عليا ليه أنا ال غلطانه على طول ارحمنى يارب برحمتك
"دخلت ندى وحطت دماغها على السرير ونامت على طول"
______________________
*فى الصباح*
" دخلت ندى حضرت الفطار وحطته على السفره وقعدت متوتره مش عارفه تصحى جاسر ولا لأ، لكن تفكيرها مش دام كتير لأن جاسر خرج لابس وماشية وواضح انه رايح الشغل"
ندى:احم صباح الخير أنا حضرت لك الفطار
جاسر:شكرا مش عايز منك حاجه وكمان متأخر على الشغل
ندى:ازاى يعنى هتخرج من غير ما تفطر
جاسر بعصبيه:ندى فوقي لنفسك اوعى تكونى فاكره انك مراتى بجد لا يا ماما فوقى لنفسك أنت لولا انك بنت عمى مش كنت فكرت انى أعبرك أنت ال زيك يا ندى مش يستاهل ان احنا نشفق عليه حتى فخليك فى حالك وأنا فى حالى
"ندى كانت بتعيط بصمت"
"جاسر اخد مفاتيحه وحاجته وخرج وسابها بتعيط فى صمت"
*بعد فتره وندى قاعده بتبكى الجرس رن ندى مسحت دموعها بسرعه*
ندي:أكيد جاسر نسى حاجه
(ندى فتحت الباب ومش لحقت لما لقت حد زقها على جوا وكتم بوقها و....
_________________________
"ندى كانت قاعده فى البيت بملل وفجأه الباب خبط"
ندى:أكيد جاسر نسى حاجه"فتحت الباب ومش لحقت لما حد زقها على جوا ودخل بسرعه"
=surprise
ندى بمفاجأه:مش معقول هند أنا أكيد بحلم
هند:لا مش بتحلمى
"ندى أخدتها فى حضنها وفضلت تعيط كتير وهند بتهديها"
هند:بس يا روحى خلاص مالك
ندى مسحت دموعها:وحشتينى اوى
هند:أنت أكتر من ساعة ما خلصنا امتحانات فى الجامعه وأنت مش كلمتنى قليقت عليكي وسافرت ليكى الصعيد
ندى:ايه دا بجد ومين ال عرفك مكانى هنا
هند:عمو جلال.. تخيلي مامتك شبه تردتني بس جدك زعقلها جامد وقالها إن دا مش واجب الضيافه
ندى بسخريه:لا عداه العيب
هند:تعاليلى بقا أنت اختفيتى فين واتجوزتي ليه من غير ما تقوليلى
ندى:دي حكايه طويله تعالى اقعدى
ندى ببكاء:.... ودا كل ال حصل
هند:أنت بتهزري ازاي مش تبلغى علشان تاخدى حقك أنت باين اتجننتى
ندى:أنا مش فاكره اى حاجه يا هند خالص.... حتى المكان ال أنا صحيت لقيت نفسى فيه مش فاكراه
هند:ممكن تحكيلى بالراحه اى ال حصل
*فلاش باك*
(ندى وأصحابها آخر يوم امتحانات كان موافق عيد ميلاد صاحبتها رانيا فاستأذنت من باباها انها تحضر عيدميلاد صاحبتها وتسافر بلدها بالليل لأن جامعة ندى فى اسكندريه، و تلدها وافق)
'يوم العيد ميلاد الساعه ٩'
ندى:رانيا أنا هضطر استأذن أنا علشان ألحق أسافر البلد النهارده
هند:بس لسه بدري يا ندي
رانيا:قوليلها والنبى يا هند أنا حتى لسه مش قطعت التورته
ندي:معلش اعذرونى أنتم عارفين ظروفى
"ندى سلمت على هند ورانيا واستأذنت ومشيت وبعد كده طلبت تاكسى وركبته علشان يوصلها محطة القطر وفى الطريق ندى داخت ونامت مكانها وقالت للسواق يبقا يصحيها لما توصل لكن للأسف لما صحيت لقت نفسها شبه عر*يانه فى شارع مقطوع وهدومها عليها  د*م"
*باك*
ندي:وبعدين جريت فى الشارع زى المجنونه ومش عارفه أعمل إيه وفيه واحده فى محطة القطر ادتنى الشال بتاعها علشان أغطي نفسى
هند:يا حبيبتى طب اهدي
ندى ببكاء:أنا تعبت لأن مفيش حد مصدقنى يا هند أنا حسه بعجز اني مش عارفه أرجع حقي
هند:حقك هيرجع يا ندى صدقينى دا ربنا عرفوه بالعدل
ندى:ونعم بالله
هند:بس خلاص يا ندى الدراسه على الأبواب أنت لازم ترجعى جامعتك
ندي:ما دا ال بفكر فيه فعلا. عايزه أفاتح جاسر انه ينقلى ورقى جامعة القاهره بس يارب يوافق
هند بتساؤل:طب لو مش وافق
ندى بحسره:هعمل ايه يعني هضطر اسكت
هند بعصبيه:بطلى ضعف وسلبيه بقا.. لو مش وافق أحنا هننقل ورقك وان شالله حتى تيجى على الامتحانات بس مش هسيبك تضيعي مستقبلك وأنا كده كده هنقل بردو جامعة القاهره لأني بدور على شغل هنا أنا ورانيا
ندى بفرحه:بجد يعني هنبقا مع بعض
هند:بإذن الله.. يلا همشي أنا يا روحي
ندي:طب ما تقعدي معايا شويه
هند:مره تانيه.. وتكلميني النهارده بالليل علشان نشوف هنعمل ايه في حوار الجامعه
ندى بتنهيده:تماام_________________
*فى الصعيد*
جلال:بالحق يا أبوي كنت عايز أنزل مصر
سالم باستغراب:ليه يا ولدي
جلال بتوتر:يعني كنت عايز أشوف شركتنا ال هناك وأزور جمال أخوي
سالم:وندى مش اكده
جلال:هو يعنى
سالم:طول عمرك تحب الأرض والزرع يا ولدى طول عمرك ترتاح لما تشم ريحة الطين وتشوف الخضره قدامك من متى وأنت تحب مصر من متى وأنت تحب زحمتها
جلال:عادى يا أبوي ما انا هشوف شركتنا ال هناك وهغير جو بقالى زمن متلعطش بره الصعيد
سالم:وماله يا ولدى بعد قلع المحصول ابقا روح
جلال:ماشى يا أبوى هروح اني الأرض أشوف الأنفار
سالم:ربنا معاك يا ولدى
---------------------
*فى حديقة المنزل كان يجلس حازم وعمته ناهد*
حازم باستفسار:قوليلى يا عمتي ندى اتجوزت كيف ومتى 
ناهد:عادى يا حازم اتجوزت ابن عمها ايه ال فيها دي ما أنت خابر الواد لبت عمه
حازم:ايوه يا عمتى بس أنت كنت خابره أنا بحبها ورايدها
ناهد:وأنا مش كنت اتمنى غيرك بس حصل شوية حوارات أكده وكمان أنت عارف انها طول عمرها بتعتبرك أخوها
حازم بهدؤ:بس أنا مش خسيبها يا عمتي 
ناهد:بتقول ايه
حازم بانتباه:مش بقولك.. عن اذنك ورايا شغل
ناهد:اذنك معاك__________________
*عوده إلى مصر*
"ندى حضرت الغدا وحطته على السفره وفضلت مستنيه جاسر لحد ما جه وكان داخل أوضته على طول من غير ما يكلمها"
ندى:جاسر
جاسر بتأفأف:نعم
ندى:أنا حضرت ليك الغدا أغسل ايدك وتعالي كل
جاسر:لا شكرا مش جعان
ندي:ازاى يعنى أنت حتى مش فطرت.. وبعدين يا سيدي أنا مش هقعد معاك أنا هدخل أوضتى ولما تخلصى نادينى أشيل الأطباق
جاسر بهدؤ:تمام بس مش تتعودى على كده
" ندى بصتله وابتسمت وكانت داخله بس اترددت ووقفت مكانها تانى"
جاسر بتساؤل:عايزه تقولى حاجه
ندى بتوتر:الصراحه اه كنت عايزه أتكلم معاك فى موضوع
جاسر بانتباه:اتكلمى
ندى وهى بتفرك ايديها:أنا عايزه أرجع الجامعه تاني لو سمحت
جاسر:أنت فى جامعة ايه
ندى بأمل:أنا كلية هندسه جامعة اسكندريه وكنت عايزه انقل جامعة القاهره وأكمل تعليمى هنا
جاسر بتفكير:امم لا مش موافق
ندى:طيب بس ليه
جاسر بزعيق:ندى أنت هتقفى تتناقشى معايا ولا ايه أنا غلطان انى اديتك وش اتفضلي مفيش جامعات أنا مش دارى أنت ممكن تعملي ايه هناك اتفضلي غورى من قدامى
"ندى جريت على أوضتها وهى بتعيط ودخلت مسكت موبايلها ال مش فتحته من زمان ولقت مكالمات كتير من هند رنت عليها"
هند:الو ايوه يا ندي
ندى ببكاء:مش وافق يا هند مش وافق أنا كده هفضل في البيت ومستقبلى هيضيع من جميع النواحى
هند بعصبيه:هو فاكر نفسه اي المتخ*لف دا
ندي:خلاص يا هند مش ليا نصيب انى أكمل تعليمى أنا طول عمري كده
هند بعصبيه:بطلي الضعف دا.. بقولك ايه أنا هكلم عمو عماد ينقلنا ورقنا لجامعة القاهره وأنت أعرفي مواعيد شغله وهتطلعي تروحي جامعتك وترجعي قبل ما يرجع لا من شاف ولا من دري
ندى:أنت شايفه كده
هند:ومش شايفه غير كده
ندى بشجاعه:وأنا موافقه
"سمعت صوت جاسر من بره"
جاسر:أنت يا زف*ت تعالي شيلى الأطباق وأنا هدخل أنام شويه
ندى:طيب مع السلامه أنت يا هند دلوقتى
_______________
"عدا أيام وهند نقلت ورقها هى وندى ورانيا زميله ليهم لسه هنتعرف عليها قدام لجامعة القاهره ومرت الأيام ومعاملة جاسر لندى لسه زي ما هي، وجه أول يوم جامعى"
'ندى صحيت الصبح بحماس وخوف في نفس الوقت ولبست لبس الجامعه وفوقه إسدال وخرجت حضرت الفطار وحطته على السفره'
ندي:أنا حضرت الفظار
جاسر:تمام شكرا اتفضلى أنت أدخلى أوضتك
ندى:هو حضرتك هترجع من الشغل امتي
جاسر:وبتسألى ليه؟
ندى بتوتر:مفيش بشوف يعنى علشان الغدا
جاسر:لا النهارده هيبقا يوم متعب ومش هاجى غير بالليل فمش هتغدا
ندى بفرحه:تماام
"جاسر استغرب من فرحتها بس اخد مفاتيحه ومشى، وندى بعدها بعشر دقايق خرجت وركبت مواصله وكان هند ورانيا مستنينها وبعد السلامات"
هند:يلا بسرعه مش وقت أحضان بيقولوا علينا دكتور رخم اوي
ندي:يا ساتر من أول يوم كده
هند:يلا مش وقت كلام
"جرينا على المحاضره بسرعه والحمد لله دخلنا قبه وقعدنا بعيد اوي في جمب لوحدنا... دخل الدكتور وهنا كانت المفاجأه بالنسبه ليا"
ندى ببلاهه:هند يا هند
هند:ايه
ندى بابتسامه سمجه:عارفه مين الدكتور
هند:مين!!!
ندى:جاسر جوزي
هند بصدمه:هنعمل ايه هنعمل ايه
ندي:مش عارفه هههه هموت أنا فضحتي هتبقا بجلاجل النهاره
هند:بتضحكي على ايه الله يحر*قك
" سكتنا كلنا لما الدكتور جاسر ابتدى يتكلم وهندي عماله تدريني وأنا كمان كنت بحاول اتخبى وقولت بإذن الله هتعدى المدرج كبير ومش هتشاف،، لكن ازاي دا ندي🙂"
جاسر:أنا دكتور جاسر الشناوى دكتور الماده الجديد.. المحاضره دي مش هشرح احنا هنتعرف على بعض كل واحد هيقدم نفسه
" فضل الدور يمشي لحد ما وصلي وأنا قاعده وعامله نفسي مش موجوده لحد ما سمعته بيتكلم فى المايك ويقول"
=الآنسه ال عليها الدور اتفضلي قومى عرفينا بنفسك
"مش حسيت بنفسى غير وأنا بقف قدامه ببلاهه و..
ندى:عارفه مين الدكتور
هند بتساؤل:مين
ندى بضحك:جاسر جوزى
هند بصدمه:يا نهار أبيض. هنعمل ايه في المصيبه دي
ندى:مش عارفه هههه هموت أنا هطلق النهارده وهتبقا فضحتي بجلاجل
هند:بتضحكي على ايه الله يحر*قك
ندي:على خيبتي
"سكتنا خالص وهند حاولت تخبيني وأنا كمان كنت بحاول أداري فى ال قدامي وقولت بإذن الله هتعدي كده كده القاعه كبيره وممكن مش يشوفني.. بس ازاي دا أنا ندي🙂"
جاسر:أنا دكتور جاسر الشناوى دكتور الماده الجديد.. والنهارده هتعرف عليكو ياريت كل واحد يعرفني باسمه
'فضل الدور يمشى لحد ما وصل عندي وأنا قاعده مكاني مش بتحرك وعامله نفسى مش موجوده لحد ما سمعته بيتكلم في المايك ويقول:'
-الآنسه ال عليها الدور اتفضلى قومى عرفينا بنفسك
"مش حسيت بنفسي غير وأنا بقف قدامه ببلاهه وببتسم لقيته بيبص ليا بصدمه وعمال يفتح عيونه ويغمضها يمكن يكون بيتخيل"
ندي:أسمى ندى جلال
جاسر بشر:اتشرفنا.. اتفضلى أقعدى
"قعدت وأنا قلبى بينبض وحسه انه هيخرج من مكانه وكل شويه كان بيبص ليا وكأن عيونه بطلع نار.. خلصنا تعارف وهو فضل يتكلم عن نفسه ونظام الشرح والكلام دا"
هند بصوت هادي:مش غريبه انه ساكت ومش اتكلم
ندي:الحمد لله.. بس أنا بفكر مش أروح على البيت
هند:طيب هتروحى فين
ندى بسرحان:مش عارفه
رانيا:أنتم بتتكلموا ف ايه 
هند:مش وقته يا رانيا هحكيلك بعدين 
'كنا قاعدين بنتكلم لما حسيت حد بيخبط على ضهرى فلفيت' 
=لوسمحت يا آنسه مش الاقى معاكى قلم زياده 
ندى باستغراب:نعم!!!! 
جاسر بعصبيه:الآنسه والأستاذ ال وراها تقدروا تقولولي كنت بقول ايه 
"قمت أنا والأستاذ ال لبسنى فى الحيط أصل هى كانت ناقصه" 
ندي:sorry يا دكتور مش ركزت 
جاسر:طبعا ما أنت جايه تتكلمي مع دا ومع دا هو حضرتك فاضيه تسمعي أنا بقول ايه 
اتكلمت بإحراج:ايوه يا دكتور بس حضرتك مش بتشرح حضرتك بتقول كلام مش له لازمه يعنى "وبعد كده حطيت ايدى على بقى استوعب ال قولته"
جاسر بصدمه:كلامي مش ليه لازمه!! اتفضلى يا أستاذه أنت وهو بره استنوني فى أوضة العميد 
"هند:وهنا كان لازم ندخل🙂" 
هند قامت:ايه يا أبو الدكاتره مش كده البشمهندس كان بيسألها على قلم مش حوار يعنى 
جاسر:أبو الدكاتره!!! دا أنا هخلي نهارك أس*ود يا بيئه وهعرفك يعني ايه تتكلمي معايا كده 
هند بعصبيه:أنا بيئه يا دكتور يا.. 
"لسه جايه تتكلم حطيت ايدي على بقها سكتها"
جاسر بعصبيه:اطلعو برره وصاحبتكم التالته كمان معاهم يلا 
رانيا قامت بعصبيه:الله طب وأنا مالى يا لمبي 
جاسر كان عنده بوادر شلل تقريبا:برررره يلا على أوضة العميد واعتبروا نفسكوا شيلتو الماده 
هند:بره بره قال يعني خارجه من الجنه دا أنت دكتور غتت
" خرنا احنا الأربعه والواد ال ورانا عمال يبرطم ويقول: مش كان قلم دا" 
ندى ببكاء:هيق*تلنى يا هند هيق*تلنى 
هند:بس يا بت ولا يقدر يكلمك 
رانيا:ما أنا عايزه أفهم مين دا
ندي:دا جاسر جوزى 
رانيا:يا بنت اللعيبه وقعتيه ازاى دا 
هند:وقعته ايه اخرسي خالص 
رانيا:أنا بردو ال أخرس ولا حضرتك دا أنت بلسانك الطويل دا مش هنشيل الماده بس احنا هنشيل السنه 
ندي:بس بقا 
هند:ندى احنا مش هنروح عند  العميد يلا نروح 
ندى:اه علشان يق*تلني ويخلص منى
هند:أنا مش بهزر أنت تروحى على البيت دلوقتى علشان لو رحتى عند العميد هيخليكى تاخدى رفد على طول من غير كلام
ندى بحيره:بس يعنى... 
