رواية ادهشني قصتها كاملة جميع الفصول بقلم شاهنده امام

رواية ادهشني قصتها كاملة جميع الفصول هى رواية من تأليف المؤلفة المميزة شاهنده امام رواية ادهشني قصتها كاملة جميع الفصول صدرت لاول مرة على فيسبوك الشهير رواية ادهشني قصتها كاملة جميع الفصول حققت نجاحا كبيرا في موقع فيسبوك وايضا زاد البحث عنها في محرك البحث جوجل لذلك سنعرض لكم رواية ادهشني قصتها كاملة جميع الفصول

رواية ادهشني قصتها كاملة جميع الفصول

فى حاجه يا أنسه 

الجمله دى قالها الشاب اللي راكب جمبى فى القطر بعد ما شاف الدموع فى عينى 

أنا بدموع: لا مفيش حاجه ممكن تسيبنى لوحدي 

الشاب بإبتسامه: ياستى اعتبرينى اخوكى واحكيلى مشكلتك الاول انتِ اسمك ايه 

أنا بدموع: فيروز 

الشاب بإبتسامه: ها يا فيروز احكيلى وأنا اوعدك انى هحل مشكلتك 

حسيت انو شاب محترم وأنا كان نفسى احكى لحد فحكيت ليه 

فيروز بدموع: أنا فيروز فى آخر سنه كليه ألسن مرات بابا بتعاملنى وحش ودايما بتزن على بابا انو يطلعنى من الكليه عشان اتجوز ابن اختها وبابا للاسف وافق ولما عرفت انو هيسحب ورقى روحت حكيت لصحبتى هاجر وهى قالتلى اهربى وتعالى عيشى معايا 

الشاب بهدوء: طب انتِ مش موافقه على ابن اختها ليه 

فيروز: عشان سمعتو وحشه وبتاع بنات 

الشاب: طب صحبتك دى فى انهى بلد 

فيروز: فى سوهاج 

الشاب: طب احنا داخلين دلوقتى على محطه سوهاج طلعى تليفونك وكلميها 

فيروز بدموع: الفون بتاعى اتسرق وأنا مش حافظه رقمها 

الشاب: طب تيجى معايا 

فيروز بتبريقه: لا طبعاً انت بتقول ايه مش معنى انى اتكلمت معاك يبقى أنا واحده مش كويسه 

الشاب بتبرير: يابنتى انت دماغك راحت فين أنا مش قصدي كده أنا قصدى تيجى تقعدى مع امى واختى 

فيروز: وأنا ايه اللي يخلينى اضمن انك مش كداب 

الشاب بإبتسامة: لا دى مش اخلاق الصعايده 

فيروز: هو انت صعيدى

الشاب: ايوه يلا علشان وصلنا 

فيروز: هو انت من سوهاج 

الشاب بإبتسامه: ايوه 

فيروز: هو انت اسمك ايه 

الشاب: اسمى يونس هاتى الشنطه عنك وتعالى نركب العربية دى 

فيروز مشيت ورى يونس وركبو العربيه 

تسريع الاحداث 

وقفو قدام قصر اكثر من روعه فيروز اعجبت بالقصر جداً 

رغم انها ساكنه فى ڨيلا بس مكنتش بجمال القصر دا 

يونس بإحراج: فيروز انتِ عارفه إن الدنيا ليل الوقتى وكلهم نايمين ومينفعش ندخل أنا وانتِ الوقتى فهمانى 

فيروز بتفهم:ايوه طبعا فهماك 

يونس: معلش هتباتى النهارده فى اوضه الجنينه لحد الصبح وبعدين هخلى امى واختى يدخلوكى القصر 

فيروز بابتسامة: أنا مش عارفه اشكرك ازاى يا يونس

يونس بمرح: ياستى متشكرنيش كفايا انى شوفت الضحكه الحلوه دى

فيروز اتحرجت ووشها احمر

يونس: يلا هوديكى الاوضه الوقتى عشان ترتاحى من السفر

وصلنى يونس عند الاوضه وساب الشنطه عند الباب ومشى

دخلت الاوضه وغيرت هدومى وروحت على السرير بس مجانيش نوم لبست الجاكت بتاعى وطلعت فى الجنينه

فيروز: واااو الجو حلو اوى

انتِ مين

بصيت على مصدر الصوت لقيت شخص طويل ولابس صعيدى وملامحه وسيمه جداً بس باين عليها الجديه قاطع تفكيرى صوته 

الشخص بجديه: ايه اتخرستى عاد بجولك انتِ مين

فيروز بخوف: ااا انا فيرررروز

الشخص: ايوه يعنى مين جابك اهنه

فيروز: يونس

الشخص بتبريقه: وه يونس اخوى فجأه صوتو بقا عالى وكان غاضب يووونس يا يووونس

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

انتِ مين 

بصيت على مصدر الصوت لقيت شخص طويل ولابس صعيدي وملامحه وسيمه جداً بس باين عليها الجديه قاطع تفكيرى صوته 

الشخص بجديه: ايه اتخرستى عاد بجولك انتِ مين 

فيروز بخوف: ااا أنا فيرووز 

الشخص ببرود: ايوه يعنى مين جابك اهنه 

فيروز: يونس 

الشخص بتبريقه: وه يونس اخوى فجأه صوتو بقا عالى وكان غاضب يووونس يا يووونس فجأه لقيتو مسك دراعى وكان ضاغط عليه جامد دموعى نزلت من الوجع ودخلنى القصر 

داخل القصر 

الشخص بصوت عالى وغاضب: يوووونس يا يووونس 

نزل يونس جرى من على السلالم ونزل شاب تانى وبنت وست كبيره فى السن 

يونس بقلق: فى ايه مالك يا دياب 

دياب: فى ايه يا برودك ياخى بجا انا موديك الجامعه الامريكيه عشان تيجى فى نص الليل ومعاك وحده لو حد من اهل البلد اللي اخوك عمدتها شافك يجول عليك ايه 

الشاب التانى: ما ترد يا يونس ساكت ليه 

يونس بهدوء: اتكلم اقول ايه يا قاسم هو مدينى فرصه اشرح حتى 

الست الكبيره: خش اوضه المكتب يا ولدى واتكلمو وسيب دراع البت اللي هيتقلع فى يدك ده 

بص دياب على ايده اللي ماسكه دراعى جامد وبعدين بص عليا وشاف دموعى فساب ايدو 

دياب: قدامى يا اخوى لما نشوف اخرتها تعال معانا يا قاسم 

دخل دياب وقاسم ويونس اوضه المكتب 

قربت الست الكبيره والبنت من فيروز فجأه لقيت الست الكبيره بتمسع دموعى وهى بتقول 

الست الكبيره بطيبه: متزعليش من دياب يابتى هو عصبى حبتين بس جلبو طيب 

فيروز: لا يا طنط مش زعلانه هو معاه حق برضو 

البنت: هو انتِ اسمك ايه

فيروز بإبتسامة: فيروز وانتِ

البنت بإبتسامه: اسمى ورد 

فيروز: هو انتِ اختهم 

ورد: ايوه ودى والدتى هو انتِ فى جامعه 

فيروز: ايوه أنا كليه ألسن أخر سنه السنادى وانتِ

ورد: أنا فى كليه إعلام أنا وأمل خطيبه يونس وليلى خطيبه قاسم 

الست الكبيره: سبيها يا ورد تطلع ترتاح من السفر شويه وبعدين احكيلها اطلعى يابتى فوج على اوضتك ورد هتروح معاكى والصبح ان شاءلله تحكيلى عنك 

فيروز: ان شاءلله يا طنط هحكيلك 

الست الكبيره: لا متجوليش طنط دى جولى ماما انتِ زى بتى ورد 

فيروز: هو حضرتك اسمك ايه 

الست الكبيره بضحك: اسمى هاله 

فيروز بإبتسامة: خلاص هقولك يا ماما هاله ايه رأيك 

هاله: تمام يابتى اطلعى ارتاحى من السفر 

فيروز بإبتسامة: أنا مش عارفه أشكرك ازاى يا ماما هاله 

هاله بطيبه: مفيش شكر يابتى يونس علم الصوح معاكى 

ورد: طب أنا هاخد فيروز يا أمى واطلعها الاوضه 

هاله: يلا يابتى حتى أنا كمان طالعه 

فى اوضه المكتب 

دياب: احكى يا يونس أنا سامعك 

يونس حكى لدياب وقاسم حكايه فيروز 

دياب: وانت ايه اللي خلاك متأكد انها مش كدابه 

يونس: البت باين عليها كويسه يا دياب وأنا حطيت اختى ورد مكانها 

دياب: بس انت اللي عملتو غلط دا يا يونس يفرض حد من اهل البلد شافك يقولى اخو العُمده جايب واحده فى نصاص الليالى 

قاسم: لا يا دياب اللى عملو يونس دا صح لو ورد لقدر الله ضاعت هتلاقى ابن الحلال اللي يساعدها علشان احنا مشينا مش بطال 

دياب بهدوء: خلاص أنا هشوف الموضوع دا وهدور على صحبتها دى 

قاسم: طب انت هتدور على صاحبتها ازاى 

دياب: هتكلم مع فيروز واعرف ايه اسم البت واخلى معارفى يدورو عليه يلا نطلع ننام وبكره الصبح نشوف الموضوع دا 

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

فى صباح اليوم التانى فى مكان أول مره نروحه فى ڨيلا والد فيروز 

مرات والدها وتدعى عبير: بت يا عفاف روحى قولى للزفته فيروز من فوق ان جمال ابن اختى جاى يكتب عليها 

عفاف: حاضر يا عبير هانم 

بنتها وتدعى هند: أنا مش عارفه البت دى مش موافقه على جمال ليه 

عبير بقرف: ماهى فقريه زى ام*ها الحمدلله امها ماتت وارتحنا منها عقبالها يارب 

هند بطمع: يارب أنا خليها تسيب لينا الفلوس دى كلها دى امها كاتبه ليها المصنع  

عبير بخبث: امال أنا عايزه اجوزها جمال ليه هو يتجوزها ويمضيها على بيع المصنع لينا وبعد كده يطلقها يموتها هو حر 

قاطع كلامهم صوت عفاف وهى نازله جرى من على السلالم 

عفاف: الحقى يا عبير هانم البت مش قاعده فوق 

عبير بخضه: كيف يعنى اوعى من وشى 

طلعت عبير وهند لاوضه فيروز وفعلا ملهاش أثر فى الاوضه 

هند: يانهار اسود هتكون راحت فين 

عبير: معرفش البت دى لو هربت يبقى كل اللي عملناه دا راح على الفاضى انا هكلم سالم وهحكيله 

عفاف: جمال بيه تحت ياست هانم 

عبير: وهو دا وقته روحى ياهند شوفيه عايز ايه على ما اكلم ابوكى فى الشركه بقلمى شاهنده إمام 

هند: حاضر 

عبير: الو يا سالم الحق 

سالم: خير فيروز عملت ايه معاكم (ايه الراجل البارد دا 🙂) 

عبير: فيروز هربت ياسالم 

سالم بخضه: ينهار اسود هربت راحت فين 

عبير: وانا ايش عرفني يا خويا روح دور على بتك قليله الر*بايه صحيح ما امها ماتت ومربتهاش 

سالم: اقفلى الوقتى أنا جاى 

قفلو مع بعض 

تحت عند جمال وهند

هند لقيت جمال واقف ومدى ضهرو 

هند حضنت جمال من ضهرو 

هند بحب: وحشتنى اوى يا جمال 

جمال بحب مصطنع: وانتِ كمان  

هند: اول مره بابا يسيبك تطلع بدرى من الشركه 

جمال: دا مكنش راضى يسيبنى كمان بس قولتلى عايز اشترى حاجات عشان كتب الكتاب الا صحيح هو القمر فيروز فين 

هند بغضب: قمر مين يا جمال ما تتعدل كده انت صدقت الفيلم دا 

جمال بكذب: لا أنا مش قصدى يعنى هو فى قمر زيك انت برضو 

هند بكُره: يلا الحمدلله غارت فى داهيه 

جمال بإستغراب: هى راحت فين 

هند: اصل قليله الر*بايه هربت 

جمال بخضه وغضب: انتِ بتقولى ايه هربت ازاى

هند بحقد: يلا اهى راحت فى ستين داهيه وبعدين انت مالك زعلان عليها كده اوعى تكون صدقت اللي احنا فيه دا 

جمال بكذب: لا طبعاً اصدق ايه انا كنت هتجوزها وامضيها على بيع المصنع وبعدين اطلقها واتجوزك انتِ طبعاً 