هند قطعتها:مفيش بس يلا اطلعى دلوقتى امشى
ندى:تمام 
هند:بس استنى أنت لو مش كلمتينى على الساعه ٦ بالكتير هعرف انك فى خطر وهتصرف
ندى:تمام تمام .
"ندى خرجت من الجامعه وركبت الباص وراحت على البيت حبست نفسها فى الأوضه"
*عند جاسر خرج من المحاضره وراح عند أوضة العميد لقاهم كلهم ما عدا ندى*
جاسر بتساؤل:فين زميلتكم التانيه 
هند ببرود:مشيت يا دكتور
جاسر بعصبيه:مشيت!!
هند: اه أصل متجوزه ويا دوب تعمل الغدا وإلا جوزها هيضربها أصله راجل ظالم
جاسر:جوزها بيضربها!!
هند بتلاعب:أصل بعيد عنك راجل متخ*لف ومع*توه بتاع بنات ومعقده فى حياتها
جاسر:بجد
هند:اممم. وأهبل كمان
جاس:لا هى وصلت لأهبل.. ماشى يا ندى
"سابهم جاسر ومشى"
هند:رايح فين يا ضاكتور مش هترفدنا ولا ايه 
رانيا:أنت مش هتسكتى ولا ايه 
هند:أنت عايزه ايه يا بت أنت 
رانيا:عايزاكى تخرسى بقا..وبعدين ايه ال أنت قولتيه دا على فكره أنت كده هتوقعيهم فى بعض
هند بخوف:بجد!!
رانيا:بجد جدا ومش بعيد يضربها ولا حتى يقت*لها 
هند:يق*تلها!!!
رانيا:مش بعيده أنت ناسيه إنها كسرت كلامه وخرجت للجامعه ودا راجل صعيدي ميحبش الكلام دا ولا يحب الحال المايل 
"هند سبتها ومشيت وهى بتفكر وسرحانه،خرجت بره الجامعه"
هند:رانيا عندها حق هو أصلا مش طايقها ممكن يخل*ص عليها 
=لا لأ دا شخص كبير وعاقل 
_وهو لو كبير كان قعد يذلها ويحملها غلط ال حصلها 
هند:يوووه بس بقاا بس  .. خلاص أنا هتصرف علشان أنا السبب ، متخافش يا ندى أنا هنقذك من الو*حش داا   "وطلعت تجرى فى الشارع زى المجنونه"
__________________
*فى مصر وبالتحديد فى حديقة منزل عائلة الشناوى*
جلال:أنا كلمت جمال أخويا وهسافر بإذن الله بكره يا أبوى
سالم:تروح وترجع بالسلامة يا ولدى
ناهد:هتقعد كد ايه
جلال:مش خابر
*حازم دخل عليهم*
حازم:متجمعين عند النبي
الجميع:اللهم صلي وسلم عليك يارسول الله 
ناهد:تعالى يا ولدى أقعد
حازم:لا أنا جاي أسلم عليكم علشان هسافر مصر النهارده.
ناهد:وه أنت لحقت يا ولدى أنا حتى مش شبعت منيك
حازم:معلش يا عمتى الجايات أكتر
"حازم سلم عليهم واستأذن ومشى"
ناهد:قلبى عليك يا ولدى مطحون فى شغله بيتوحشني قوي كأنه ولدي ال مخلفتوش
جلال فى سره:هه ولا مره شوفتك متلهفه على بتك أكده من يوم غابت عمرى ما شوفتك متلهفه عليها واصل
__________________
*عند ندى وجاسر*
"جاسر وصل ودخل بسرعه وفضل يدور عليها ودخل عند أوضتها حاول يفتح لكن الباب مقفول بالمفتاح*
جاسر بعصبيه وهو بيخبط على الباب:افتحى يا ندى
ندى بخوف:طيب بس اهدى الأول
؛ جاسر بعصبيه:افتحي يا ندى بدل ما أفتح دماغك بقا أنا بتستغفلينى يا ندى وبتخرجى بره البيت من دون اذنى
ندي:ما هى دراستى دى الحاجه الوحيده ال بحبها وأنت كنت هتحرمنى منها
جاسر:تقومى تخرجى وتقررى من نفسك.. اييييه متجوزه سوسن
ندى ببكاء:ما هو أنا تعبت يا جاسر تعبت أنا بحاول أنسى ال حصل فيا ومحدش بيساعدنى كلكم بتظلمونى وتجيبه السبب فيا وإن أنا الغلط عليا مش كان فيه قدامى غير دراستى مش هخسر كل حاجه
جاسر:لا يا بت صعبتى عليا هو أنت ال بتقوليه دا مبرر دا أنت بتأكديلي نظرتي فيكى
ندى:اييييه فى اييييه ما احنا كده كده هنطلق عايز تضيع عليا السنه ليه ولا عايز تسبنى جاهله علشان مش اتجوز واحد كويس من بعد ما نطلق
جاسر بعصبيه:قولى كده.. عايزه تتجوزي! حاضر يا ندى من عيونى
"فضل يحاول يكسر فى الباب وندى بعدت ووقفت في آخر الأوضه.. وعلشان الباب متين مش قدر يكسره"
جاسر بصوت عالى وهو بيرزع فى الباب:افتحى يا ندى بدل ما وربنا هطلع عينك
ندى بعند:قولت مش هفتح يعنى مش هفتح
جاسر:بقاا كده ماشى يا ندى مااااشى
"جاسر دخل أوضته وجاب المسدس بتاعه ورجع تانى"
جاسر:ابعديلى بقا عن الباب كده بدل ما يبقا الد*م للركب النهارده
" ندى بعدت.. وجاسر ضرب بالرصاص مكان القفل الباب اتفتح ودخل"
ندى:عااااا
جاسر دخل وفى ايده السلاح:يا أهلا بحرمى المصون
ندى بخوف:اهدي يا ابن عمي فيه ايه
جاسر بابتسامه شيطانيه:فيه اني هق*تلك يا ندى وأرتاح منك ومن مشاكلك
ندى وهى بتبلع ريقها:نزل بس السلاح دا ونتفاهم
جاسر:نتفاهم!!! ازاي دا أنا راجل عن*يف ومش بتعامل غير بايدى وبصبحك بعلقه وبمسيكى بعلقه مش كده؟؟؟
ندى:لا يا حبيبى دا أنت سيد العاقلين والله مين بس ال قالك كده
جاسر بعصبيه:هو أنت خليتى فيا عقل... عايز تتجوزي يا ندى
ندى:لا والله أبدا أنا كنت مقرره ان بعد ما نتطلق أنا هترهبن
"جاسر ضرب طل*قه جمبهاوندى صرخت بصوت عالى وبعد كده الباب خبط"
ندى:عاااا أنت بتعمل ايه يا مجنون.. استهدى بالله وروح أفتح الباب ال عمال يترزع دا
جاسر بابتسامه:هخل*ص عليكى وأطلع أفتح الباب بس خلص منك الأول
"جاسر ضرب طل*قه كمان وفجأه سمع صوت تكسير الباب والبوليس حواليه فى كل مكان و..."
"جاسر ضرب طلقه جمبها وبعد كده سمعوا الباب بيخبط" 
ندى:عاااا أنت بتعمل ايه يا مجنون.. استهدى بالله ونزل السلاح وروح أفتح الباب ال هيتكسر دا
جاسر بابتسامه:لا ما أنا هخل*ص عليكي الأول وبعد كده أفتح الباب
"جاسر كان مسك المسدس وفجأه سمع صوت تكسير الباب والبوليس حواليه فى كل مكان"
هند دخلت الأوضه وراهم:اهو يا باشا صدقتنى المجرم كان عايز يقت*لها
ندى:هند!!! أنت بتعملى ايه هنا 
هند:جيت أنقذك 
جاسر بعصبيه:أنتم ازاى تدخلوا الشقه بالطريقه دى أنتم مش عارفين أنا مين 
" الظابط خلع النضاره وبص ليه":مش معقول جاسر 
جاسر بصدمه:رامى!! 
رامى بضحك:حبيب قلب أخوك وحشنى ياض يا جاسر "وأخدوا بالحضن" 
جاسر:وأنت والله ليك وحشه تعالى تعالى أقعد أنا بقالى زمن مش شفتك 
رامى:اه والله شفت الدنيا بعدتنا عن بعض ازاى من ثانوي واحنا مش شفنا بعض 
" هند وندى كان بيبصوا لبعض بذهول" 
هند بعصبيه:جرا ايه يا باشا أنت مش هتقبض عليه ولا ايه 
رامى بانتباه:صحيح يا جاسر احنا جاى لينا بلاغ من الآنسه هند انك خاطف المدعوه ندى جلال سالم الكلام دا صحيح 
جاسر ضحك:خاطفها مره واحده دى مراتى 
رامى بصدمه:أنت اتجوزت طب والبت هايدى الملزقه 
جاسر بتوتر:هشسس أخرس الله يهدك 
هند:يا باشا هو علشان صاحبك ولا ايه حضرتك داخل عليه وكان رافع السلاح عليها 
جاسر بمقاطعه:يا رامى ندى مراتى وكانت داخله الأوضه وقفلت الأوضه بالمفتاح ومش عرفت تفتح فاضطريت استخدم المسدس وكمان السلاح مترخص يعنى أنا فى السليم
رامى بتفهم وهو بيبص لندى:الكلام دا هو ال حصل يا مدام؟؟ 
"ندى هزت راسها بمعنى اه بعد ما جاسر بصلها بتحذير" 
رامى:تمام.. لينا قعده تانيه يا جاسر 
جاسر:إن شاء الله 
هند بعصبيه:هو اييه أصله داا ما هى كوسه بقاا هو علشان صاحبك ولا ايه 
رامى:اممم كوسه مش كده! هتولى البت دى على البوكس 
'العساكر مسكوها' 
هند بصراخ:أنت يا ضابط على ما تفرج أنت خليهم يسيبونى بدل ما أوديك فى ستين داهيه 
رامى بصلها وعيونه بطلع نار:جيبو البت دى ورايا "ونزل والعساكر وراه ومعاهم هند"ندى:هما واخدينها على فين خليهم يسيبوا صاحبتى
جاسر بتشفى:سيبيها تتربى بدل ما لسانها طويل كده
"وراح قرب عليها وشدها ليه لدرجة انها بقت فى حضنه وهمس فى ودنها" :اما أنا بقا يا ندى هعرف أربيكى كويس وأعلمك ازاى كلمتى تنزل الأرض
"ندى زقته وبعدت عنه بغضب"
ندى بصراخ:ايه بقاا كل شويه تهديد تهديد.. أنت تتصرف وتخلى صاحبك دا يطلع هند
جاسر بهدؤ:ولو مش عملت كده يا ندى
ندى عيطت بحرقه:أنت عايز ايه
جاسر ببرود:عايز الغدا يا ندى هدخل أخد شاور وأخرج ألاقى الفوضى دى اتنظمت والغدا على السفره بدل ما أزعل منك يا ندوش
____________________
*فى الصعيد*
جلال:حضرتى الشنط يا ناهد
ناهد:اه حضرتها.. أنت هتتأخر فى مصر
جلال:مش خابر.. لو عايزه تيجى معايا مفيش مشكله عادى
ناهد:لا مش عايزه أنا مرتاحه هنا
جلال بلا مبالاه:خلاص برحتك أنت حره
ناهد قربت حضنته:بس مش تنسى هديتى من مصر بقاا
جلال بعدها:حاضر إن شاء الله
"وبعد كده أخد شنطه ونزل وناهد طلعت الموبايل وابتدت تتكلم"
=الو ايوه يا حبيبى وحشتني كتير
.... =
ناهد:اه مسافر دلوقتى
.... =
ناهد:اه طبعا نتقابل هو بيسافر كل يوم
.... =
ناهد بدلع:ماشى يا حبيبى مع السلامه
________________
*فى القسم*
هند:ممكن أعرف أنتم جايبنى على هنا ليه
رامي:بلاغ كاذب وإزعاج للسلطات
هند بهدؤ مذيف:بذمتك بقا كتكوته زيى تقدر تزعج سلطات
رامى برفع حاجب:كتكوته؟؟؟
هند وهى بتقعد قدامه على الكرسى:يعنى حضرتك حط نفسك مكانى أنا قلقت على صاحبتي ومكنش قدامي غير انى أبلغ هى مش الشرطه فى خدمة الشعب ولا ايه
رامى بابتسامه خبيثه:فى خدمتها طبعا اماال.
هند:طيب امال فيه ايه بقا
رامى:فيه إن أنا برضو هحبسك
هند بعصبيه:جراا ايه بقا
رامى قام خبط على المكتب بعصبيه:أنت بتعلى صوتك على مين يا روح أم*ك
هند قامت وقفت بخوف:أ. أنا أسفه مقصدش
رامى بعصبيه :يا عسكرى
العسكرى دخل وأدى التحيه.
رامي:خد البت دى على الحجز
_______________________
*عند ندى وجاسر*
"ندى حضرت الغدا وحطته على السفراء وندهت على جاسر"
ندى:جاسر
جاسر:امم
ندى:أرجوك كلم صاحبك يخرج هند علشان خاطري
"جاسر بصلها ببرود وكمل أكل"
ندى والدموع فى عيونها:بلاش علشان خاطري لأن أنا مليش خاطر عندك بس علشان خاطر أغلى حاجه عندك هند طيبه ومش تقصد حاجه هى ال عفويه
جاسر بهدؤ:خلاص يا ندى هكلم رامى
ندى بتوتر:وحاجه كمان
جاسر بزهق:أرغى
ندى:بالنسبه للجامعه
جاسر وقف قدامها وهمس:انسيها يا ندى أنسيها
*دخل جاسر أوضته وقفل عليه وندى كانت رايحه تكلمه وتحاول تقنعه  لكن اتصدمت لما سمعته بيتكلم فى الموبايل مع واحده*
جاسر:ما أنت عارفه يا روحى انى متجوزها غصب عنى علشان خاطر بابا
.......
جاسر:طيب يا حبيبتى مش قادره تستحملى لما أطلق ندى
......
جاسر:طيب خلاص أنا هتصرف
______________________
*عند هند*
خرجت من الحجز بعد ما جاسر كلم رامى وأفرج عنها وهند روحت علس السكن بتاعها هى ورانيا
رانيا:ايه يا بنتى دا كنت فين من الصبح
هند:فى السجن
رانيا:ايه!
هند:زى ما سمعتى
رانيا:آنا لقيت ليكى شغل
هند قامت بلهفه:أحلفى
رانيا:اه والله.. والست كانت عايزاكى تبدأي من النهارده
هند:ست مين
رانيا:ما أنت هتشتغلىعند ست كبيره يعنى هتراعيها وكده لحد ما عيالها ترجع من السفر
هند:امم وهقبض كام؟
رانيا:٣٠٠٠ج دا غير كمان ان هيتوفر عليكى تمن السكن لأنك هتعيشى عندها
هند بتفكير:هو عرض هايل الصراحه
رانيا:على فكره أنا اخدت ميعاد ليكى على الساعه ٨ بالليل ولو النهارده عدا ممكن حد غيرك ياخد هو الشغل دا
هند بتعب:لا هو حد لاقى شغل.. هقوم أغير هدومى وأروح لها ايدك على العنوان"هند جهزت ووصلت العماره وبصت على العنوان مره تانيه وبعد دخلت وخبطت على الباب"
خرجت وحده بتاكل لبان بطريقه مستفزه:يا نعم
هند بخوف:هو أنا حضرتك كنت جايه هنا من طرف الآنسه رانيا علشان الشغل
=هيهي شغل طب أدخلى يا أختى أدخلى "البنت شدت هند على جوا"
هند بصدمه:يا مصيبتي أنا فيين
البنت بضحكه خليعه:هتكونى فين يا حبيبتى فى أكبر شقة دع*اره فيكى يا بلد 
هند د بصدمه:يا سنه شبه وشك
البنت:متخافيش الشقه أمان الأمان وعمر ما فيه حكومه قدرت تهوب ناحية هنا أبدا
(هند دخلت مكان كان ملين ستات ورجاله ومناظر مخ*له وأغانى و..)