جمال بخبث: هو انتِ مش ناويه تاجى تشوفى شقتك اللى هتعيشى فيها 

هند بدلع: اوك هشوف الدنيا واجيلك 

جمال: يلا سلام أنا ماشى الوقتى 

هند بحب: يلا سلام يا جمال هتوحشنى اوى 

جمال بحب كاذب: وانتِ كمان يا حببتي 

جمال طلع من الفيلا وركب عربيتو 

جمال وهو فى العربيه: كده يا فيروز بتهربى منى بس برضو هجيبك واللى أنا عايزه هاخده منك واتحرك جمال بالعربيه 

عند فيروز 

على سفره الطعام يجلس قاسم وورد ويونس ووالدتهم هاله ويترأس السفره اكبرهم دياب 

دياب: احم هى فيروز فين 

قاسم: مش عارف والله أنا جولت للبت ورد تطلع تصحيها تفطر معانا 

ورد كانت قاعده بتفرك فى ايديها 

يونس: فى ايه يا ورد فيروز بخير 

ورد بتوتر: اصل ااا اصل 

هاله: اصل ايه يابت ماتنطجى 

ورد بسرعه: اصل هى جالتلى انها خايفه من دياب 

دياب بهدوء: هى جالتلك إكده 

هزت ورد راسها بمعنى ايوه 

قام دياب من على السفره وقال 

دياب: خلاص هروح اجيبها انا بنفسى 

هاله: بالراحه عليها ياولدى 

دياب قرب منها وباس ايدها 

دياب بهدوء: متخافيش ياما انا هطلع اندها بس 

طلع دياب فوق عند فيروز وخبط على الباب 

فتحت فيروز الباب لقيتو فى وشها فظهر عليها الخوف 

دياب وهو ملاحظ خوفها: منزلتيش ليه تفطرى معانا 

فيروز بتوتر: شكراً أنا مش جعانه خالص 

دياب بإبتسامة زادت وسامته: ليه خايفه من دياب 

فيروز برقت لانها عرفت ان ورد فتنت عليها 

فيروز بتوتر: لا لا طبعاً هخاف من حضرتك ليه 

دياب: طب تعالى افطرى معانا ويبقى فيه عيش وملح بينا أنا هسبقك تحت 

فيروز: لا يلا أنا كده كده جاهزه 

دياب بضيق: هتنزلى كده 

فيروز بإستغراب: كده ازاى يعنى  

دياب: جصدى بشعرك 

فيروز: ايوه عادى أنا مش محجبه 

دياب: خلاص تمام يلا ثم أكمل بتوتر فيروز 

فيروز: نعم 

دياب: أنا أسف على مسكتى لدراعك انتِ اكيد مقدره إنى شوفت واحده غريبه فى الجنيه فأكيد كان لازم اعمل كده 

فيروز ابتسمت لانها اتأكدت ان فعلا قلبو طيب زى ما قالت مامته 

فيروز بإبتسامة: لا عادى مفيش داعى للاسف انا مقدره موقفك  

دياب بضحك: بس أنا اول مره أتأسف لحد على فكره 

فيروز ضحكت وهو سرح فى ضحكتها فاق على صوت يونس 

يونس بصوت عالي من تحت: يلا يا دياب كل دا بتندها 

دياب: يلا ننزل 

فيروز: يلا نزلو تحت 

على السفره دياب قعد مكانه وفيروز قعدت جمب ورد 

قاسم بغمره لدياب: الا قولى يادياب هو انت كل دا كنت بتندها 

يونس بضحك: ما تسكت يا قاسم مش يمكن السناره غمزت 

هاله بضحك: ما تسكت ياواد انت وهو 

دياب بتوعد ليهم: سبيهم ياما يمكن وحشهم اسطبل الخيول 

يونس وقاسم فى نفس واحد: خلاص والله ما احنا متكلمين ياكبير 

ضحك الكل عليهم 

بعد ما خلصو أكل 

هاله: ها يا فيروز يابتى احكيلى عنك 

فيروز حكت حكايتها لهاله ولورد 

هاله بطيبه: متزعليش نفسك يابتى ربنا هيفرجها من عنده ان شاءلله 

فيروز: يارب 

ورد: اه صح النهارده جايين بنات عمى وعايزه اعرفك عليهم لو مش عندك مانع 

فيروز: اكيد طبعا مش عندى مانع خالص 

دياب: معلش ياما ممكن اتحدت مع فيروز فى الجنينه 

هاله: اتفضل ياولدى 

فيروز: عن ازنك ياماما هاله 

دياب اخد ورد وراحو على الجنينه بقلمى شاهنده إمام 

ورد: انا حاسه ان دياب هيحب فيروز ياامى 

هاله: تصدقى يابت وانا حاسه كده بردو يا رب يجعلها من نصيبك ياوالدى 

ورد: يارب ياما فيروز بت طيبه جوى طب وفاطمه بت عمى

هاله: كل شئ قسمه ونصيب هو الجواز بالعافيه ربنا يرزقها واحد غيره دا حتى دياب عمره ما قلها بحبك 

ورد: يلا ربنا يستر 

عند فيروز ودياب 

قعدو فى الجنينه 

دياب: بصى يا فيروز أنا سمعت حكايتك من يونس بس عايزه اسمعها منك انتِ لو مش هضايقك 

فيروز:..... 

دياب باستغراب: مالك يا فيروز رودى عليا 

فيروز بدهشه: هو انت بتتكلم مصرى 

دياب بإبتسامة: ايوه ياستى وبتكلم لغات كمان بحكم شغلى 

فيروز: امال كنت بتتكلم صعيدى عند ماما هاله ليه 

دياب: عشان والدتى ووالدى الله يرحمه صعايده وأنا بحب اللهجه الصعيدى بس بحكم شغلى بتكلم مع الناس كده بس لما باجى البلد بتكلم صعيدى عشان أنا العُمده 

فيروز: وهو انت شغال ايه 

دياب: انا الحمدلله مهندس بترول وفاتح شركات بترول كتيره 

فيروز بصدمه: اوعى تقول ان انت دياب عثمان الهوارى اصغر ملياردير على العالم 

دياب بإبتسامة: ايوه أنا ثم أكمل بمرح دا انتِ متابعه اخبارى بقا 

فيروز بضحك: لا اصل المجالات بتنشر عنك كتير بس شكلك بالصعيدى متغير خالص أنا معرفتكش 

دياب: ايوه ما انا دايما محدش بيشوفنى بالصعيدى غير اهل البلد يلا بقا احكيلى عنك 

فيروز  حكت له حكايتها 

دياب بغموض: هو انتِ اسمك فيروز ايه 

فيروز: اسمى فيروز سالم المُحمدى 

دياب: وجمال دا اسمو ايه بالكامل 

فيروز: اسمو جمال عبدالحميد انور 

دياب: تمام وعايز برضو اسم صاحبتك عشان ادور عليها 

فيروز: أنا كنت عايزه اروح الكليه انا مروحتش النهارده وهى كده كده صاحبتى معايا فى نفس الكليه وانا هاخد عنوانها 