هند:خرجيني يا بت أنت من المكان دا
"هند مكملتش الكلمه علشان البوليس هجم على الشقه و٠٠٠"
هند:خرجينى يا بت أنت من المكان دا
"هند مكملتش الكلمه لأن البوليس هجم على الشقه"
_يلا يا روح أم*ك منك ليها على البوكس
"العساكر بقت تاخد فى البنات وهند استخبت ورا كنبه وهى بترتعش حرفيا لحد ما قرب عسكرى عليها"
=مستخببه فين يا حيلتها فكرنا مش هنجيبك ما أنتم لو تبطلوا القرف ال بتعملوه دا
هند بصراخ:ابعد عنى أنا والله جيت هنا بالغلط
" الضابط حس انه سمع الصوت دا قبل كده فلف وراه واتصدم انها هند"
رامى:الله أكبر الكتكوته بتعمل ايه هنا
هند:طبعا لو حلفتلك انى غلطانه فى العنوان مش هتصدقنى
رامى:أنا أصلا من ساعة ما شفتك وأنا قولت عليكى بت مش مضبوطه
هند ببكاء:أرجوك خليه يسيبنى أنا مش زى ما أنت فاكر والله
رامى:الكلام دا تقوليه فى القسم يا حلوه
'وبعد كده قرب منها وهمس':بس صدقينى المره دى مش هتخرجى منها
هتها يا عسكرى
____________________
*عند جاسر وندى*
"ندى كانت قاعده فى أوضتها بتبكى بعد ما سمعت جاسر وهو بيتكلم فى الموبايل.. فضلت تعيط كتير وبعد كده قامت بصت فى المرايا"
-هو أنا وحشه، فيها ايه البنت دى ذياده عنى
اتكلمت بصراخ:ايه دا أنت ازاى تقارنى نفسك بيها هى بنت محترمه إنما أنا بنت** مغت*صبه وأنا السبب فى الحصل فيا.. مش كده مش كلهم بيقولوا كده
_أنا عايزه أفهم أنا ذنبي ايه؟؟ ذنبى ايه إن واحد حقير قرر انه يعمل كده ويدمر مستقبلى.. أنا عمرى ما نسيت ال حصل فيا للحظه واحده بحاول أتعايش يمكن أنسى لكن مبنساش جوايا جرح كبير اوى بينزف ومحدش حاسس بيا حتى أقرب الناس ليا
"ندى ركزت فى المرايه جامد وفضلت تبص على نفسها اد ايه هى باهته وملامحها اتغيرت اوى كبرت ٥٠سنه لقدام"
ندى بقوه:هتفضلى لحد امتى ضعيفه ومستسلمه كده!! هتفضلى لحد امتى أى حد يكلمك تعيطى!!
ماشى يا جاسر أنا هعرفك مين ندى الشناوى
___________________
* فى منزل جمال والد جاسر*
جمال:سوسن يا سوسن
سوسن مراته:ايوه نعم 
جمال:أعملي حسابك أخويا جلال جاى النهارده خلى الداده تجهزله أوضه 
سوسن بقرف:اووف ودا جاى يعمل ايه هنا 
جمال بعصبيه:سوسن دا أخويا يعنى صاحب بيت يجى وقت ما يحب 
سوسن بغل:أخوك مش أخوك دا ال أجبر ابنى انه يتجوز بنته ال***
جمال:كلمه كمان ومش هعمل حساب انك ست كبيره.. وياريت بعد كده مش تناقشينى فى كلامى 
"جمال مشى طلع على الشركه وسابها"
______________________
*فى القسم*
رامى:بقا يا زبا*له منك ليها فاكرين إن أنا مش هنجبكو
بنت:والنبى يا باشا دا احنا غلابه
رامي:طبعا أنتم هتقولولي
هند ببكاء:طيب أ أنا والله مظلومه وجيت هنا بالغلط أنا كنت جايه فى شغل وغلط فى العنوان
رامى بخبث:شغل بردو
هند:أنا أول مره أروح المكان دا حتى أسألهم
رامى:أنت يا بت أنت شفتى البت دى قبل كده
البنت بمياصه:امال يا باشا دى حتى هى ال مأسسه البيت دا هيهي
هند بصدمه:أنا!!! دا أنا أول مره أشوفك
البنت:خلاص بقا يا هند كل شئ انكشف مفيش داعى تنكرى يعني هي أول مره تتمسكى فيها
هند:اه يا بنت ال*** "وقربت مسكتها من شعرها"
رامى بزعيق:أقفى مكانك يا بت وألتزمي احترامك بدل ما أعلمك الأدب يا ***
هند بعصبيه:أخرس قطع لسانك أنا أشرف منك ومن عيلتك كلها يا حيوان
"رامى قام من على الكرسى وعيونه بطق شرار قرب عليها وهو بيرفع أكمام القميص"
رامى:بقا أنا حي*وان يا ***" "وضربها قلم من قوته وقعت على الأرض قدامه"" 
رامى:أنا هربيكى وأعرفك تتكلمى معايا ازاى 
يا عسكري 
دخل العسكرى وادى التحيه:أوامرك يا بيه 
رامي بشر:خدلي شوية الزبا*له دول على الحجز.... "شاور على هند" :وخليهم يتوصوا بالكتكوته ويرحبوا بيها قولهم انها تبع مراد بيه وخليهم يضيفوها
__________________
*عند رانيا*
رانيا بقلق:يا ترى أنت فين يا هند لا رنيتى قولتيلى اتقبلتى ولا لأ فى الشغل اوووف
ماشى يا هند بس لما تيجى
____________________
*عند ندى وجاسر*
"جاسر دخل الشقه لقى ندى قاعده على السفره بتتعشا بهدؤ وكانت لابسه بيجامه رقيقه ومسيبه شعرها على غير عدتها بتبقا قاعده معاه على طول باسدال"
جاسر:احمم
"ندى بصتله وكملت أكلها بهدؤ من غير ما تعيره اهتمام"
جاسر وهو يتصنع البرود فقد سحر بمنظرها الخلاب:حضرتى العشا
ندى:اممم
جاسر:طب لو سمحتي حطى العشا لأنى جعان وأدخلى جوا
ندى برقه:لما تتشل يا روحى هبقا أغرفلك حاضر دا أولا.. ثانيا بقا أنا مش عامله عمله علشان أول ما تيجى أدخل أجرى على جوا أنا هقعد فى المكان ال يعجبنى ولو مش عجبك ابقا أجرى أنت استخبا
جاسر برفع حاجب:ود من امتى إن شاء الله
ندى بابتسامه:من النهارده يا عمرى
جاسر اتعصب جامد انها ازاى تكلمه كده
جاسر:وأنا مينفعنيش الكلام دا قومى فزى حطى الأكل
ندى قامت وقفت قصاده وزعقت:لا يعنى لا
جاسر:كده طب اهوه  "جاسر زق الأكل بايده على الأرض وطبق الشوربه السخن وقع على رجل ندى و...."_____________________
"نرجع مره تانيه عند رامى وهند"
رامى للعسكري:ناديلى يا ابنى على المتهمه هند عبدالسلام
العسكري:تمام يا فندم
"العسكرى قدام الحجز"
_هند عبدالسلام
هند بتعب:ايوه أنا
=تعالى يا أختى الباشا عايزك
هند قامت:ايه هتفرجوا عنى ولا ايه
العسكري:تعالى تعالي دا شكلهم مروقين عليكى خالص
" وسحبها من ايديها"
هند:بقولك ايه
العسكري:اييه
هند:عايزه أعمل مكالمه إلهي يارب ما يوقعك فى ضيقه أبدا
العسكرى:لاا
هند:طب استنى "أخرجت من جيبها ١٠ج وادتهالوا"
العسكري:ايه دا يا ست
هند:خد بس متتكسفش ابقا أشرب بيها شاى
العسكرى بقرف:أنا قصدى ايه دا هو حد لسه بيدي حد ١٠ج
هند:اهي ال معايا يا أخويا احمد ربك
"أخرج العسكرى الموبايل ونظر حوله بترقب"
_أمسكي وخلصى بسرعه أحسن تفضحينا
هند بلهفه:حاضر حاضر
" قامت هند بالاتصال على ندى ولكن لما تجب ومن ثم رانيا ولم تجب أيضا"
العسكرى:هااا أخلصى
هند بحزن:مفيش رد
العسكري اخد منها الموبايل:طب يلا قدامي
هند:طب متزقش طاا.. وبعدين ما تجيب العشره جنيه كده كده محدش رد
"نظر لها العسكري بقرف وبعد كده استأذن ودخل مكتب رامى"
العسكري:المتهمه يا فندم
رامى وهو ينظر لها بتشفى فوجهها وارم من شدة الضرب:طيب اتفضل أنت
"رامى قام وقف وفضل يلف حواليها" :تؤ تؤ تؤ ايه ال عمل فيكي كده يا حلوه
هند بقرف:ناموسه قرصتني
رامى:ناموسه برضو
هند:مش تشغل بالك يا بيه.. حضرتك كنت عايزنى فى ايه
رامى وهو ينظر لها بتشفي:بما إنك مش راضيه تعترفي ومش شفنا ليكى محامى ولا أهل سألوا عنك لحد دلوقتى.. فاحنا قررنا نعرضك على الطب الشرعى ودلوقتي مش عايزين تأخير
هند باستغراب:طب شرعي ليه؟؟
رامى بوقاحه:علشان يشوفو اذا كنت بن___ت ولا لأ..
،رامى:بما إنك مش راضيه تعترفى فاحنا قررنا نعرضك على الطب الشرعى و دلوقتى مش عايزين تأخير
هند باستغراب:طب شرعى؟ليه!!
رامى بوقاحه:علشان يشوفوا اذا كنت بن__ت ولا لأ
هند بدموع:ايه ال أنت بتقوله دا
رامى بلا مبالاه:زى ما سمعتى يا سكر يلا مش عايزين لكاعه   
هند مسكت ايده بترجى:أرجوك لأ أنا مش هستحمل أتهان الإهانة دى
رامى شد ايده منها:والله يا حلوه مش بايدي دا أنا حتى كده بساعدك يمكن تطلعى بنت كويسه وتخرجى منها
هند هزت دماغها:أنا والله ممكن أحلفلك على مصحف انى مش كده وانى كنت جايه فى شغل وغلطت فى العنوان 
رامى:هههه تحلفى!!! لا بجد هتحلفيلى؟؟ أنت هبله يا بنتى واحده *** زيك ما هتحلف كدب عادى
هند:طيب حضرتك ممكن تتصل برانيا صاحبتى وتستدعيها هى ال جايبالى الشغل دا..بس بلاش الطب الشرعى دا 
رامى بقسوه:يلا يا حلوه أنت هتصاحبينى ولا ايه
____________________________
*عند جاسر وندى*
ندى بوجع:اااه يا رجلى
جاسر بزهق:خفى زن بقاا قرفتينى
ندى بغيظ:يعنى حرقتلى رجلى وسكت لكن كمان مش عايزني أتوجع لا كده كتير  
جاسر:مش أنا أخدتك للدكتوره
ندى:حصل
جاسر:وأشتريتلك واحنا جايين مراهم وكريمات خساره فيكى
ندى:حصل 
جاسر:امال عايزه ايه بقاا
ندى:عايزه أحرقك زى ما حرقتنى ونبقا خالصين
جاسر:لا دا أنت اتهبلتى بقا
ندى:طيب ادينى والموبايل بتاعى من على المكتب دا
جاسر:لما تتشلى حاضر دا أولا ثانيا بقا أنت ازاى معاكى موبايل أصلا
ندى:يعنى ايه ازاى 
جاسر:يعنى أنا مكنتش أعرف لكن من دلوقتى خلاص مفيش موبايلات "وراح عند المكتب قفل الموبايل وحطه فى جيبه"
ندى:جاسر لو سمحت بطل بقاا وسيب موبايلى 
جاسر بعند:مفيش الكلام دا يا ماما أنا متجوزك فتره وواخد على نفسى عهد انى أكرهك فى حياتك ومش هينفع أتنازل عن العهد دا 
ندى:أنت بجد أكتر بنى آدم مقرف شفته فى حياتى 
جاسر قرب منها وضغط على ايديها الاتنين:وايه ال جبرك إنك تكملى معايا ايه ال خلاكى توافقى على الجوازه دى وأنت عارفه انى بكرهك
ندى ببكاء:مكنتش أعرف..مكنت أعرف إنك بالقذاره دى يا جاسر 
جاسر بعصبيه:لسانك لو طول تانى يا ندى أوعدك هقطعهولك..أنا أصلا مش عارف أنت ازاى قادره تكونى بالبجاحه دى مش كفايه انى سترت عليكى
ندى قامت وضغطت على رجليها بوجع وصرخت فيه:أنا مش مفضو*حه يا جاسر علشان تستر عليا..أنا نفسى أعرف أنت ازاى دكتور فى الجامعه يا جاسر مش قادره أفهم ازاى أنت بتقف قدامنا وتشرح لينا رغم انك محتاج حد يشرحلك حاجات كتير أنت مش فاهمها أنت أكتر واحد جاهل فى الدنيا دى يا جاسر 
جاسر بغرور:أنت المفروض تحمدى ربنا انى أتجوزتك وأشفقت عليكى حتى بعد ما نتطلق هيفضل برضو جوازى منك فى يوم من الأيام شرف ليكى 
ندى اتكلمت بوجع:للأسف يا جاسر أنت واخد قلم كبير اوى فى نفسك..أنا لسه منتظره تعويض ربنا ليا يا جاسر على الأسى ال أنا عشته..متأكده إن ربنا يرزقنا بالخير فى حياتى من بعد ما أسيبك..علشان طول ما أنا معاك مش هشوف الخير ولا الفرح أبدا
"ندى سابت جاسر واقف متغاظ انها ازاى تكلمه كده ودخلت أوضتها"
____________________________
*عند رانيا كانت قاعده فى كافيه*
رانيا:بقالك يوم غايبه مش  حاجه يا آنسة هند ولا حتى بترد على الموبايل يا ترى رحتى فين
"رانيا وهى قاعده لمحت بعيونها حازم ابن عم ندى فقامت من على الترابيزة راحت ليه*
رانيا:بشمهندش حازم ازى حضرتك 
"حازم خلع النضاره  وبصلها شويه"
رانيا:حضرتك مش فاكرنى أنا رانيا صاحبة ندى بنت عمك 
حازم بترحيب:اه أهلا بحضرتك فاكرك طبعا..اتفضلى أقعدى
رانيا قعدت:هو حضرتك بتعمل ايه فى القاهره مش كان شغلك فى اسكندريه
حازم:اه فعلا بس أنا أسست شركه صغيره كده ليا فى القاهره هنا 
رانيا:بجد ألف مبروك 
حازم:الله يبارك فيكى..وأنت فى القاهره هنا بتعملى ايه
رانيا:أنا جيت هنا بدور على شغل أنا وهند حتى الجامعه بقت هنا 
حازم بتفهم:امم واشتغلتى ايه 
رانيا:لسه بدور
حازم بتفكير:أنا محتاج سكرتيره ممكن تيجى تشتغلى معايا
رانيا بفرحه:بجد!! دى فرصه هايله 
حازم:طيب تمام اوى دا الكارت بتاعى وتقدرى تيجى من بكره 
رانيا:تماام 
________________________
*عند هند*
"كان رامي واقف على باب أوضه فى مستشفى وسامع هند بتصرخ وتستغيث"
كان سامعها بتصرخ من جوا وتقول:أبعدى عنى يا ست أنت أبعدى أنتم عايزين منى ايييه ابعدوا عنيييييى
رامى لنفسه:فيه ايه مالك مال عياطها بيقطع فى قلبك ليه.. دى بت*** مش المفروض ان قلبك يرق
=بس أنت عارف انها مش كده شكلها بنت كويسه
_وأنا هعرف منين هو أنا كنت أعرفها وبعدين احنا شغلنتنا دى مش فيها إحساس
=مش تحاول تنكر ان عجبتك شخصيتها
_ايه الهبل ال أنا بقوله دا شخصية ايه ال عجبتني
=طيب تقدر تقولى ايه خلاك تيجى معاها لحد هنا على الرغم من إنك كنت تقدر تبقا قاعد على مكتبك معزز مكرم والتقرير هيجلك لحد عندك
*قطع كلام رامي مع نفسه لما الأوضه اتفتحت وخرجت منها الست ال كانت بتكشف على هند*
رامى بقلق:ايه؟؟
الست:كله تمام يا رامى بيه والبنت زى الفل
رامى:طيب تمام شكرا
"فى الوقت دا شاف هند وهى خارجه راسها فى الأرض وبتبكى بانهيار وكانت رجلها بترتعش لدرجة إنها وقعت على الأرض وضمت نفسها جامد وفضلت تعيط بهيستريا وكانت شهقاتها عاليه جدا ورامى كان بيبص ليها بيبص ليها بندم"
رامى بصوت هادي:لوسمحتى قومى يلا لسه فاضل شوية إجراءات عايزين نخلصها علشان نفرج عنك
" هند قامت من غير ما تقول ولا حرف ومشيت معاه"
_____________________
*عند ندى*
"الجرس رن وكان جاسر لسه فى الشركه قامت من على سريرها تشوف مين وبصت من العين السحريه وتفاجأت لما شافت ال بيخبط، ندى فتحت الباب بلهفه ودخلت فى حضنه فى نفس الوقت ال رجع فيه جاسر..."
____________________
*هند خلصت إجراءات خروجها وطلعت من القسم وفضلت تمشى وهى بتبكى ومش شايفه بعيونها وكان الوقت متأخر وفى وسط ما هي سرحانه وبتعيط جت عربيه ماشيه عاليه وصدمتها جامد وقعت هند على الأرض غرقانه فى دمها وبصت على الدنيا بصه أخيره وبعد كده غمضت عيونها بابتسامه و... "
"عند ندى"
*الباب خبط وهي راحت علشان تفتح وتفاجأت لما فتحت الباب انه باباها ودخلت فى حضنه على طول وعيطت فى نفس الوقت ال دخل فيه جاسر*
جاسر بحمحمه:أهلا أهلا يا خطوه عزيزه ازيك يا عمى
جلال:ازيك يا ولدى أخبارك ايه
جاسر:الحمد لله.. اتفضل يا عمي تعالى ندخل
"جلال دخل هو وجاسر وندى لسه ماسكه فيه وحضناه"
جاسر:أدخلى أعملي حاجه نشربها يا ندى
ندى برفض:لا مش هسيب بابا
جلال بضحك:وه وأنا هطير إياك
ندى ببكاء: أنا مش مصدقه عنيا يا بابا أنت كنت وحشتيني اويجلال:لا يا بنتى صدقي دا أنت بنتى الوحيده ال مش أقدر أستغني عنها
ندى:حبيبى يا بابا
جلال:قولي يا ولدى البت ندى عامله معاك ايه
جاسر بتمثيل:ونعمه الزوجه يا عمى والله.. تخيل عمرها ما كسرتلى كلمه
جلال بفرحه:ندى بنتي دى مفيش زيها فى الدنيا دى
جاسر بتريقه:اماال يا عمي
"ندى كانت بتبصله بقرف"
جلال:وأنت يا بنتى جاسر عامل معاكى ايه
ندى:معقول يا بابا أنت بتسأل.. جاسر دا الزوج ال ربنا ابتلانى بين
جلال باستغراب:نعم؟!!
ندي:أقصد كرمنى بيه
_تخيل يا بابا نقلنى جامعة القاهره وقالى يا بنت عمى أنت لازم تكملى علامك
جلال بفرحه:حقيقى أنا فرحان منك يا جاسر انك خلتها تكمل علامك ربنا يبارك فيك يا ولدى ويكتر من أمثالك
ندى بسخريه:ما بلاش الدعوه دى يا بابا أصل الدنيا تخرب
____________________
*فى مستشفى ما*
"كان فيه شخص واقف قدام غرفة العمليات قلقان جدا عمره ١٧سنه.. خرج موبايله وعمل مكالمه"
_الو ايوه الحقنى
=فيه ايه يا ابنى مال صوتك
_أنا عملت حادثه وخبط واحده بالعربيه
=أنت بتقول ايه
_أنا خايف اوى ليعملوا فيا محضر
=يا حيو..ان أنت ايه ال خلاك تسوق العربيه
_أرجوك مش وقته
=طيب قولى العنوان بسرعه وأنا هجيلك
_العنوان***
___________________
*عند رانيا وصلت الشركه عند حازم وفضلت تتمعن فيها كانت شركه صغيره بس راقيه الموظفين ال فيها مش كتير اوى كان بيعمها الهدؤ والنظام و كل واحد مركز فى شغله.. دخلت رانيا على مكتب حازم واستأذنت وسمحلها بالدخول*
رانيا بحمحمه:احم صباح الخير يا بشمهندس حازم
حازم بعمليه:صباح الخير يا آنسه رانيا اتفضلى أقعدى
"رانيا قعدت وهى بتفرك في ايديها بتوتر"
حازم:شوفى يا ستى أنت هتبقى السكرتيره بتاعتى يعنى هترتبيلي مواعيدى تظبطى الملفات بالبلدى كده هتبقى دراعى اليمين يعنى
رانيا:احم أنا تحت أمرك يا فندم
حازم:وبالنسبه لجامعتك فأنا مش هعطلك عنها مواعيد الشغل هتبقا بعد جامعتك بس ياريت تروحى الجامعه لو عندك محاضره أو سكشن مهم بس فاهماني؟
رانيا:فاهماك يا فندم وإن شاءالله ابقا عند حسن ظن حضرتك
حازم:كده تقريبا احنا اتفقنا على كل حاجه تقدرى تبدأى شغل من دلوقتى..روحى هاتيلي الملفات دى من المخزن ال تحت الدور الأرضي اخر أوضه على ايدك اليمين
رانيا:حاضر يا فندم
_____________________
*عند ندى كانت قاعده مع باباها وجاسر فى أوضته*
ندى:بابا يعنى أنت كده مسامحنى واقتنعت انى مش
 ليا ذنب فى ال حصل
جلال بحزن:حتى لو عارف انك غلطانه يا ندى قلبى مش هيطوعنى انى أبعد عنك
ندى بعدت عنه شويه:يعنى أنت لسه برضو يا بابا جايب الذنب عليا
جلال:مش أكده يا بنتى بس أنا بأنب نفسى انى رضيت أخليكى تحضرى عيد ميلاد صاحبتك دى لولا انى وافقت مكنش زمانك ركبت تاكس بالليل متأخر ياريتني ما كنت رضيت يا بنتى
ندى بحزن:كلمة ياريتني عمرها ما هترجع بالزمن ل ورا يا بابا.. أنا الحمد لله راضيه بقضاء ربنا وعارفه انه هيعوضنى خير
"والدها ربط على ضهرها بحنيه"
جلال:أدخلى شوفى جوزك اتأخر ليه يلاا
ندى:ما تسيبه يا بابا واحنا هنعمل بيه ايه
جلال:وه كيف يعنى أدخلى يا بت شوفى جوزكندى بضجر:أووف حاضر
"ندى دخلت الأوضه وسمعت جاسر بيتكلم فى التليفون فضولها خلاها تقف تسمعه"
جاسر:بتقول ايه هند صاحبة ندى عملت حادثه وحالتها خطيره
=لا حول ولا قوة الا بالله
_طيب بس أهم حاجه ندى مش تعرف ياريت
=طيب يا حبيب أخوك ابقا قولى ايه الجديد
ندى اقتحمت الأوضه:مش عايزنى أعرف إن صاحبتى فى المستشفى يا جاسر
جاسر بهدؤ:اهدى يا ندى هى هتبقا كويسه
ندى بصراخ:أنت لسه قايل إن حالتها خطيره
جاسر:مش تعلى صوتك يا ندى.. وأنا هبقا أطمنك عليها
ندي:أنت بتهزر مش كده هو أنا لسه هستناك تطمنى عليها أنا هلبس دلوقتى وأروح ليها
"وراحت ناحية الدولاب تخرج هدومها"
جاسر بعصبيه:أنت رايحه فين هو أنا كنت  قولتلك انك هتحرجى
ندى:أنا أصلا مش هستنى اخد رأيك أنا هخرج يعنى هخرج
جاسر بعند:طب مفيش خروج
 يا ندى
ندي:المره دى مستحيل أسمع كلامك يا جاسر وهروح لهند حتى لو عملت ايه
جاسر:طب مش هتخرجى يا ندى
" ندى سابته ودخلت الحمام غيرت هدومها وخرجت وهو كان قاعد مع والدها فى الرسيبشن"
ندى:بعد اذنك يا بابا أنا ماشيه
جلال:رايحه فين يا بنتى
ندي:هند فى المستشفى يا بابا وأنا رايحلها
جاسر:وبالنسبه لكيس الجوافة ال أنت متجوزاه
ندى بلا مبالاه:عن اذنك يا بابا
جاسر بعصبيه:طيب يا ندى لو خرجتى من هنا تبقى طا..لق
________________________
*نرجع لرانيا مره تانيه*
"رانيا كانت واقفه على كرسي بتجيب الملفات ال حازم طلبها منها من على الأرفف"
رانيا لنفسها:يااه بقا لو البشمهندس حازم يدخل عليا وأنا يختل توازني من على الكرسى فهو يجرى وأنا أقع فى حضنه ونفضل نبص فى عيون بعض ونسرح شويه يا سلاام
"وفى وسط تفكير رانيا اختل توازنها فعلا بس وقعت على الأرض مش فى حضن حازم🙂 والملفات وقعت كلها عليها"
رانيا بوجع:ااااه اه يا رجلى يا أنا يا اما وبعدين مش هو دا ال بيحصل فى الروايات هما طلعوا بيخدعونا ولا ايه 
"وفى وسط ما هى قاعده بتتوجع موبايلها رن برقم هند" 
رانيا بضجر:لسه فاكره تفتحى موبايلك يا هانم كنت فين بقالك يومين والله بس لما أشوفك 
=احم هو حضرتك صاحبة الرقم دا فى مستشفى****
رانيا:يا لهوى هند طب أنا جايه
______________
*فى المستشفى*
_سليم
=أبيه الحقنى يا أبيه أنا خبطت واحد بالعربيه
_طيب اهدي خير بإذن الله مش تعرف هى أخبارها ايه دلوقتى 
سليم بخوف:مش عارف هى فى أوضة العمليات من ساعتها ومفيش حد قالى حاجه 
_كويس إنك جبتها المستشفى هنا 
سليم:هما ممكن يسجنونى 
_ما عاش ولا كان ال يسجنك طول ما أنا عايش 
"الدكتور خرج" 
_هاا يا دكتور ايه أخبارها 
الدكتور:الحمد لله قدرنا ننقذ الحاله بس فيه كسور كتير فى جسمها 
_يعنى ممكن تفوق امتى 
=لسه مش نعرف 
_طيب يا دكتور أنا مش عايز حد يعرف إن سليم أخويا أ.. 
الدكتور:مفهوم يا فندم َمفهوم 
_طيب ميرسى*الشخص دا راح ناحية الازاز وفضل يبص عليها وحش انه يعرفها*
_مش تعرف اسمها ايه يا سليم
سليم:اه كان معاها بطاقتها اسمها هند
_يا خبر مش وقعت غير فى هند
سليم:أنت تعرفها يا أبيه
_الا أعرفها دا أنا أعرفها عز المعرفه
"مش كملوا كلام لما ندى دخلت عليهم"
ندى بخوف:هند هند فين
سليم:اهدي يا آنسه هي بخير دلوقتي بس مش هتقدرى تشوفيها غير لما الدكتور يسمح
ندى بصت قدامها:مش أنت الضابط صاحب جاسر
رامي:اه احم أنا
ندى ببكاء:أنت ال عملت كده فيها يا مجرم هو أنت ايه أنت وصاحبك
سليم:لا رامى أخويا مش عمل حاجه أنا ال خبطتها
ندي:أنت ازاي أصلا تسوق عربيه أنت عندك كام سنه
سليم:احم ١٧
ندي:وبتسوق عربيه 
"مش كملوت كلامهم علشان الدكتور والممرضه دخلوا أوضة هند بسرعه" 
ندى بقلق:فيه ايه هما دخلوا بسرعه كده ليه فيه ايه 
رامي بقلق:مش عارف
"شويه والدكتور خرج" 
ندي:فيه ايه يا دكتور هند حالتها ايه 
الدكتور:هى فاقت دلوقتي الخبطه مش كانت كبيره كلها كسور خارجيه
ندي:أقدر أدخلها 
الدكتور:اه بس ياريت متطوليش عندها لأن لسه حالتها مش مستقره إلى حدا ما 
"الدكتور مش كمل كلامه وندى دخلت بسرعه على أوضة هند"
ندى:هندد
هند بتعب:ندى 
ندى بدموع:ازيك يا حبيبتي ايه ال حصل دا 
هند:ما أنا زى القر..ده قدامك اهو بتعيطى ليه
ندى:أنت لو كان جرالك حاجه كان ممكن أم.وت يا هند
هند:لا بعد الشر عليا"دخل سليم عليهم"
سليم:احم حمد الله على سلامتك يا آنسه هند
هند بصت لندى:مين داندى:دا يا ستى ال خبطك بالعربيه
هند بوجع:اخرتها كنت هموت على ايد عيل صغير
سليم:بس متقوليش عيل بس
هند:وأنت يا أخويا سايق عربيه وأنت فى السن دا.. دا وأنا فى سنك قعدت أجمع سنتين علشان أشتري عجله
سليم:وأشترتيها
هند بحسره:لا اشتريت بالفلوس ملازم
سليم:يا حرام
أضاف سليم بترقب:هو أنت هتعملي فيا محضر؟
هند:لا يا سيدى أنت زى أخويا مش هدمر مستقبلك بس نصيحه منى متسوقش غير لما تطلع رخص أنا سامحت غيري مش هيسامح
سليم:حاضر.. أنا متشكر اوى
هند:ايه يا أخواتي الأدب دا.. يا واد دا وأنا فى سنك كنت بثبت العيال فى الشارع
سليم بضحك:دا أنت نكته.. استنى هعرفك بأخويا
"رامى دخل" :احم حمد الله على سلامتك يا آنسه هند
هند بعصبيه:مين ال جاب البأ. ف دا هنا
سليم:دا أخويا يا آنسه هند
هند:أنا عايزه أعمل بلاغ دلوقتى
سليم:ايه ال غير رأيك بس
رامى بهدؤ:ممكن اخرجوا بره وتسيبونى معاها
ندى باعتراض:بس
هند:لا سيبوه عايزه أسمعه
"سليم وندى خرجوا وفضل هند ورامي مع بعض"
رامي:من الآخر كده أنت عايزه ايه
هند:أنا عايزه أعمل بلاغ دلوقتى
رامى:كده كده مش هتستفادى حاجه فقولي عايزه كام
هند:عايزه كام؟؟ هى أرواح الناس لعبه يا أستاذ.
رامى:بالعقل كده أنا ضابط والمستشفى تبعنا يعنى مش هتقدرى توصلى لحاجه
هند بغل:طب أطلع بره وأنا هوريك أنا هعمل فيك ايه أنت كنت مستنيني أتكسر يا رامى بس دا بعدك أنا شفت ال أمر من ال أنت ورتهولى بكتير فأنا ما عاش ولا كان ال يكسرنى
رامى:دا آخر كلام عندك
هند:ااه وخد ننوس عين أمه معاك
رامى:أنت حره
*عندي ندى كانت واقفه فى طرقة العربيه وفيه شخص جه ليها*
_حضرتك آنسه ندى
ندي:ايوه أنا
_أستاذ جاسر بيقول لحضرتك ان والدك تعب اوى ولازم تروحي دلوقتي
ندى بخضه:بابا؟؟
طب يلا يلا بسرعه
"ندى خرجت معاه وركبت العربيه وخلال لحظات حد ركب جنبها"
ندى بخضه:ايه دا أنت مين
شخص ضخم:هششش
"الشخص دا كتف ندى وغما عيونها و..."