دياب: خلاص أنا معنديش مانع انك تروحى بس هتروحى بحراسه 

فيروز بطفوله: بس أنا مش طفله 

دياب: والله انتِ كده مش طفله المهم هتروحى الكليه هتروحى بحراسه مفيش حراسه يبقى مفيش كليه تمام وبرضو عايز اعرف صاحبتك اسمها ايه

فيروز: اسمها هاجر محمد يوسف ارتحت كده 

دياب بهزار: اه بصراحه متعرفيش كميه الراحه اللي انا فيها الوقتى 

فيروز ضحكت على هزاره فى وسط كلامهم دخلو ناس 

احلام مرات عم دياب بطيبه: ازيك يا دياب ياولدى 

دياب بإبتسامة: الحمدلله بخير يامرت عمى 

ساميه مرات عم دياب بطيبه: ازيك يا دياب 

دياب بإبتسامة: الحمدلله يامرت عمى 

امل وليلى: ازيك يا دياب 

دياب: الحمدلله يابنات 

فاطمه: ازيك يا دياب عامله ايه 

دياب بجمود: الحمدلله يا فاطمه 

كلهم لاحظو وجود فيروز ومش عارفين مين دى 

فاطمه: مين دى يا دياب 

دياب: واحده فى بينى وبينها شغل ووجه كلامه لفيروز 

دياب لفيروز: احب اعرفك يا فيروز دى مرت عمى جابر الله يرحمه احلام 

فيروز بابتسامة: أهلا ياطنط 

احلام بطيبه: أهلا بيكى يابتى 

دياب: ودى بنتها امل خطيبه طيبه يونس اخوى ومع ورد فى الكليه 

أمل بإبتسامة: ازيك يا فيروز 

فيروز بابتسامة: الحمدلله يا أمل 

دياب: ودى مرت عمى ماجد الله يرحمه ساميه 

فيروز بابتسامه: ازيك يا طنط 

ساميه بطيبه: اهلا يابتى 

دياب: ودول بناتها ليلى خطيبه قاسم ومع ورد برضو فى الكليه ودى فاطمه كليه تربيه نوعيه 

ليلى بابتسامة: ازيك يا فيروز 

فيروز بابتسامة: الحمدلله يا ليلى 

فاطمه بضيق: أهلا 

فيروز استغرب ردها: أهلا بيكى 

دياب بضيق من فاطمه: اتفضلو يا جماعه امى مستنياكم جوه 

دخلو كلهم 

دياب: متزعليش من فاطمه يا فيروز 

فيروز: لا مش زعلانه خالص عن ازنك أنا هدخل جوه 

دياب: اتفضلى 

فى الداخل فيروز كانت معديه وسمعت ساميه بتقول 

ساميه: مش ناويه تفرحى بدياب يا هاله يعنى يونس خاطب أمل وقاسم خاطب ليلى وسليم خاطب ورد مش فاضل غيره ولا هو عشان مش ولدك تعملى كده 

هاله بحده

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

فى الداخل فيروز كانت معديه فسمعت ساميه بتقول 

ساميه: مش ناويه تفرحى بدياب يا هاله يعنى يونس خاطب أمل وقاسم خاطب ليلى وسليم خاطب ورد مش فاضل غيره ولا هو عشان مش ولدك تعملى كده 

هاله بحده: ايه الحديت الماسخ دا يا ساميه وأنا من امته بفرق بين دياب واخواته ناديه الله يرحمها كانت موصيانى عليه وانا لحد دلوقتي عمرى ما جصرت مع دياب بالذات أنا عارفه انك بتدورى على مصلحه بتك ودا مش عيب وبعدين فاطمه بتك قدامه على طول لو عايز يتجوزها كان قال 

ساميه: متزعليش منى يا هاله بس قوليلى اعمل ايه البت بترفض اى عريس يتقدم ليها ولسه حاطه امل فى دياب انه يحبها 

هاله بطيبه: لا يا ساميه أنا مزعلتش بس حاولى مع بتك وقوليلها كل حاجه قسمه ونصيب 

ساميه: يلا ربنا يقدم اللي فيه الخير 

هاله: اه صحيح اخبار سليم ولدك ايه يا احلام 

احلام: الحمدلله بخير 

هاله: يبقى قوليلو هاله مرت عمك زعلانه منك جوى عشان بطل ما ياجى عندنا 

احلام: طب تصدقى هو جاى مع قاسم النهارده بعد ما يخلصو الشغل

هاله: يلا ربنا يعينهم 

احلام: يارب تعالو نقعد بره احسن 

هاله وساميه: يلا بينا 

طلعت فيروز على اوضتها وهى مش فاهمه حاجه ازاى دياب مش ابنها قاطع تفكيرها حد خبط علي الباب فتحت فيروز لقت ورد 

ورد: ايه يا فيروز مش اتفقنا انى اعرفك على بنات عمى 

فيروز: اه تصدقى نسيت طب يلا أنا جايه معاكى 

راحت فيروز مع ورد ودخلو اوضه فيروز 

ورد: دى فيروز يابنات 

امل بإبتسامة: ايوه اتعرفنا عليها تحت كانت مع دياب 

ورد بهزار: ايه دا كده يا فيروز مش تقوليلى 

فيروز بضحك: يابنتى انا مشفتكيش إلا دلوقتى عشان اقولك 

ليلى بإبتسامة: هو انتِ فى كليه ايه يا فيروز 

فيروز بإبتسامه: أنا فى كليه ألسن أخر سنه السنادى وانتو

ليلى: أنا وورد وامل فى تانيه كليه اعلام وفاطمه فى اخر سنه كليه تربيه نوعيه 

فيروز بابتسامة: مش بتتكلمى ليه يا فاطمه 

فاطمه بضيق: مش حابه اتكلم مع حد 

فيروز حست بإحراج وورد بصت ليها بضيق 

فيروز: عن ازنكم أنا هروح اوضتى 

امل: خليكى يا فيروز احنا عايزين نتكلم معاكى اكتر 

ليلى: اه ياريت قعدتك حلو خالص 

فيروز: معلش أنا تعبانه شويه وعايزه انام مره تانى إن شاءلله عن ازنكم وخرجت فيروز مقدرتش تمسك دموعها اكتر من كده كانت رايحه على اوضتها قابلها يونس 