______________
*عند رامى*
ركب عربيته ووصل سليم أخوه البيت وطلع على شغله وطول ما هو ماشى الناس بتبص ليه بطريقه غريبه وهو مستغرب لحد ما دخل مكتبه وصاحبه دخل وراه بسرعه
رامي:ايه دا أنت داخل كده ليه
=أنت فتحت نت
رامى باستغراب:لا ليه
صاحبه شغل فيديو:شوف كده
رامى قام وقف بصدمه:يا نهار أسو.. د
ندى:أنت واخدينى على فين يا عم أنت
=هششش مش عايزين نسمع صوت لحد ما نوصل 
ندي:نزلنى يا عم أنت 
=ما قولنا  بس بقا يا مدام مش ناقصين دوشه
ندى بخوف:خلاص حاضر اووف
"بعد فتره"
ندى:يعنى هو أنا كده حضرتك مخطوفه
=لا واخدينك نفسحك  
ندى:هو حضرتك بتهزر وبعدين هو أنتم ليه مش خدرتونى مش خايفين أصوت
=دا شغل عصا..بات قديم يا أبله حاليا تطورنا وبقينا نجيب عربيات الأزاز بتاعها  عازل للصوت يعنى مهما تصوتى مفيش حد هيسمعك
ندى:لا ما شاء الله شغل عالى ومكلفين نفسكوا
=امال ايه دا احنا أشهر عصا..به فيكى يا بلد 
ندى:أنت شكلك طيب ما تقولى أنتم ناويين تعملوا فيا ايه 
=أنت هتخدى عليا ولا ايه مش عايز أسمع صوتك لحد ما نوصل 
ندى: خلاص اوف دا أنت خلقك ضيق
*عند رامى كان بيتفرج على الفيديو وهو مصدوم حرفيا،الفيديو كان عباره إن هند متصوره وهى  فى المستشفى معاملة فيديو ليه*
هند:السلام عليكم ورحمة الله وبركاته أنا هند عبدالسلام هو فى الحقيقه مش مهم أنا مين طبعا أنتم شايفين منظرى عامل ازاى وطبعا مستغربين انى بصور وأنا تعبانه بالطريقه دى ليه الموضوع كله يا ساده إن أنا عملت حادثه امبارح وأنا راجعه من شغلى على ايد أخو ضابط كبير  هنا اسمه رامى صابر علوان من عيلة علوان ال طبعا الأغلبية ليكونوا عارفينها..أخوه لسه عيل مكملش ال ١٧ سنه ومطلعش رخص وسايق عربيه والله أعلم كام سك..ران ولا ايه ماشى يدوس على خلق الله علشان عارف إن محدش هيقدر يعمله حاجه وبيتحامى فى أخوه ال جه هنا المستشفى وهددنى وعرض عليا فلوس علشان أسكت بس أنا متعودتش أخاف وبقولك يا رامى أنا مش هسيب حقى لأن طول ما أمثالك موجودين الغلبان هيفضل متداس ومن موقعى هذا بناشد الساده المسؤلين انهم يجبولى حقى وشكرا" وبعد ما الفيديو انتهى اتعرضت صوره ليه على أغنية بالورقه والقلم🙂😂
رامى قعد على الكرسى بصدمه:اه يا بنت ال***
صاحبه مدحت:أنت هتعمل ايه يا رامى دا الفيديو انتشر على مواقع التواصل خلال نص ساعه بطريقه رهيبه 
رامى بحيره:مش عارف بس كل ال أعرفه إن سليم أخويا مش هيتحبس
مدحت:طيب روح لسيادة اللوا قالى أول ما أشوفك ابعتك
رامى بخضه:هو عرف!!
مدحت:يا ابنى مصر كلها عرفت دا أنت بقيت ترند 
رامى:أقول ايه حسبى الله ونعم الوكيل فيكى يا هند"رامى قام وراح للوا واستأذن ودخل"
رامى:بلغنى إن حضرتك عايزني يا فندم 
=ايوه اتفضل أقعد يا حضرة الظابط
رامى:المبنى يا فندم
=شفت الفيديو ال انتشر من شويه
رامى:شفته يا فندم 
=هاا وايه تعليقك
رامى:يا فندم دى البنت دى بتتبلى عليا أنا وأخويا كل دا علشان كنت ماسكها فى قضيه 
=اللوا أيا كان أنت لازم تتصرف قبل ما الإعلام يتدخل وساعتها الأمور هتفلت منك وهضطر اتصرف تصرف تانى لو الموضوع طلع بجد
رامى:تمام يا فندم
_________________________
*عند ندى*
بااس وصلنا وقف العربيه
ندى:احنا فين يا جدعان 
"الناس دى زقتها من العربيه وسابوها ومشيوا"
ندى بفرحه:الله بحر دا أنتم عصابه جدعه جدا يعنى 
"ندى فضلت تبص حواليها بذهول المكان كان فاضى والمياه صافيه فضلت سرحانه فى المكان   لحد ما حست بحد بيحط ايده على كتفها"
ندى بخضه:مين
جاسر:اهدى دا أنا
ندى:جاسر!!
جاسر بهدؤ:امم 
ندى:فيه ايه أنا مش فاهمه حاجه 
"جاسر قرب وقعد قدام البحر وشاور جمبه"
_تعالى أقعد
ندى بصت بتردد
جاسر:تعالى يا ندى أنا مش هكلك يعنى 
ندى قعدت جنبه بهدؤ:هو فيه ايه
جاسر:كان لازم أتكلم معاكى فى جو بعيد عن البيت كان لازم نوصل لحل فى علاقتنا 
ندى بحزن:علاقتنا!!أنت يعتبر راميت عليا يمين الطلاق يا جاسر
جاسر:أنا رديت اليمين خلاص و دلوقتى لازم نتكلم بعقل 
ندى:اتفضل 
جاسر:أنا من يوم ما أتجوزتك وعمرى ما وإياك يوم حلو يا ندى بس دا بردو مش من شويه أنت جيتى قلبتى حياتى يا ندى تخيلى أنت عامله ترتيبات معينه لحياتك وجه حد قالك يلا قوم أنت لازم تتجوز بنت عمك اما حياتك ط.ظ فيها مش مهم أنت بتفكر في ايه ولا مهم ايه ال هيحصل المهم إنك تسمع الكلام فطبعا كان لازم أتغاظ منك
ندى:أنا بقا ال كنت فرحانه يعنى أنا مكنتش اتمنى أتجوز بالطريقه دى يا جاسر أنا من حقى أحب وأتحب من حقى أتجوز واحد أكون أنا كل حياته مش مجرد حاجه من ممتلكاته آله لازم تسمع الكلام وخلاص..هو أنا وحشه يا جاسر؟!!
جاسر:بالعكس أنت زى القمر 
ندى بحزن:طب لسه محبتيش يا جاسر ليه محاولتش تعاملنى  حلو يا جاسر مستوصتش بيا خير ليه يا جاسرجاسر بتوتر:علشان بحب واحده غيرك وواعدها بالجواز
'ندى في كله نزلت من عيونها مسحتها بسرعه قبل ما جاسر يشوفها'
جاسر كمل:مكنتش عايز أقولك لأن فى الأول وفى الآخر احنا ننطلق..لكن أنا لما كنت ببصلك كنت بسرح فيكى وفى تفاصيلك كنت أقولك متقعديش معايا علشان متعلقش بيكى كنت كل يوم بتأخر وأنا رايح الشغل علشان بستنى السندوتش ال أنت هتجبرينى أخده أفطر بيه كنت بحاول أرجع من الشغل بسرعه علشان أشوفك أتعودت انى أكل من ايدك كنت بحب توترك لما تكونى عايزه تتطلبى منى طلب أنا حفظت كل تفاصيلك..ولما فعلا ابتديت أحس  انى بتعلق بيكى كنتبعاملك وحش لأنى مينفعش أظلم البنت ال حبتها 
ندى ببكاء:فتظلمنى أنا مش كده
جاسر:ندى أنا
ندى:على العموم زى ما أنت قولت احنا كلها فتره وهنتطلق فكل ال أنا بطلبه انى أكمل جامعتى وتعاملنى بما يرضى الله الفتره ال هنعشها سوا 
جاسر بهدؤ:وأنا موافق
ندى:والمفروض هنعمل ايه دلوقتى 
جاسر:ايه رأيك نقضى يومين فى اسكندريه كتغيير جو 
ندى:طب وبابا
جاسر:عمو عند بابا دلوقتى..هاا ايه رأيك،
ندى:تمام معنديش مشكله_
*عند رانيا كانت مع هند فى المستشفى*
رانيا ببكاء:بردو مش راضيه تصدقينى
هند بصراخ:أصدقك ازاى حضرتك التانى شقه مش..بوهه واتقبض عليا بسببك 
رانيا:والله أنا كاتبالك فى الله العنوان:شقه ٢ أنت ال طلعتى شقه ٦    
هند:لا أنا قريت العنوان مرتين ومتأكدة إنك كتبتى شقه ٦
رانيا بتفكير:ممكن أكون كتبت ال٢. ..٦؟؟
هند:ايا كان أنا مش هكلمك تانى 
رانيا:علشان خاطرى يا هند أنا مش ليا غيرك هنا 
هند:طب قومى اتصرفى وخرجينى من المستشفى قبل ما أبو رجل مسلوخه يجى وبعدين نبقا نتكلم
رانيا:تمام استنى هروح أتصرف فى كرسى متحرك 
هند:طب بسرعه
"رانيا خرجت جابت الكرسى وقعدت هند عليه بعد معاناه"
هند:يلا بسرعه طلعينى من هنا زمانه شاف الفيديو
رانيا باستفسار:فيديو ايه 
هند بخوف:بعدين بس أهم حاجه يلا من هنا
"رانيا أخدتها وخرجوا من الباب الخلفي للمستشفى"
رانيا:هو مش إحنا كده سارقين الكرسى يا هند 
هند بصتلها بقرف:مش وقته تبقا أرجعه
رانيا وقفت مره واحده
هند:ايه وقفتى ليه 
رانيا:أنا نسيت شنطتى فوق 
هند:يا أختاااااى 
رانيا:دقيقه واحده هطلع أجيبها وأرجعلك 
"رانيا طلعت تجيب شنطتها مهند بتبص حواليها بتوتر لحد ما حست بحد بيحاوط الكرسى بايديه"
=على فين العزم يا قطه الا كنت بتدورى عليا ولا ايه و...
*نرجع عند ندى وجاسر في اسكندريه*
ندى بتوتر:أنت اتأخرت كده ليه قالى هيروح يسحب فلوس من البنك ويجى وعلى الحال دا من تلت ساعات يا ترى هو فين 
_لا أنا مش هفضل على الحال دا كتير أنا هنزل أشوفه 
"ندى نزلت وشاورت لتاكسى واتفاجأت وفضلت تبص للسواق وبرقت والسواق لما أتأكد من ملامحها اخد التاكسى وجرى منتدى طلبت تاكسى تانى"
ندى:بسرعه ولا التاكسى دا بسرعه 
"التاكسى فضل ماشى وراه لحد ما وقف قدام بيت وطلع العماره بسرعه وندى استنت لما دخل وحاسبت التاكسى وجريت دخلت العماره"
البواب:رايحه فين يا ست!!يا ست يا ست 
"ندى مش ردت عليه وشافت الأسانسير فى الدور الخامس فطلعت بسرعه ووصلت قدام الشقه فلقتها مواربه خطبت محدش طلعلها وقت الباب ودخلت لقت الرجل واقع على الأرض غرقان فى دمه"
ندى بخوف:عااااا
"فجأه لقت الجيران والبواب حواليها و..."_
هند:ولا ولا نزلنى هنا يلا
رامى بغضب:اخرسى خالص
هند:اوعي تكون فاكرنى هخاف منك ياض أنت السوشيال ميديا مقلوبه عليك أنت بس استنى عليا
رامى فرمل العربيه مره واحده وهند اتخبطت
هند بوجع:مش تحاسب يا غبى مش معاك واحده متكسره هنا
رامى:اهو لسانك الطويل دا هو ال مسببلك المشاكل
هند بهدؤ:وصلنى على بيتى زمان رانيا قالبه عليا الدنيا
رامى:هند من الآخر كده عايزه توصلى لايه
هند بغل:عايزه اخد حق كسرتى وقهرتي يا رامى عايزه أخد حق ما كنت بتذلنى حق ما خليت المساجين يضربونى ويهنونى زيى زي أي واحده جيه من الشارع حق ما أخدتنى للطب الشرعى وشرخت شرخ جوايا عمرى ما هنساه أبدا.. ايه دول مش كفايه
رامي:بس مش أخويا يا هند
هند:العين بالعين والسن بالسن والبادى أظلم
رامى:هند أنا بعترف انى غلطت فى حقك بس أنا ضابط ودى شغلتي يعنى كنت هقولك يلا اتفضلي اخرجى علشان أنت شكلك بنت كويسه مش ينفع يا هند شغلتنا لازم أدله
هند:اوك وأنا باخد حقى أنت مش شايف منطرى ولا ايه يا أستاذ دا أخوك عامل منى بطاطس
رامى:هند أنا أخويا طالب في ثانوي أعتبريه أخوكى
هند:وأنت ما اعتبرتنيش أختك ليه
رامى قرب منها لحد ما بقا وشه فى وشها:علشان أنا عمرى ما شفتك على انك أختي يا هند
هند بتوتر:ط. طب أنت بتقرب كده ليه ما تتكلم وأنت فى مكانك
رامى وهو بيدخل خصله من شعرها تحت الحجاب:شعرك  ميبنش تانى
هند وشها أحمر وعدلت حجابها:ما هو أنت سحلنى الطرحه رجعت لوراوبعدين أنت مالك أصلا
رامى:شعرك دا محدش يشوفوه غيرى
هند بردح:غيرك.. وأنت تشوف شعرى بتاع ايه يا عنيا اوعى تكون فاكرنى بت من إياهم لا يا روحى دا أنا ال يفكر يبصلي أقلعله عنيه
رامي:اييييه راديو أشتغل َبعدين أنا غرضى شريف أنا عايز أشوف شعرك بس بالحلال
"هند اتكسفت ووشها أحمر"
رامى:الله دا احنا طلعنا بنتكسف زى البنات
هند بصتله بغضب:طب وبعدين
رامي:أنا مش هجبرك يا هند انك تمسحى الفيديو ولا حتى انك تقولي إن دا كان سؤ تفاهم بل بالعكس أنت لو عايزه تقدمى بلاغ أنا ال هخدك بنفسى
هند حطت ايديها على جبينه:مالك فيه ايه أنت دماغك بتوجعك
رامى شال ايديها من على جبينه وحطها على قلبه:لا مش دماغى يا هند قلبي، قلبى كده بيفرح لما يشوفك بحب أشاغب فيكى أنا حتى مش فاهم فيه ايه
هند شدت ايديها بتوتر:طيب خدنى على سكنى لو سمحت
رامى بهدؤ:حاضر_
________________________
*عند ندى*
_حاولتي قت..ل المدعو هشام حمدى ليه؟ 
ندى:بقالي ساعه بقول لحضرتك انى مقتلتوش وحضرتك مش راضى تصدق
=بس الجيران كلهم دخلوا وأنت كنت موجوده عنده
ندى:حضرتك أنا يا دوب طلعت لقيته مقتول حتى البواب طلع بعدي بثواني يعني أكيد في الوقت دا مش هلحق أجيب سكينه وأقت..له
=وحضرتك كنت رايحه ليه
ندى بتوتر:أنا ك. كنت يعني هو
=اتوترتى ليه؟
ندى:مش اتوترت بس يعني أنا كنت رايحاله
"ندى مكملتش كلامها لما باب مكتب الضابط خبط"
_واحد اسمه جاسر الشناوى عايز يدخل
=دخله يا ابنى بسرعه 
"دخل جاسر وأخد ندى فى حضنه ندى استغربت بس هي كانت خايفه وحضنته جامد" 
جاسر:فيه ايه أنا مش فاهم حاجه 
=المدام ندى متهمه فى محاولة ق*تل 
جاسر بصدمه:قتل؟؟ 
ندى ببكاء:صدقنى يا جاسر أنا مظلومه 
جاسر موجه كلامه للضابط:حضرتك ايه ال مأكدك إن هى 
=هو الشك بيدور حواليها لكن فيه حد رفع البصمات ال كانت على السكينه ونشوف اذا كانت مطابقه لبصماتها ولا لأ وكمان هنراجع الكاميرات
جاسر:ولحد ما تعرفوا دا أنا مراتي هتبقا معايا لأنها لحد دلوقتي مفيش حاجه تثبت إنها عملت كده 
=جاسر بيه الَمتهم مدان حتى تثبت براءته بالنسبه لينا 
جاسر:تو تؤ المتهم برئ حتى تثبت إدانته ولا ايه
=يعني تبقا المتهمه معانا ونسيبها تهرب 
جاسر:هو المجني عليه ما*ت؟؟ 
=لأ فى العنايه المركزه وحالته خطيره 
"قطع كلامهم شخص دخل" 
_تقرير الطب الشرعى وصل يا فندم
=قولي يا ابنى التقرير بيقول ايه 
_التقرير بيقول إن البصمات مش مطابقه لبصمات مدام ندى 
ندى بفرحه:الحمد لله يارب 
_وفيه حاجه تانيه يا فندم 
=ايه هي؟؟ 
_التقرير بيقول إن الضربه دى مش، ست تضربها ال طعن الطعنه دي راجل وكمان الضربه بأيد  شمال يعني الشخص ال عمل كده أشول 
جاسر:أظن أنا أقدر أخد مراتى 
=طبعا يا فندم فيه بس شوية إجراءات هنخلصها وبعدها تقدر تاخد المدام
_______________________
*عند هند راحت على السكن لقت رانيا هناك*
رانيا بلهفه:حرام عليكى انت غاويه تشليني
هند بسرحان:هششش
رانيا:هند يا حبيبتي مالك فيه ايه
هند:النهارده كان يوم غريب اوى
رانيا:كنت فين يا بنتى احكيلى ايه ال حصل
هند بتتويه:كنت بتمشي
رانيا بعدم تصديق:تتمشى ايه هند أنت ماشيه على عكاز يا ماما
هند طبطبت عليها:بعدين هحكيلك.. المهم أنت عملتي ايه فى شغلك 
رانيا:اشتغلت فى شركة حازم بيه 
هند:حازم بيه مين؟ 
رانيا:ابن خال ندي
هند:اوبااا حبيب القلب؟؟ 
رانيا:دا كان زمان يا هند أنا دلوقتى مبفكرش فيه 
هند:طب عيني فى عينك كده 
رانيا:أووف بقاا يا هند طب أنا علشان أثبتلك أنا فيه واحد متقدملي وأنا موافقه عليه 
هند:لا دا احنا محتاجين قاعده طويله أدخلي اعملي كوبايتين شاى وتعالي 
رانيا:حاضر 
*رانيا دخلت المطبخ تعمل الشاى وافتكرت حاجه دموعها نزلت لكن مسحتها بسرعه، اما عند هند ففتحت موبايلها لقت فيه رقم غريب رن عليها حوالي عشرين مره فرنت تشوف مين"
هند:الو 
=كده يا هند تعملي فيا كده 
هند باستغراب:مين معايا
=أنا سليم 
هند باستغراب:وأنت معاك رقمى منين يا سليم. 