يونس وهو شايف دموعها: فى ايه مالك يا فيروز 

فيروز وهى بتمسح دموعها: لا مفيش فى حاجه بس دخلت فى عينى عن ازنك أنا رايحه اوضتى وبعدين افتكرت الكلام اللى ساميه قالتو 

فيروز: يونس أنا كنت عايزه اتكلم معاك لو معندكش مانع 

يونس: لا طبعاً اكيد معنديش اسبقينى على الجنينه وانا هعمل نسكافيه وهحصلك 

فيروز: تمام 

راحت فيروز الجنينه وبعد فتره اجى يونس ومعاه اتنين نسكافيه 

يونس بهزار: اتفضلى ياستى عملت ليكى كوبايه معايا بس متتعوديش على كده 

فيروز بضحك: خلاص ياعم انت هتزلنى 

يونس بضحك: ياستى خلاص مش هزلك المهم كُنتى عايزانى فى ايه 

فيروز: هو سؤال خاص بدياب 

يونس باستغراب: مالو دياب 

فيروز: هو دياب اخوك  

يونس: ايوه اخويا بس انتِ ليه بتسألى السؤال دا 

فيروز: أصل انا كُنت رايحه اوضتى فسمعت طنط ساميه بتقول لماما هاله ان هى مش راضيه تجوزو عشان هو مش ابنها 

يونس بإبتسامة: بصى دياب اخويا من الاب بس اما اخواتى من الاب والام هما قاسم وورد بس احنا عمرنا ما حسينا انو اخونا من الاب خالتى ناديه الله يرحمها ماتت ودياب كان وقتها تسع سنين ماتت فى حضن دياب عشان كده هتلاقيه اغلب الوقت بيكون ساكت وهى وصت امى على دياب ومن ساعتها وامى مش بتفرق دياب عننا 

فيروز بحزن على دياب: ربنا يصبره الا قولى ايه حكايه اسطبل الخيول دى 

يونس بضحك: دياب كان كُل ما نعمل حاجه غلط يخلينا ننضف اسطبل الخيول كلو لوحدنا أنا وقاسم من غير الشغالين اللي هناك وكان بيقف علينا يراقب الشغل عارفه فيلم شئ من الخوف بتاع عتريس وفؤاده اهو دياب بقا كان عامل زى عتريس ماسك الكُرباج وبيشوفنا شاغلين ولا لاء 

فيروز عيونها دمعت من كُتر الضحك ويونس كمان وكملو ضحك وهزار 

فى اوضه ورد 

امل: حرام عليكى يا فاطمه احرجتى البت 

ليلى بضيق: متبقاش فاطمه لو معملتش كده 

فاطمه: والله كلكم دلوقتي جايين عليا هى واحده مش محترمه أصلا أنا شايفاها قاعده مع دياب فى الجنينه دا أنا بنت عمو وعمرى ما عملتها 

ورد بإستفزاز: وليه متقوليش ان دياب هو اللي عايزها تقعد معاه 

فاطمه: قصدك ايه يعنى 

ورد: قصدى انو ممكن يكون حبها 

فاطمه: أنا خارجه اقعد بره اصلك بقيتى بارده يا ورد 

فاطمه خرجت بره وهى بتتوعد لفيروز 

فاطمه فى التليفون: ايوه يابت يا تهانى اللي هقولك عليه دا تعمليه بالحرف الواحد......................... فهمتى يابت الفلوس ابعتى حد ياجى ياخدها أنا قاعده فى بيت عمى عثمان بس ياجى من الباب الورانى قفلت مع تهانى وهى بتبتسم بشر 

عند فيروز 

فيروز: هى الساعه كام دلوقتى 

يونس وهو بيبص فى ساعته: الساعه اتنين ونص 

فيروز: طب عن ازنك أنا هروح اوضتى 

يونس: اتفضلى اه صح دياب قال لورد انها تطلع الشنطه بتاعتك الاوضه بس يمكن ورد نسيت ما تقولك 

فيروز: اه ممكن يكون نسيت هروح انا بقى عشان ارتب الهدوم فى الدلاب 

يونس: اه طبعاً اتفضلى 

راحت فيروز اوضتها ورتبت هدومها فى الدولاب لقت حد بيخبط على الباب راحت فتحت 

ليلى: تعالى يا فيروز صلى معانا  

فيروز: حاضر بس 

ليلى: بس ايه 

فيروز بإحراج: أنا مش معايا إسدال 

ليلى بإبتسامة: يستى متشليش هم الاسدال معانا زياده 

فيروز بإبتسامة: طب يلا بينا 

راحت فيروز وليلى على اوضه ورد وامل اديتها إسدال 

فيروز: هى فين فاطمه 

ورد: مش عارفه والله راحت فين تعالو نصلى احنا يلا 

وصلو كلهم وبعدين قلعو الاسدالات بتاعتهم ماعدا فيروز 

فيروز واقفه بتبص لشكلها بالحجاب فى المرايه وانها متغيره كتير 

أمل: شكلك حلو خالص بالحجاب 

فيروز: عندك حق هو هنا فى محالات هدوم 

ليلى: ايوه فى 

فيروز: طب ايه رأيكم تيجو معايا فى يوم اصلى عايزه اشترى هدوم 

ورد: تمام احنا موافقين فجأه سمعو صوت عالى تحت فيروز والبنات نزلو يبصو من الشباك اللي بيطل على الجنينه وفيروز نسيت انها لسه بالاسدال وفاطمه عملت نفسها طالعه من المطبخ 

دياب ويونس طلعو بره طلعو بره فى نفس الوقت اللي بيوصل فيه قاسم وسليم 

دياب وهو شايف اهل البلد متجمعين عند البوابه والحراس منعين دخولهم بس دخلو قاسم وسليم عادى 

دياب بغضب: فى ايه وايه الصوت العالى دا 

واحد من الواقفين وهو اللى فهمهم كده: مش عيب عليك يا حضره العُمده لما تجيب واحده ماشيها بطال شايفين يا اهل البلد بقا العُمده بتاعنا جايب واحده كده امال احنا نعمل ايه 

دياب وعيونه حمرت من الغضب وعروقه برزت قال: افتحو الباب وهاتو اللي بيتكلم دا وانتو يا اهل البلد بجا واحد ميسواش زى دا يجول على عمدتكم كده وانتو تصدقو 