سليم:اخدته يوم الحادثه المهم مش موضوعنا أنت ايه ال عملتى دا 
هند:ايه عملت ايه 
سليم بصوت مهزوز:كده يا هند أنت وعدتيني انك مش هتضريني 
هند بحزن:أنا يا سليم ا. 
سليم بمقاطعه:أنا رنيت بس أعرفك اني مكنتش سك..ران يا هند أنا والد صاحبى كان تعبان جدا في اليوم دا وكنت رايحله لأن صاحبى دا مي.ت من سنه وباباه رن عليا أنا يا هند علشان بيعتبرني مكان عمرو الله يرحمه
هند:سليم أنا اسفه أوعدك انى هصلح غلطتى دي 
سليم:ماشي يا هند شكرا "وقفل الخط"هند:اوووف يا ربى طب أعمل إيه
"هند مسكت موبايلها وكتبت بوست وأعلنت فيه إن كان فيه سؤ تفاهم سابق ما بينها وبين رامى فقررت تعمل الفيديو دا اما الحادثه فكانت غلطتها هى وهى ال دخلت فى العربيه"
رانيا خرجت من المطبخ معاها الشاى
رانيا:وادى يا ستى أحلى كوباية شاي بالنعناع لأحلى هند 
هند:هاتي هاتي وتعالى احكيلى 
رانيا:شوفي يا ستي هو أنا الشخص دا مش أعرفه أصلا بس هو قالي إنه معجب بيا من زمان وبيحبنى وإنه عايز يدخل البيت من بابه 
هند:طب والله رجل شهم 
رانيا:بس أنا خايفه هو يعنى واحد غني ومعاه عربيه ووسيم فبسأل نفسي هيبص لواحده زيي ليه 
هند:عادي يا رانيا القلب وما يريد 
رانيا:وكمان مين ال هيقبله لو حب يتقدملى أنت عارفه انى يعنى يتيمه 
هند بتفكير:اممم احنا نخلى أبو ندى هو ولى أمرك حتى يبقا ليكي ضهر ويسأل عليه وكده 
رانيا:فكرك هيرضى 
هند:أبو ندى رجل طيب وعارف ربنا وبيحبنا وبيتمنلنا الخير 
رانيا:تمام نكلم ندى وهو هيرجع يكلمني علشان نقرأ فاتحه
هند:على طول كده 
رانيا:هو قالي انه عايز يبقا فيه حاجه رسمى ما بنا ونتعرف على بعض خلال فترة الخطوبه 
هند:خلاص هنروح لندى بكره بس بيتها حتى كنت عايزه أطمن عليها
رانيا:تماام_
__________________
*عند ندي*
ندي:الحمد لله إنها جت على اد كده أنا كنت مرعوبه اوى
جاسر:أنت ايه ال نزلك من غير ما تقوليلي يا ندى
ندى:كنت نازله أدور عليك علشان اتأخرت
جاسر:ااه أصل أنا عيل صغير وهتوه
ندى:ما هو أنا قلقت عليك
جاسر جز على أسنانه:ما علينا نزلتي تدورى عليا ايه ال وداكى شقة الرجل دا
ندى بدموع:دا الرجل ال أنا ركبت معاه التاكسى يوم الحادثه هو الوحيد ال يقدر يشهد معايا هو ال هيخليني اخد حقى يا جاسر
جاسر بهدؤ:أدخلى أجهزي يا ندى هنرجع القاهره النهارده 
ندي:ايو بس 
جاسر بزعيق:ندى مش تعرضيني علشان صبرى عليكى مش ينفذ
ندى بخوف:حاضر
"ندى وجاسر ركبوا العربيات وسافروا على بيتهم ال فى القاهره"
------------------
*تاني يوم*
"جاسر وندى كانوا نايمين لما الباب خبط جامد قاموا الاتنين مفزوعين وخرج كل واحد من أوضته"
ندي:مين ال بيخبط كده
جاسر:أدخلى أنت جوا وأنا هشوف مين 
ندي:حاضر 
"جاسر فتح الباب لقا رانيا وهند واقفه سانده على عكاز"
جاسر:ايوه نعم فيه ايه حد يخبط كده
هند:فيه ايه يا عم أنت دا بيت أختي ما أخبط براحتي 
جاسر مسح على وشه بغضب:اتفضلي 
هند زقته بالعصايه ال في ايديه:يذيد فضلك يا أخويا أدخلى يا رانيا أدخلى
"وقفت فى الصاله وفضلت تنادي على ندى"
ندي:هند حبيبتى ايه ال جابك بس  وأنت لسه تعبانه 
هند:أروح يعني؟؟ 
ندي:لا يا حبيبتي والله َما أقصد اتفضلى تعالي.. أدخلى يا رانيا 
"دخلوا كلهم قعدوا فى الرسيبشن" 
جاسر:طيب هدخل أنا أعملكم حاجه تشربوها 
هند:مانجا والنبى يا ابن عمى 
" جاسر بصلها بقرف ودخل"
ندي:نورتونى والله 
هند:عايزينك فى حوار 
ندى بقلق:ايه فى ايه
هند حكتلها على كل حاجه 
ندي:والعريس دا جاى امتى 
رانيا:كلمنى وقالى انه هيجي النهارده بالليل 
ندى:ايوه بس دا صعب انه بابا يجي بابا قاعد عند عمى 
"قطع كلامهم لما جاسر دخل عليهم بالعصير فكلهم بصلوا وبعد كده بصوا البعض بنظره ذات مغزى" 
جاسر:فيه ايه بتبصولى كده ليه 
هند:تعالى أقعد معانا يا ابن عمي 
جاسر:أولا أنا مش ابن عمك ثانيا لا أنا ورايا شغل مش فاضيلكو 
ندى:بس أقعد بس يا جاسورى يا حبيبي عايزين منك خدمته
جاسر ضيق عنيه:جاسورى؟ وحبيبي؟ يا ترى وراكو مصيبة ايه 
ندي:........ بس يا سيدي فأنت هتيجي تقعد معاه
جاسر قام وقف:لا يعني لا
______________
*بعد فتره كانوا كلهم قاعدين فى بيت رانيا وهند*
جاسر:أنا عايزه أفهم طب احنا جينا من بدرى ليه 
ندي:عادي يا جاسر احنا ننتظره أحسن ما هو ينتظرنا
*جاسر نفخ بضيق*
هند:لا افردلي وشك كده مش عايزين الجوازه تبوظ
رانيا خرجت من المطبخ:هند الجاتوه وقع. 
هند:يا أنهار أبيض دا العريس زمانه على وصول 
رانيا بحزن:هنقدم البيبسى بس
هند:لا أنا هنزل أشتري 
ندي:أنت قادره تتحركى
هند:يا أبا عيب عليك هنزل واجى بسرعه 
"هند نزلت أشترت جاتوهات من حلوانى قريب ورجعت البيت تاني" 
هند:أنا جيبت يا ولاه وجبت الجاتوه
"دخلت الصاله لقت العريس قاعد مع جاسر وفجأه الأكياس وقعت من عيونها بصدمه لما شافت العريس آخر حاجه كانت تتوقعها انه يكون هو و...
هند:أنا جيت يا ولاه وجبت الجاتوه
"دخلت الصاله لقت العريس قاعد مع جاسر وفجأه الأكياس وقعت من ايديها بصدمه آخر حاجه كانت ممكن تتوقعها انه يكون رامى!!!!!"
هند همست بصدمه:رامى؟
رانيا:تعالى يا هند أقعدى
هند كانت سرحانه
ندى:هند رحتى فين
هند:هاا هدخل المطبخ أجيب الحاجه عن اذنكو
"كانت داخله المطبخ وهى بتخطف نظرات لرامى ال مش مديها اهتمام"
هند بدموع:ااه يا وا*طى.. طب ليه كلمتنى امبارح بالطريقه دى ليه عشمتنى فيك ليه خليت قلبى يعسم نفسه لييييييه "هند كانت ماسكه كوبايه فى ايديها كسرتها من كتر ما ضغطت عليها وايديها نزفت""هند مهتمتش وغسلت ايديها تحت الميا وحطت عليها منديل وكملت تحضير الحاجه وخرجت بيها قدمتها وفضلت تبص لرامى منزلتش عيونها من عليه"
رامى:احم أنا جاي هنا أطلب ايد الآنسه رانيا
جاسر:ايوه يا ابنى بس احنا لازم نسأل عليك الأول احنا مش هنرمي بنتنا
رامى:بطل سخافه بقا يا جدع أنت
جاسر:هو صراحة يا آنسه رانيا أنا مش هلاقى أحسن من رامى ليكي رامى صاحبى من زمان وإنسان خلوق ومحترم
" رانيا ابتسمت بكسوف وسكتت"
جاسر:لا الجواز مفيهوش كسوف يا آنسه رانيا هاا موافقه
رانيا:بس هو لازم يعرف انى بنت يتيمه وكنت احم عايشه فى ملجأ ويعنى أ..
رامى بمقاطعه:أنا عارف كل دا يا رانيا وموافق بيكى زي ما انت
هند فى سرها:يا ترى بتخطط لايه يا رامى وعايز تضرى صاحبتى فى ايه
جاسر:رأيك ايه يا آنسه رانيا
رانيا بخجل:موافقه
رامى:خلاص نقرأ الفاتحه
هند بزعيق:لا ما أنا مش هقدر أسكت أكتر من كده وأنا شايفه صاحبتى هتتجوز واحد زيك
ندي:فيه ايه يا هند
هند:فيه إن الأستاذ بيضحك عليها وأنا معرفش ايه هدفه.
رانيا:أنت بتقولي ايه يا هند
هند:أنت كنت بتسألينى رحتى فين امبارح أنا كنت مع الأستاذ دا الأستاذ دا كان عمال يتنحنح ليا امبارح وفهمني انه.. انه بيحبنى
رامى بعصبيه:أنت مجنونه يا بت أنت
هند:أخرس يا كداب جاى تضحك عليها ليه هااا؟ عايز تنتقم مني فى صاحبتى مش كده لكن دا بعدك
رانيا:أنا مش فاهمه حاجه فيه ايه
رامي:أنا هعرفك هند دى قابلتها لما كنت قابض عليها فى قضية آداب وحاولت توقعنى فى حبها بس أنا اعترفتلها اني بحبك أنت وهى اتغاظت وقالتلي إنها عمرها ما هتسيبنا فى حالنا
هند اتلجمت من الصدمه ومنطقتش
رانيا:كده يا هند كده أخس عليكى دا أنا حبيتك واعتبرتك أختى تقومي تحقدى عليا يا شيخه أنا عايشه حياتى كلها متمرمطه مستكتره عليا جوازه نضيفه 
هند بصدمه:أنا يا رانيا أنا؟؟؟؟
رانيا:طول عمرى وأنا حسه انك بتحقدى عليا وكنت أقول يا بت لأ دى هند بتحبك بس طلعتي واحده زبا*له
هند دموعها نزلت:أنا يا رانيا!!!
رانيا بصراخ:ايوه أنت بتغارى مني على الأقل حياتي رايقه ومش جايه خربانه من اسكندريه علشان أ
هند حطت ايديها على ودانها وصرخت:بس خلاص كفايه بس مش عايزه أسمع منك حاجه
"هند جريت على الأوضه تلم  هدومها وكله واقف بصدمه"
ندي:طيب أنا بقول إن احنا نقرأ الفاتحه فى يوم تانى
رانيا بجمود:لا هنقرأها
*قعدوا كلهم مره تانيه وهند خرجت بشنطتها بصت عليهم كلهم ودمعت وخرجت"
____________________
*فى الصعيد*
ناهد:كيفك يا ضى عيونى اتوحشتك جوى 
خلف:وأنت كمان وحشتينى 
ناهد اتلفتت حواليها:جاى لحد الدوار يا جراءتك أفرض أبويا سالم جه 
خلف:لا ما أنا شفته قبل ما اجى مشغول فى الأرض 
ناهد:يغور فى داهيه بدل ما هو قرفنى وياه 
خلف:امتى بقا يا ناهد هجتمع أنا وأنت مع بعض ومش أفضل اتخفى لما أعوز أشوفك
ناهد:ياااه يا خلف ونحقق ال مش قدرنا نعمله قبل سابق
خلف:ايوه بس مش عايزين نطلع خسرانين أنت لازم تخليه يكتبلك كل ممتلكاته علشان يبقا النعيم دا كله ملكنا احنا وبس 
ناهد:أوعدك فى أقرب فرصه كل ده هيبقى ملكنا احنا وبس
_____________________________________
*عند هند*
كانت قاعده على الرصيف بتبكى وجمبها شنطة هدومها ومش عارفه هتروح فين لما عربية ندى وجاسرعدت من الشارع هند قامت وقفت حاولت توقفها لكن جاسر عداها وكمل طريقه 
هند بصراخ:ليييه كده أنا عملت ايه علشان تعملوا فيا كده أنا مش قدمت ليكو غير الحب تقوموا تكسرونى بالشكل دا طب ليبييه
*هند قعدت على الطريق وهى بتعيط بقهره وبعد كده خرجت موبايلها وبعتت مسدج لحد ورجعت ابتسمت بشر ومسحت دموعها بعنف*
______________________________
*عند ندى فى العربيه*
ندى:موقفتش ليه يا جاسر حرام عليك هند ملهاش حد هتروح فين في نص الليل 
جاسر:ملناش دعوه هند دى بالذات يا ندى مش هتكلميها ولو على حثتى
ندى:يا جاسر طيب علشان خاطرى دى صاحبة عمرى هنسيبها فى الشارع يعنى 
جاسر:أنت متعرفيش صاحبة عمرك دى ايه فاسكتى،
ندى:هند أطيب مخلوقة فى الوجود أنا واثقه أنه رامى بيكذب
جاسر:هند لو بتحبى ربنا انسيها   
ندى بصتله:بس أنا مش هند يا جاسر أنا ندى
جاسر بتوتر:اه اسف بس علشان فاتحين سيرتها غلطت ونطقت اسمها
ندى:تمام 
"فى الوقت دا وصلت لجاسر مسدج في الموبايل وسكت"
ندى:فيه حاجه!!
جاسر بسرحان:هاا
ندى:هو ايه ال هاا مالك كده يا جاسر 
جاسر:مفيش بس أنا اضطر أنزلك عند البيت وهروح أخلص كذا حاجه في الشركه 
ندى باستغراب:دلوقتى!!!الساعة داخله على ٢
جاسر:عادى يا ندى أمور مهمه هخلصها
ندى بشك:تماام
"جاسر وصل ندى العماره وهى طلعت جاسر مشى لسه هتفتح الباب علشان تدخل لقت ظرف وفيه ورقه مكتوب فيها:ندى لو عايزه تعرفى حقايق كتير  مستخبيه عنك بخصوص حادثة اغتصا*بك وغيرها روحى دلوقتى حالا على أوتيل *** أوضة ١١  وياريت متضيعيش الفرصه"
'ندى كانت ماسكه الورقه بحيره وفضلت تفكر كتير تروح ولا لأ بس قررت انها هتروح لأنها لازم تعرف الحقيقه حتى دا لو هيكلفها حياتها ندى نزلت من العماره وركبت تاكسى وراحت على العنوان'
*فى الأوتيل* كانت ندى وصلت
  ندى:لو سمحت 
=نعمين يا أوختشى 
ندى:أنا كنت عايزه أطلع أوضة ١١
=اه بس دى لا مؤاخذه مشغوله دلوقتى فيها ناس
ندى:هما قالولى اجى على هنا 
=يوه أنت كمان معاهم 
ندى:أنا مش فاهمه حاجه
=هيهيهي مش فاهمه برضو على العموم ندى المفتاح اهو صاحب الأوضه زبون المكان ودفيع يجيب واحده ولا اتنين ملناش فيه 
"ادتها المفتاح ووصفت ليها المكان وندى كانت قلقانة بس كانت لازم تعرف...ندى وصلت الأوضه وفتحت  وسمعت صوت ضحكات خليعه فضلت تتقدم خطوه  ورا  التانيه لحد ما شافت ال عمرها ما كانت تتوقع وقعت على الأرض من شدة ذهولها جاسر جوزها بيخونها ومع مين مع أعز واحده ليها مع......"
"ندى وصلت الأوضه وفتحت الباب وسمعت صوت ضحكات خليعه فضلت تتقدم خطوه ورا التانيه لحد ما شافت ال عمرها ما كانت تتوقعه وقعت على الأرض من شدة ذهولها جاسر جوزها بيخونها ومع مين!! مع أعز واحده ليها مع عند هند؟؟؟؟"
ندى بدموع:لييييه لييييه كده لييييه
"جاسر قام لبس القميص بتاعه بسرعه ووقف قدامها وهند وقفت فى جمب بتعيط وشدت جاكيت كانت لابسه فوق الدريس ولبسته مره تانيه"
ندى قامت وقربت من هند وعيطت:مش خونتينى صح! قولى إنك مش خونتينى قوليلى أى مبرر أهبل  وأنا هصدقه
هند كانت هتقرب تحضنها لكن بعدت تانى:لا يا ندى خنتك يا ندى وأخدت جوزك منك
ندى سقفت:براافو برافو عليكو قدرتو تكسرونى كسر هفضل طول حياتي مش هعرف ألملم الجروح ال جوايا الضربه المره دى كانت قويه
"بصت لجاسر" :وأنت يا ابن عمى مش قادر تستنى لما نتطلق أنت جرحتني جرح عمرى ما هنساه وجعت قلبي يا جاسر.. سبت الغالى ورحت للرخيص اخترت واحده ملهاش عيله طول عمرك بتكرهي أبوكي يا هند بس أنت طلعتي قذره زيه
هند بصراخ:بس يا ندى بااااااس
ندى جابت سكينه من جمبها من طبق الفاكهه وقربت على هند وهند كانت واقفه مكانها بجمود
ندى:أنا مش هوسخ ايدي بدمك يا هند بس أنت عارفه أنا كان أهون عليا من خيانتك انك كنت تمسكي السكينه دي وتحطيها فى قلبى
وأنت يا جاسر ورقتي توصلني يا ابن عمى
"ندى خرجت جرى على برا وجاسر قعد وحط راسه بين ايديه"
هند كسرت الفازا وصرخت:مكنش المفروض دا يحصل مكنش المفروض دا يحصل أبدا... أطلع برااا يا جاسر براااا مش عايزه أشوف حد أطلع براااااا
__________________
 *عند ندى خرجت من عندهم وهى بتبكي بحرقه ومش متخيله إن الضربه تجيلها من أقرب الناس ليها فضلت تجرى فى الشارع مش عارفه هتروح فين لحد ما كانت هتخبط فى عربيه بس فرملت على اخر لحظه"
-ايه مش تحسبي.
" ندى حطت ايديها على عيونها وكانت بتبكي بحرقه"
_مين ندى!!
ندى شالت ايديها من على عيونها واتصدمت:حازم
حازم:أنت ايه ال ممشيكي فى أنصاص الليالي كده وفين جوزك
ندى كانت بتبكي بحرقه:أنا عايزه أروح الصعيد دلوقتي يا حازم روحني أرجوك
حازم:طب أركبى بس يا ندى واهدى كده وأحكيلى كل حاجه بهدؤ
" ندى هزت راسها بهدؤ وركبت معاه وهو ابتسم ودخل العربيه وراها"
__________________
*عند هند*
خرجت من الأوتيل ومشيت فى الشارع بشنطة هدومها وهى بتبكى بحرقه وقهره ومش عارفه هتروح على فين وهى ملهاش حد وقفت فى مكان خالي وفضلت تصرخ فيه
هند ببكاء:اااااااااااه يا رب يارب عبدك فى حاجه ليك يا رب عبدك ضعيف يااااارب أقف جنبى يارب
"هند قعدت في جمب بتبكى بحرقه وهى سامعه صوت الكلاب وخايفه جدا لحد ما سمعت صوت آذان الفجر فأخدت شنطتها ومشيت تتبع الصوت لحد ما وصلت لجامع صغير دخلت اتوضت وصلت مع الستات وبعد ما الصلاه انتهت فضلت قاعده مكانها لحد ما دخل عليها شيخ علشان عايز يقفل الجامع"
الشيخ:بعد اذنك يا بنتى عايزين نقفل الجامع
هند بحرج لدرجة انه عيونها دمعت:أنا مش ليا مكان أروحه
الشيخ:لا حول ولا قوة الا بالله
هند:أنا بستسمحك يا عم الشيخ تسبنى فى الجامع لحد بس بكره الصبح علشان مش هعرف أتصرف فى الوقت دا
الشيخ:مش عارف أقولك ايه يا بنتي
هند:أرجوك وافق أقفل عليا الجامع وابقا أفتحهولى الصبح
=أمرى وأمرك على الله احنا عندنا ولايا
هند:شكرا ليك
 
*عند ندى*
ندى:أنت رايح على فين يا حازم 
حازم:هاخدك على بيتى
ندى:بيتك!!!بيتك ازاى يعنى روحنى على الصعيد دلوقتى.
حازم:اهدى يا ندى أنا مش هعرف اخدك دلوقتى على الصعيد أنا بقالى يومين مطبق نروح  ننام ساعتين وبعدين ونبقا نفكر هنعمل ايه 
ندى بخضه:أنت مجنون ولا ايه ازاى يعنى هقعد أنا وأنت فى بيت واحد وأنا أجنبيه عنك 
حازم:ايه يا ندى هو أنا هاكلك دا أنا بخاف عليكى من الهوا .
ندى:دين ربنا مفيهوش فصال يا حازم مينفعش أنا وأنت نقعد فى خلوه يا ابن الصعيد
حازم هز راسه:خلاص يا ندى أنت أطلع شقتى باتى فيها وأنا هتصرف
ندى:أنت ممكن توصلنى بس على أقرب محطة قطر وأنا أ..
حازم:ندى خلص الكلام مستحيل أسيبك لوحدك فى وقت زى دا 
"بعد كده وصلوا"
حازم:انزلى يا ندى وأنا هطلعك وأجيب شوية حاجات وأنزل تانى     
ندى:أنا اسفه يا حازم بس أنا مش عارفه أروح فين 
حازم:أنا سندك وضهرك يا ندى 
"ندى ابتسمت وسكتت وطلعوا ودخلوا الشقه وحازم قفل الباب وندى مش رضيت تتكلم علشان خافت يزعل"
حازم:ممكن تحكيلي ايه ال حصل 
ندى قعدت على كنبه قدامه:جاسر بيخونى 
حازم:ازاى يعنى .
"ندى حكتله على ال حصل كله"
حازم:يا اما قولتلك انى بحبك يا ندى وطلبت منك الجواز بدل المره ألف أنت ال كنت بترفضينى علشانه
ندى:مفيش داعى للكلام دا يا حازم 
حازم قرب عليها مسك ايديها:احنا لسه فيها يا ندى أطلقى منه وتعالى نتجوز .
ندى شدت ايديها بسرعه:حازم أنت اتجننت
حازم:أنا مجنون بحبك يا ندى أنا بحبك 
ندى بدفعه:وأنا بحبه هو حتى لو أطلقت منه مش هقدر أكون مع غيره أنا قلبى لسه معاه 
حازم بصراخ:حتى بعد ال عملوا فيكى 
ندى بدموع:حتى بعد ال عملوا فيا 
حازم بشر:بس أنا المره دى مش هسيبك يا ندى أنت هتبقى ملكى 
"حازم ابتدى يقرب عليها"
ندى بخوف:حازم أرجع لعقلك يا حازم 
حازم:بالعكس أنا دلوقتى عاقل جدا 
"حازم مسكها جامد و ابتدى يتهجم عليها و....."
_______________________________
*عند هند فاقت الصبح والشيخ بيصحيها"
_قومى يا بنتى الساعه بقت ٩ 
هند قامت واخدت شنطتها:أنا بشكرك يا عم الشيخ جميلك دا مش هنسهولك
=الشكر لله يا بنتى 
"هند سحبت شنطة هدومها وراحت على الجامعه سابت الشنطه فى الأمانات ودخلت لحظت إن الكل مركز عليها وبيبصولها ونظراتهم غريبه لكن دخلت ومهتمتش ولما وصلت الجنينة ال فى الجامعه اتصدمت صدمة عمرها فى ال شافته لدرجة انها وقعت فاقده الوعى ما هو ال شافته مش هين هند شافت...
"هند سحبت شنطة هدومها وراحت على الجامعه سابت الشنطه فى الأمانات ودخلت لحظت إن الكل مركز عليها وبيبصولها ونظراتهم غريبه لكن دخلت ومهتمتش ولما وصلت الجنينه ال فى الجامعه اتصدمت صدمة عمرها من ال شافته هند شافت صور ليها هى وباباها وكمان صور لباباها وهو فى السجن، وكمان صور لهند لما كانت فى السجن وصور ليها وهى خارجه من الشقه المشبوه، هند وقفت رجليها مش شايلها ودموعها نازله بغزاره"
رانيا:أظن كل الناس دي لازم تعرف حقيقتك على ايه
ال قدامكم دى الطالبه ال بتطلع من الأوائل والممتازه دي وراها حوارات كتير.. الأول أبوها دخل السجن علشان ق*تل أمها الثاني دخلت السجن مرتين منهم مره كانوا جايبينها مش شقة دع*اره ومره طلعت شهرت لرامى خطيبى لأنها عرضت نفسها عليه وهو رفضها الرخيصه
"هند مقدرتش تستحمل الكلام ووقعت فاقده الوعى"*رامى فى اللحظه دى دخل الجامعه واتفاجأ بهند مرميه على الأرض ورانيا واقفه قدامها بجمود ومربعه ايديها رامى جرى عليها بعد ما شاف الصور واشتالها من على الأرض وجرى بيها بعد ما بص لرانيا باستحقار*
____________________
*عند ندى*
"حازم قرب يتهجم عليها وندى كانت بتبعد لحد ما حاوطها على الكنبه"
ندى بدموع:ابعد يا حاازم أنا بنت عمتك أنا شرفك وعرضك يا حازم أبعدددد
حازم:مش هبعد يا ندى
"قرب حازم عليها وقطع قطعه من هدومها وهى بتصرخ لحد ما فجأه الباب اتكسر وكان جاسر ومعاه البوليس"
ندى:جااسر الحقنى يا جاسر
" جاسر قرب على حازم وبعده عن ندى وفضل يضرب فيه بغل وندى انكمشت لوحدها"
الضابط:سيبه يا جاسر بيه واحنا هنتعامل
"جاسر بعد عنه وهو بيبص ليه بغل وأخد ندى فى حضنه والشرطه أخدت حازم"
ندى بدموع:شوفت كان هيعمل فيا ايه يا جاسر
جاسر وهو بيهديها:بس يا حبيبتى أنا جنبك بس
ندى زقته بعنف:أنت مش لازم تبقا جانبي أنت هتطلقنى يا جاسر وروح للخاينه ال شبهك
جاسر اتنهد:أنت ظلمتي هند يا ندى
ندى:ظلمتها!!!! إنا داخله عليكم وأنتم في أوتيل زبا..له وفى أوضه واحده وأنت كنت خالع قميصك كنت هستنا ايه يا جاسر ظلمتها ازاى بس
جاسر بتنهيده:تعالي نخرج من بيت الحيوان دا وبعدين هحكيلك على كل حاجه
ندى:بس يا جاسر لو طلعت بتضحك عليا ه..
جاسر:مش مضطر أضحك عليكى يا ندى
___________________
*عند رامى*
رامى:هاا يا دكتور مالها
الدكتور:انهيار عصبي وهبوط حاد في الدوره الدمويه من الواضح انها مش واخده بالها من أكلها ولا صحتها أنا علقتها محاليل وياريت حضرتك تهتموا بصحتها أكتر من كده ومحدش يزعلها لأن دا غلط على صحتها
رامى بجديه:حاضر يا دكتور متشكر
الدكتور:على ايه دا شغلي
"الدكتور مشي فى نفس الوقت ال دخلت فيه رانيا"
رانيا بعصبيه:ممكن أعرف ايه ال أنت عملتوا دا
رامى ببرود:عملت ايه؟.
رانيا:لا أبدا بس أحرجتني قدام الجامعه كلها وأنت بتشيلها وتجرى بيها ولا حتى غملتلى اهتمام
رامى مسكها وضغط على ايديها جامد لدرجة إنها اتوجعت:أنا ال ممكن أعرف ال أنت عملتيه فصاحبتك دا بتخونيها وتفضحيها قدام الجامعه كلها
رانيا:هى ال خانت الأول
رامى:كل واحد بيتعامل على حسب تربيته يا رانيا يعني حتى لو هى اساءت إليكي مكنش المفروض تردي الإساءه بإساءه
رانيا بغضب:تقصد إن أنا مش متربيه يا رامي
رامى بعصبيه:والله ال على راسه بطحه
"وخرج وساب المستشفى"
رانيا بعصبيه:ماشى يا رامي أنا هوريك
----------------
*على الجانب التانى فى أوضة هند كانت بتحلم*
_ايه يا هانم كل شويه هاات فلوس هات فلوس ايه وأنا قاعد على بنك
=الله الله يعني أنا كنت باخدهم وأروح بيهم الكوافير ما هو كله على بيتك يا بيه
_أنت بتستنزفيني يا وليه أنا ممشى البيت بالعافيه والحمد لله ستركو
=سترنا!!امال لو مش سترنا دا بنتك وبتشتغل وبتصرف على نفسها علشان دروسها والملازم ال بتحتاجها يعني أنت مش عليك مصاريف ايه أطلع أنا كمان أشتغل وأصرف على نفسى
_اسكتي بقا يا وليه أنت صدعتيني أدخلى المطبخ أعملي لقمه أكلها وأخزي الشيطان
=وأخزيه ازاى وهو قاعد قدامى.. أنا عايزه فلوس يعنى عايزه فلوس امال راجل على ايه يا أخواتي
_أنا رجل غصب عنك
"الحوار اشتد ما بين والد هند ووالدتها لدرجة انه وصل للاشتباك بالايد ووالد هند مسك خشبه وضرب بيها مراته على رأسها ووقعت ميته فى الحال"
"هند رجعت من درسها لأنها كانت فى ٣ث لقت الجيران قدام الشقه وفيه إسعاف وبوليس اتخضت هند ودخلت اتفاجأت من المنظر، وعرفت إن باباها اتاخد على السجن ومن يومها وهي مقطعاه"
*باك*
هند فاقت بتصرخ:يا مااماااا أرجعى يا مااماااا ليه عملت كده يا بااابااا لييييه يا مااماااا تعالى شوفي بنتك
" الدكاتره دخلوا أدوها حقنه مهدئه ورجعت نامت تانى"
________________
*عند ندى وجاسر فى الكافيه*
جاسر بمرح:بس حلو الجاكيت بتاعي عليكى
ندى بقرف:قولتلك خدني على أي مول أشترى منه لبس أنا أصلا لا طايقاك ولا طايقه هدومك
جاسر:يااه للدرجادي
ندى:جاسر لو سمحت أحكي فيه ايه
جاسر:*فلاش باك*
كان راكب مع ندى فى العربيه لما اتبعتت له رساله نصها كالآتى:جاسر أنا هند صاحبة ندى محتاجاك فى موضوع ضرورى بخصوص ندى تعالالي دلوقتى على أوتيل *** ضروري يا جاسر الحوار كبير ولو مجتش ندى هتضر جامد..
"جاسر وصل ندى وراح لهند ودخل الأوتيل واتقابل مع هند"
جاسر:ايه عايزه ايه وجايباني هنا ليه
هند همست:احنا فى خطر
"وفجأه ظهر من خلفها رجاله مسلحين"
جاسر بخضه:ايه دا فيه ايه
 *ظهر واحد ملثم*
_أهلا أستاذ جاسر.
جاسر:أنت مين
_أنا ال هاخد روحك إن شاء الله
"جاسر قرب عليه علشان يشيل القناع لكن فجأه كان مضروب والسلاح على راسه والرجاله حواليه"
_تؤ تؤ تؤ أنا عايزك هادي لسه ال جاي أقوى
" فتح موبايله ووراله فيديو"
_مش دى مراتك برضو
جاسر بعصبيه:اه يا ابن ال*** عايز ايه من مراتي يا زبا..له
_مراتك رجالتى حواليها فى كل مكان أى تصرف غلط منك هيكونوا مخلصين عليها
جاسر:أنت عايز ايه..