كل اهل البلد منزلين راسهم فى الارض والحُراس ماسكين الشخص اللى حرض اهل البلد 

دياب: الواحده اللي بيتكلم عليها دى تبجى خطيبتى واللى هسمعو بيقول نص كلمه عليها هدفنو صاحو 

يونس وقاسم وسليم بيبصو لبعض بدهشه 

اهل البلد كلهم: احنا أسفين يا حضره العُمده 

كل اهل البلد مشيو 

دياب بغضب: هاتولى الكلب دا على المخزن 

بعد فتره

وصل دياب البيت وكانت فيروز بتبكى وحوليها البنات بيهدوها وفاطمه جمب فيروز 

اول ما دخل دياب ووراه يونس وقاسم وسليم كلهم وقفو 

فاطمه كانت جمب فيروز قرب دياب منهم بخطوات ثابته وفجأه طخخخخخخخ قلم نزل على وش

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

بعد فتره

وصل دياب ووراه قاسم ويونس وسليم 

دياب شاف فيروز بتبكى وحوليها البنات بيهدوها وفاطمه جمب فيروز وبتمثل انها زعلانه دياب قرب من فيروز وفاطمه بخطوات ثابته وفجأه طخخخخخ كلهم برقو من قوه القلم اللي نزل على وش فاطمه

دياب سمك فك فاطمه وضغط عليه جامد وقال: مش عيب عليكِ يابت عمى لما تأجرى واحد ميسواش يجول على واد عمك إكده 

فاطمه بتبكى وحاطه ايدها علي وشها دياب ساب فك فاطمه وقال: تعرفى يا فاطمه ايه اللي خلانى محبكيش عشان طول عمرى شايفك زى ورد كُنت زى مابهتم بورد كُنت بهتم بكل واحده فيكم انتِ وهمتى نفسك يا فاطمه انى بحبك ومحدش اتوجع غيرك دلوجتى من النهارده انسى ان ليكى اخ وواد عم اسمو دياب 

فاطمه مقدرتش تستحمل الكلام وطلعت فوق بتبكى 

فيروز بدموع: حرام عليك يا دياب عملت فيها كده ليه 

وطلعت ورى فاطمه 

دياب قرب من ساميه مرت عمه وباس ايدها وقال 

دياب: سامحينى يا مرت عمي بس أنا لازم افوجها من اللى هى فيه دا 

ساميه: مسمحاك ياولدى انت اخوها برضو 

عند فاطمه

فيروز: متزعليش يا فاطمه من دياب هو اكيد عايز مصلحتك 

فاطمه بصت لفيروز بدموع وقالت: بعد كُل اللى أنا عملتو فيكى وبرضو بتكلمينى 

فيروز بطيبه: انتِ زى اختى يا فاطمه وأنا هبقى معاكى دايما 

فاطمه حضنت فيروز جامد 

فاطمه: سامحينى يا فيروز 

فيروز: مسمحاكى بس توعدينى انك هتتغيرى 

فاطمه: أنا فعلاً هتغير كلام دياب خلانى افوق من اللى انا فيه دا انا كنت فاكره اهتمام دياب دا حب بس هو كان بيحبنى زى ورد واكملت بدموع وأنا نفسى اعتذر ليه بس هو قال انسى ان ليك واد عم اسمو دياب 

فيروز: صدقينى دياب قلبو طيب وهيسامحك زى ما انا سامحتك وهنبقى صحاب صح 

فاطمه: صح 

فيروز: خلاص تعالى معايا واعتذرى ليهم 

فيروز اخدت فاطمه ونزلو تحت 

فاطمه بدموع ليهم كلهم وهى منزله راسها فى الارض: أنا عارفه ان مليش عين اعتذر بس أنا كُنت فاكره انى كده هتجوز دياب أنا بعتذر ليكم كلكم ولسه هتمشى هاله مسكت إيدها 

هاله بطيبه وهى بتمسح دموعها: اللى حصل حصل يابتى المهم انك تتغيرى وانا متأكده ان جلبك ابيض بس جنانك موديكى فى داهيه تعالى فى حضنى يابت 

فاطمه بتضحك وبتروح فى حضنها وبتقوم احلام وامها ساميه وبيحضنوها وبيقومو البنات كمان يحضنوها 

وفيروز واقفه مبتسمه فاطمه بتفتح دراعها لفيروز وفيروز راحت حضنتها ودياب واقف بيبص عليهم فاطمه راحت لدياب 

فاطمه لدياب: أنا اسفه يا دياب سامحنى 

دياب: المهم انك تتغيرى يا فاطمه واذا كان عليا فتعالى فى حضن اخوكى 

فاطمه اتفاجأت وراحت حضنتو 

فاطمه بدموع: انت احسن اخ فى الدنيا يادياب 

دياب بهزار: يابت انتى اختى يعنى كان لازم اضربك بالقلم عشان تفوجى 

فاطمه وكلهم ضحكو 

سليم بهزار: ياعنى اليوم اللي اجى فيه يحصل كده دا ايه العيله الفقريه دى 

قاسم بضحك: احنا اللي عيله فقريه ولا انت اللي نحس 

هاله: انت تسكت خالص يا سليم باجى يا واد متجيش بيت عمك 

سليم بإعتذار: معلش يامرت عمى المهم انى جيت بس القاعده عندكم حلوه جوى (قصده على ورد) 

يونس فهمو وقال بهمس: اتلم ياد بدل ما اقول لدياب 

سليم بهمس: يا عم اختك خطيبتى هو أنا شاقطها 

قاسم: انتو بتقولو ايه 

يونس: خليك فى حالك انت بس 

هاله: تعالو ناكل كلنا بما اننا اتجمعنا يلا وراحو على سفره الاكل 

فى فيلا والد فيروز 

سالم: يعنى هتكون راحت فين 

عبير: والله علمى علمك شوف بنتك قليله الر*بايه راحت فين فعلا ماهى ملقتش حد يربيها 

سالم: مش وقته الكلام دا انا هتصل بجمال خليه ياجى دلوقتى ويشوف معانا حل فى المصيبه دى 

عفاف الخدامه: جمال بيه بره يا سالم بيه 

سالم: دخليه بسرعه أنا كده كده كُنت عايزه 

عفاف: حاضر يابيه 

راحت عفاف وبعدين دخل جمال 

جمال: عاجبك اللي عملتو بتك المحترمه دا 

سالم: وطى صوتك وتعالى نفكر هنعمل ايه فى المصيبه دى 

جمال: أنا دورت عليها عند صحابها كلهم محدش يعرف عنها حاجه والنهارده كمان مرحتش الكليه بتاعتها 

عبير: يعنى هتكون الارض انشقت وبلعتها 

جمال: أنا مش عارف ممكن تكون راحت فين بس أنا هفضل مراقب الكليه بتاعتها وصحابها قالو لو عرفو حاجه هيبلغونى علطول 

هند: طب ما تعملو اعلان فى الجرايد عنها انها مختفيه 

سالم برفض: لا طبعاً لان سمعتنا هتبوظ ويقولو ان هى هربت 

عبير: مش هى دى الحقيقه 

سالم: ايوه هى دى الحقيقه بس محدش يعرف حاجه ولا عايزين حد يعرف 

عبير: يعنى بعد اللى عملتو كلو دا وبرضو بتدافع عنها 

سالم: أنا عمرى ما دفعت عنها كنت دايما بفضلك انتِ و بنتك عليها كان المفروض انى ابقي ليها الحاجه اللي تتسند عليها واعوضها عن حنان الام اللي مش عاشته ولاكن اعمل ايه معرفتش قيمتها الا بعد ما ضاعت منى  أنا رايح فوق لانى تعبان ومش قادر 

طلع سالم فوق 

عبير: ها هتعمل ايه يا جمال هتسيب البت وكل اللي عملناه دا ضاع 

جمال: والله مانا سايبها فى حالها لازم اجيبها تحت رجلى 

هند: هتعمل ايه يعنى 

جمال: متخفيش انا مرتب لكل حاجه وسايب عيون فى الكليه بتاعتها واول ما تظهر هجيبها وامضيها على بيع المصنع واكمل فى نفسه (وهاخد اللى أنا عايزه) 

عبير: جدع يا جمال 

جمال: بس متنسيش هاخد نص المصنع 

عبير: اللي انت عايزه هدهولك 

جمال بطمع: كدا اتفقنا 

عند فيروز 

بعد ما خلصو اكل 

فيروز: ماما هاله أنا قولت لدياب انى هروح الكُليه بكره وهو معترضش 

دياب: أنا وافقت علشان هتروحى بحراسه 

فيروز: ايه دا هو انت لسه فاكر 

دياب: ايوه انا قولتلك هتروحى يبقى بحراسه مش هتروحى يبقى فى حراسه مفيش حراسه يبقى مش هتروحى 

فيروز: خلاص حراسه حراسه 

دياب: ايوه كده أنا كلمت حُراس من الشركه عندى وبكره الصبح هتلاقيهم على البوابه 

فيروز: هو انتو مش بتروحو ليه 

فاطمه: لا انا كُنت واخده كام يوم اجازه عشان عندى محاضرات مخلصتهاش وهروح بكرا وامل وورد وليلى لسه مخلصوش محاضراتهم 

فيروز: انتو كلياتكم فين 

امل: احنا كلنا فمحافظه سوهاج نفسها 

فيروز: ممكن يادياب بعد الكُليه بتاعتى نروح المول اصلى عايزه اشترى هدوم واسعه غير بتاعتى لانى هتحجب 

هاله: ربنا يهديكى يابتى 

فيروز: يارب يا ماما هاله 

دياب: ماشى أنا معنديش مانع بس تيجى على القصر الاول 

فيروز: أنا كنت هعمل كده عشان هاخد البنات معايا 

دياب: خلاص تمام معنديش مانع 

فيروز: هو أنا ممكن اتكلم معاك فى الجنينه 

دياب: ايوه طبعا روحى وانا هحصلك 

تسريع الاحداث راحو الجنينه 

فيروز: هو انت عرفت الحقيقه ازاى 

دياب: هحكيلك 

فلاش باك 

دياب: هتنطج ولا اخلى الرجاله يقومو بالواجب معاك مع ان مفيش فى وشك حته سليمه 

قاسم: ما قولتلك سيبو ليا وانا وسليم نربهولك فى القسم 

الراجل: لا لا يابيه هقولالبت اللي اسمها تهانى اللى بتنضف فى البيوت هى اللى قالت اعمل كُل دا 

دياب: يونس خلى الرجاله يجبوها دلوجتى 

بعد فتره الرجاله جابت تهانى 

دياب: انا مش بمد ايدى على واحده ست فاحسن ليكى انك تقولى كل حاجه بالزوق 

تهانى بخوف: حاضر يا حضره العُمده فاطمه بت عمك هى اللى قالتلى اعمل كده وادتنى الفلوس من الباب الورانى 

دياب: قسما عظما لو الكلام دا حد من اهل البلد عرفو أنا هدفنك صاحيه فاااهمه 

تهانى بخوف: فاهمه يا حضره العُمده 

بااااك 

دياب: بس ياستى هى دى الحكايه 

فيروز بابتسامة: أنا مش عارفه اشكرك ازاى على اللى عملتو معايا 

دياب بإبتسامة: لا متشكرنيش انا معملتش غير الواجب 

فيروز: عن ازنك أنا هروح انام عشان هصحى بدرى 

دياب: اتفضلى 

فيروز مشيت وهو كان بيبص للاثر بتاعها 

فى اليوم التالى

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

فى صباح اليوم التالى

فيروز: يلا سلام يا ماما هاله أنا همشى 

هاله: كيف يابتى استنى افطرى الاول 

فيروز: لا أنا لازم امشى هو مفيش حد موجود هنا

هاله: لا يابتى ورد نايمه فوج وقاسم فى القسم ويونس راح السكن بتاعه عشان جامعته ودياب رايح شركته النهارده ومستنيكى بره 

 فيروز: طب خلاص أنا هروح الحقو يلا باى 

هاله: مع السلامه 

فيروز خرجت لقت دياب واقف ومدى ضهرو  

فيروز: معلش اتأخرت عليك 

دياب: كويس انك عارفه انتِ هتروحى الكُليه النهارده بس وبعدين هتروحى على الامتحانات 

فيروز: ازاى 

دياب: كلمت العميد بتاع الكليه بتاعتك وقولتلو انك هتروحى على الامتحانات وانتِ كده كده فى الترم التاني يعنى خلصتى 

فيروز: خلاص تمام وأنا النهارده هقابل صحبتى عشان اروح عندها 

دياب: وانتِ مين أذن ليكى انك هتروحى عندها اصلا 

فيروز: ليه مين هيمنعنى 

دياب ببرود: أنا 

فيروز: ودا بصفتك ايه بقا 

دياب بإبتسامة صفرا: بصفتى خطيبك ولا نسيتى ان اهل البلد كلهم عارفين كده 

فيروز لسه هتتكلم قاطعها دياب 

دياب: أنا مش عايز معارضه ومين عارف يمكن تقعدى هنا على طول يلا بينا أنا كده كده رايح الشركه النهارده 