_هتمثل دور صغير أنت والسنيوره هتمثل انك بتخون مراتك وأول ما المسرحيه تخلص هسيب كل واحد فى حاله بس أى تصرف غلط أنا رجالتى فى كل مكان هحسرك على مراتك
جاسر:وأنت هتستفاد ايه من كده
_أنت ملكش دعوه أنت عليك إنك تنفذ وبس.. واوعي بعد ما مراتك تكشف خيانتك تخرج وراها احنا هنسيبك بس بعدها بفتره
جاسر مضطرا:تمام
"المجهول خرج واتبقا الرجاله كل واحد اخد مكانه فى الأوضه بحيث انهم محاوطينهم بس من غير ما حد يشوفهم دا غير انهم موجودين فى كل شبر فى الأوتيل"
جاسر بعصبيه:أنت أغبى إنسانه أنا شفتها فى حياتى
هند:أنا!!!!
جاسر:اه أنت جايباني لحد هنا بتسلمينى تسليم أهالي.
هند:كفايه بقا أنا تعبت أنتم كلكم عندكم قلب وأنا لأ؟؟ أنا كنت مخطوفه وهما أصلا ال كلموك أنا هنا زيى زيك
جاسر فضل يفكر يعمل ايه بس هو محاصر من كل الاتجاهات حتى ممعهوش سلاحه ولو دخل حرب معاهم مؤكد هو الخسران*باك*
جاسر:بس والباقي أنت عرفاه
ندى بصدمه:كل دا حصل
جاسر:كنت مضطر أكمل معاهم للآخر علشان أعرف الشخص دا مين
ندى بحزن:أنا ظلمت هند اوى يا جاسر
جاسر:هند دى غبيه جبتني على المكان هى السبب أصلا
ندي:بس بقا يا جاسر كفايه تجريح فيها طب يا ترى هى فين دلوقتى دى ملهاش حد.
جاسر:ربنا يتولاها
ندى:احنا لازم ندور عليها.
جاسر:فى الأول ممكن أسألك سؤال
ندي:ايه
جاسر:هو أنت ممكن تسامحيني..
ندى بسرحان:مش عارفه.. لو سمحت ممكن نمشي.
جاسر بتفهم:تمام يلا
"جاسر وندى ركبوا عربيتهم ومشيوا وفى الطريق جاله مكالمه"
جاسر:الو
...... =
جاسر بخضه:ايه!!!
ندى بخوف:ايه فى ايه
جاسر بعصبيه:حازم هرب منهم في الطريق رجلته هربوه
ندي:استر يارب
"جاسر قعد يضغط على الفرامل والعربيه مبتوقفش"
جاسر:العربيه مفيهاش فرامل
ندى بخضه:ايه!!!!!!_ و..
_________________
*فى مكان تانى فى الصحرا*
"كان بيتم تسليم صفقة سلا..ح وفجأه هجم البوليس على المكان"
رامي:كله يسلم نفسه المكان كله محاصر
رانيا ضحكت بعلو صوتها:برافو عليك يا حضرت الضابط كنت عارفه انك شطور وهتكشفنا
رامي:نزلي السلاح يا رانيا وسلمى نفسك بهدؤ علشان الضحايا متكنش كتير
رانيا:تؤ تؤ تؤ أنت فاكرنى أنا لوحدي أنا ورايا ناس تقيله اوى يعني مش هيسبوني
رامي:سلمى نفسك يا رانيا
رانيا:أنت هتسبني أخرج من هنا زى الشاطر كده
رامي:يااه دا ايه الثقه دي
رانيا:أصلي معايا حاجه تهمك
"رانيا فتحت شوال كان قدامها وخرجت منه هند ال كانت مربوطه ومضربه ونظرها يرثي ليه"
هند وجهت السلاح ناحيتها:أنا هخرج من هنا سليمه يا رامي أو تودع الكتكوته
رامى:الكتكوته متهمنيش يا رانيا عندك اهيه أشبعي بيها
رانيا بعصبيه:بقاا كده
"صمت.. صمت تام سكن المكان لما الطلقه خرجت من السلاح وسكنت فى جسمها و.."
رانيا وجهت السلاح ناحية هند:أنا هخرج من هنا سليمه يا رامي أو تودع الكتكوته
رامى:الكتكوته متهمنيش يا رانيا عندك اهيه أشبعى بيها
رانيا:بقاا كده
"صمت.. صمت تام سكن المكان لما الكل سمع صوت الطلقه وفجأه كلهم شافوا رانيا وهى بتقع غرقانه فى دمها وفيه عربيه بتجرى بسرعه، فى اللحظات دى كان تم القبض على باقى العصابه ورامى أمر انه يحاصره المكان ال هما فيه ومفيش عربيات تدخل ولا تخرج ويأمنوا جميع الأماكن ال ممكن حد يطلع منها علشان يقدروا يعرفوا مين ال ضرب رانيا بالرصاص"
_____________
*عند ندى وجاسر*
جاسر:العربيه مفيهاش فرامل
ندى:ايه!!!
جاسر:افتحي الباب ونطى من العربيه بسرعه
ندى ببكاء:طب وأنت
جاسر بعصبيه:اسمعى الكلام وانزلي بسرعه
ندى:مش هسيبك
جاسر:ندى يا حبيبتى انزلي وأنا هفتح الباب وهنط وراكي بس يلا
ندى:طب أوعدني
جاسر بزعيق:يا الله احنا فى ايه ولا في ايه يلاا انزلي
ندى فتحت الباب:اشهد ان لا اله الا الله وان محمد رسول الله "ونطت، وبعدها شافت العربيه وهى بتصطدم فى مبنى"
ندى بتعب:ااه ايه ال حصل فين جاسر
جاسر حط ايده على كتفها:أنا هنا يا قلب جاسر
"ندى دخلت فى حضنه وعيطت"
ندي:الحمد لله عدت على خير الحمد لله
___________________
*عند رامى*
رامى كان واقف جمب هند ال متعلقلاها محاليل لحد ما فتحت عيونها بإرهاق:أنا فين
رامي:حمد لله على سلامتك
هند:رانيا رانيا فين؟؟
رامى:بعد كل دا بتسألى عليها
هند بهدؤ:ممكن أعرف حصل ليها ايه
رامى:رانيا فى العنايه المركزه ما بين الحياه والموت
هند هزت راسها:مين ال عمل فيها كده
رامى بسخريه:راس الأفعى حازم قبضنا عليه تاني
هند:طيب ممكن تسبني لوحدى
رامى:تؤ هفضل جمبك
هند:لو سمحت أنا مش عايزه حد معايا عايزه أفضل لوحدى
رامى مسك ايديها:هند أنا لما رحت خطبت رانيا كنت استلمت قضيه جديده كان أحد أهم أعضاءها حازم وأقرب واحده ليه رانيا بير أسراره كنت مضطر أتقرب منها علشان أعرف خطواته ايه لكن مكرهتكيش
هند سحبت ايديها:أنا مقولتلكش تبررلى
رامى:أنا عرف إنك اتهانتى كتير لكن أنا عارف إن قلبك كبير
هند بسخريه:لا ما ال أنت متعرفهوش إن أنا قلبى خلاص ما بقاش فيه مكان للسماح أنا قلبى محطم حرفيا أنا اتخنت من أقرب الناس ليا ال أوحش من الخيانه إنه مين ال خانك فأنا تعبت بجد مبقاش فيه مكان فى قلبى إنه يتكسر تانى
"فى اللحظه دى الباب خبط"
رامي:أدخل
"دخل سليم ومعاه بوكيه ورد"
سليم:حمد الله على السلامه يا هنود
هند بابتسامه:الله يسلمك
سليم:أول ما عرفت إنك تعبانه جتلك على طول
هند:شكرا يا سليم
سليم:عيب يا هند أنت أختى
هند بابتسامه:بجد أنا كمان بعتبرك أخويا.. تعرف إن لما اتحطيت فى موقف فتحت موبايلي وبعتلك مسدج إنك تجيلى
سليم بتذكر:اهاا فعلا بس معرفتش أجى لأنك قفلتي ومعرفتش اجى أخدك لأنك مبعتليش المكان ال أخدك منه
هند:اه ما أنا انخطفت قبل ما أكمل المسدج
سليم:لا حول ولا قوة الا بالله.. ايه يا بنتي دا
"وهما قاعدين مع بعض الدكتور دخل"
الدكتور:هو حضرتك صاحبة الآنسه رانيا المحجوزه فى العنايه
"هند هزت راسها"
الدكتور:هى طالبه تشوفك أنت واحده اسمها ندى
هند:أنا مش عايزه أشوفها
الدكتور:لو سمحتي ياريت تشوفيه لأن هى حالتها خطيره جدا
هند:طيب تمام هشوفها.. لو سمحت يا أستاذ رامى حاول توصل للدكتور جاسر وخليه يجيب ندى ضروري
رامى:تمام
*عند هند ورانيا*
"هند دخلت وقفت بعيد عنها شويه وبصتلها كتير كانت رانيا وشها شحب وفيه أجهزه كتير حواليها ومغمضه عيونها"لوهله فكرت هو ايه ال حصل فى اخر أيام دا ايه ال بعدهم عن بعض يمكن بتحلم فضلت تتأمل فى رانيا كتير اد ايه ملامحها بريئه طب ازاي قدرت تعمل فيهم كده،.. رانيا فتحت عيونها بتعب
رانيا شالت جهاز التنفس من عليها واتكلمت:هند قربى يا هند عايزه أكلمك
هند:خلينى بعيد أحسن
رانيا دمعه نزلت من عيونها:عندك حق أنا مينفعش حد يقرب منى
هند:كنت عايزه مني ايه
رانيا:ندى فين لازم أشوفها
هند:كلمناه وجايه
"فى اللحظه دى دخلت ندى وهى بتنهج"
ندى بلهفه:ايه ال حصل فيه ايه
رانيا:تعالى يا ندى لازم أعترفلك بحاجه قبل ما أموت
ندى:بعد الشر عنك
رانيا وهى بتشهق:ندى أنا أنا كان ليا يد فى حادثة اغتصا..بك
ندى بعدت عنها بصدمه:ايه؟!!
رانيا بتعب:حازم هو ال قالى أعمل كده
ندى:أنت بتقولى ايه حازم
رانيا بشهقات:أ. انا كنت عاميه ك كنت بسمع كلامه زى الغيبه ع علشان ألفت نظره ويحبنى زى ما بحبه.. بس أنت محصلكيش حاجه يا ندى
ندى بعدم فهم:ازاى
رانيا وهى بتنهج جامد:هو قالى أعرفه أول ما تخرجى من عيد ميلادى وفعلا عرفته وبعد ما هند وباقى صحابي مشيوا حصلته على المكان لقيتك متخدره ومعاه ساعدته فإن احنا نفبرك الحادثه على أنها تبان حقيقيه.
ندى:طب وكل دا
رانيا بتعب:ع علشان كان هيجي يطلب ايدك بعدها بفتره وكان متأكد انك المره دى هتوافقي علشان مقدمكي حل تانى بس ال مكنا متوقعينه انهم يجوزوكي لجاسر.. أنا لما عرفت انك اتجوزتي جاسر فرحت وقلت يمكن يبصلى لكن برضو محصلش كنت كل ما أقرب منه يبعدنى
ندي:وايه كمان
رانيا وهى واضعه ايديها على الجرح بتعب:وكمان هو ال أجبر هند وجاسر على تمثيلية الخيانه علشان تطلقي من جاسر ومتفكريش ترجعيله تانى أبدا
ندى:ياااه دا ايه الوسا*خه دى
رانيا بتعب واضح:أنا اسفه يا ندى سامحيني كان حبى ليه عميني.. وأنت يا هند أرجوكى سامحيني خلينى أموت مرتاحه 
ندى:ربنا يسامحك 
رانيا بوجع:ااااه أرجوكى أنطقيها قبل ما أموت 
هند بخضه:أنا هخرج أشوف الدكتور 
رانيا:ندى هيه أنطقيها يا ندى قولي انك مسامحاني "شهقه" وخلي هند تسامحني 
ندي:مسامحاكي مسامحاكى
"رانيا ابتسمت وغمضت عيونها"
ندى بخوف:رانيا رانيا أنا سمحتك خلاص طب قومى وأنا مش زعلانه منك خلاص يا رانيااااا علشان خاطي قومي 
"هند دخلت بالدكتور ولما شافت ندى واقفه بتصرخ عرفت ان رانيا ما تت قعدت على الأرض بتعب وعيونها رافضه انها تنزل الدموع"
_______________
*عند رامى*
_قت"لت المجنى عليها رانيا محمود ليه
حازَم:علشان متعترفش عليا
اتنهد وكمل:علشان رانيا مش بتاجر فى السلا"ح رانيا قررت تخاطر وتسلم هى السلاح لأني كنت فى السجن ودا كان بناءا على طلب منى.. رانيا كانت دراعى اليمين كانت بير أسرارى كانت بتعشقنى عشق عارف الحب لو كان بإيدي كنت حبتها هي بس للأسف قلبى أختار غلط 
رامى بسخريه:طب معنى كده إنها مكنتش هتعترف عليك
حازم:خفت خفت لو ضغطوا عليها تعترف عليا
رامى:يعني أنت معترف بالتهم المنسوبه إليك
"حازم هز راسه"
رامي:سواق التاكسى بتاع اسكندريه فاق وأعترف عليك إنك خطفت ندى
حازم:أنا معترف بكل حاجه من غير أي ضغط
______________________
*بعد مرور ٣سنين*
"كانت ندى قاعده على البحر"
_مامى يلا أنا جعان جدا
ندي:حاضر يا قلب مامي
"ندي كانت ماسكه مذكراتها وبتكتب:اه ونسيت أقولكو إن جاسر ألف حوار البنت ال حبها دى من دماغه علشان يبررلي موقفه منه لكن الحكايه أصلا انه كان معجب ببنت وهى أصلا اتجوزت وبالنسبه لماما فهى أطلقت من بابا وجت واعتز تلى كتير وأنا بحاول أتناسا وحمانى فاحنا بقينا نحب بعض جدا وأخيرا بقا هند ال سافرت أمريكا وبكره افتتاح مشروعها وكلنا مسافرين.. وأنا وجاسر اتصلحنا بس بعد ما فضلت مخصماه كتير.. احم مش كتير اوى🙂 معانا دلوقتي هند وجمال أجمل حاجه فى حياتى"
جمال:يا مامي بقاا يلا علشان ناكل
ندى:حاضر.. نادوا على بابي ويلا
جمال:بابي وتيته سوسن وجدو وجدو  وهند قاعدين بياكلو أصلا أنا بس ال مستنيكى
ندى:قلب ماما أنت
_______________
*تانى يوم كانوا  كلهم فى أمريكا   بالتحديد فى أكبر شركه هندسيه لصناعات مختلفه*
ندى:هندد
هند بفرحه:ندى حبيبتي فرحانه انك جيتى
ندى:مكنش ينفع مجيش
هند اتلفتت حواليها:هو أن جيتي أنت ومين
ندى بغمزه:مجاش
هند:تقصدي مين
ندى:ال فى بالك
هند:أنا مفيش حد فى بالى
ندى بغيظ:ما هو الواد فضل يتحايل عليكى دا جالك أمريكا مرتين وأنت كل شويه لا لأ
هند:يعني هو كده خلاص مش هيخاول تاني
ندي:لا حول ولا قوة الا بالله ما هو بقالو سنين بيحاول
هند:مش مبرر
"هند وندى فضلوا شويه يتكلموا مع بعض لحد لحد ما هند طلعت تقول كلمتها"
هند فضلت تتلكم انجلش شويه وبعد كده كملت بالعربى:حقيقي يا جماعه عوض ربنا جميل جدا أنا واحده الدنيا كانت بتيجي عليها جامد كنت بقع كتير بس فى الآخر وقفت الحمد لله أنا وصلت لمكانه عمرى ما كنت أحلم بيها وحقيقي بشكر ربنا وفخوره بنفسى وخلاص أنا كده اكتفيت
=لا لسه
هند:رامى!!
رامي:اه رامى
"رامى قعد على ركبته ومسك علبه فيها خاتم"
رامي:وقبل ما ترفضي أنا أقسم بالله بحبك وعمري ما حبيت ادك بدليل انى قاعد مستني بقالي سنين اهوه
هند:خلاص صعبت عليا موافقه
"رامى حط الخاتم فى صباعها بفرحه والناس كلها ثفقت والفرحه عمت المكان"
تمت...النهاية

تعديل المقال
الأقسام

مقالات قد تهمك

تعليقات



    حجم الخط
    +
    16
    -
    تباعد السطور
    +
    2
    -