فيروز: ايه دا انت هتروح بالبس الصعيدى 

دياب: على فكره عادى انا ميهمنيش بس أنا بروح الفيلا بتاعتى بغير هدومى 

فيروز: طب يلا بينا هنتأخر 

دياب: يلا 

تسريع الاحداث 

فيروز وصلت الكُلية وقابلت هاجر 

هاجر: ايه دا يا فيروز مش بتيجى ليه 

فيروز حكت لهاجر انها قابلت يونس واخدها عندو

هاجر: يعنى هتيجى عندى 

فيروز: مش عارفه بس احتمال لا 

هاجر: وايه كميه الحراسه اللي انتِ جايه بيها دى 

فيروز: محدش رضى يطلعنى من غير الحراسه دى يلا نروح على المحاضره راحو المحاضره وفى عيون كانت بتراقب فيروز 

عند جمال

جمال: طب انت متعرفش عربيه مين اللي هى جات بيها دى 

الشخص اللي بيراقب فيروز: لا والله يابيه بس العربيات والحراسه مشدده عليها 

جمال: طب خليك مراقبها اوعى تغيب عن عينك 

الشخص: تمام يابيه وقفل مع جمال 

جمال: بقا بتعملى عليا أنا الخضره الشريفه وانتِ زبا*له بس هجيبك برضو تحت رجلى 

عند فيروز 

فيروز: يلا سلام أنا همشى 

هاجر: خلاص تمام 

مشيت فيروز وهاجر طلعت تليفونها 

هاجر: الو يا جمال 

جمال: ايوه يا هاجر

هاجر: فيروز النهارده جات وقالت ان الناس اللي عايشه معاهم هيخلوها عندهم علطول 

جمال: طب متعرفيش مين هما الناس دول 

هاجر: لا مجبتش اى سيره عنهم بس باين عليهم ناس فوق اوى 

جمال: هو انتِ بتكرهى فيروز ليه كده 

هاجر بحقد: عشان هى عندها كُل حاجه وانا لا واحده زيها طلعت لقت عندها فلوس وجمال وفيلا ومصنع بأسمها ودايما الأولى على الكُليه وكلُ الدكاتره بيحبوها انما أنا واحده اتربت فى ملجأ وبشتغل عشان اصرف على نفسى ليه هى كُل حاجه وانا لا انا بكرها 

جمال: كويس طالما كده يبقا مصلحتنا واحده وهديكى الفلوس اللي انتِ عايزاها 

هاجر بطمع: والفلوس دى مقابل ايه 

جمال: هقولك كُل حاجه بس فى وقتها بس المهم انتِ هتعملى اللى هقولك عليه 

هاجر: ايوه طبعاً هعمل كُل كلمه بالحرف الواحد 

جمال: كده اتفقنا 

عند فاطمه فى الكُليه 

كانت ماشيه وماسكه الايس كوفى بتاعها واحد خبط فيها والايس كوفى وقع على فاطمه 

الشخص: أنا أسف 

فاطمه: مش تفتح يا استاذ 

الشخص: على فكره انا قولت أسف وبعدين انتِ اللى مش واخده بالك 

فاطمه: على فكره انت بنى ادم قليل الذوق 

الشخص: يخرب بيت لسانك الطويل دا ما قولت اسف 

فاطمه: انا اللي غلطانه انى واقفه مع واحد زيك اصلا 

مشيت فاطمه وهى كان بيبص عليها 

الشخص: يخرب بيت جمالها هو فيه كدا بس لسانها طويل يلا خساره الحلو مبيكملش ايه اللي أنا بقولو دا انا ورايا محاضره 

دخلت فاطمه المحاضره 

صاحبتها: ايه دا اتأخرتى ليه يا فاطمه 

فاطمه: فى واحد حيو*ان بره وقع عليا الايس كوفى 

صاحبتها: الحقى ايه الدكتور الجديد القمر دا 

دخل الدكتور والبنات كلهم معجبين بشكلو وفاطمه مصدومه ازاى الشخص اللي هزئتو بره هو الدكتور 

الدكتور: اكيد طبعاً انتو مستغربين أنا هنا ليه أنا دكتور نادر رأفت الدمنهورى هدرس ليكم الماده بدل دكتوره صفاء لانها واخده اجازه 

تسريع الاحداث 

نادر: وكده تكون المحاضره خلصت واتمنى ان شرحى يكون عجبكم اتفضلو 

كلهم مشيو ولسه فاطمه وصاحبتها هيطلعو 

نادر: لو سمحتى يا بتاعه الايس كوفى انتِ 

صاحبتها: طب أنا هستنى بره 

فاطمه: ايه بتاعه الايس كوفى دى 

نادر: ما أنا مش عارف اسمك ايه 

فاطمه: اسمى فاطمه يا دكتور نادر عن ازن حضرتك 

نادر: استنى بس أنا كُنت حابب اعتذر لحضرتك على اللى حصل بره 

فاطمه بإبتسامة: حصل خير يا دكتور وأنا أسفه انى اتعصبت عليك 

نادر بإبتسامة: لا عادى حصل خير تقدرى تتفضلى 

فاطمه: عن ازنك 

عند فيروز 

فيروز: هو انت جايبنى شركه دياب ليه

السواق: دياب بيه هو اللي قالى كده انى اجيب حضرتك للشركه 

فيروز: طب شكراً لحضرتك 

نزلت فيروز ودخلت 

فيروز للموظف: لو سمحت مكتب دياب بيه فين 

الموظف: فى الدور 13 يا فندم عن ازنك 

ركبت فيروز الاسانسير 

فيروز: لو سمحتى عايزه ادخل لدياب 

السكرتيره بقرف: دياب بس من غير بيه وياترى فى معاد سابق ولا لا 

فيروز: وانتِ مالك أنا عايزه ادخل لدياب دلوقتى

السكرتيره بإستفزاز: وانا مش هدخلك ويلا من غير مطرود 

فيروز: انتِ بتكلمينى كده ليه أنا هدخل يعنى هدخل 

السكرتيره بصوت عالى: باين عليكى مش بتفهمى بالذوق أنا هطلب الامن وهما يرموكى بره 

طلع دياب على الصوت العالى 

دياب بزعيق: فى ايه ايه الصوت العالى دا فيروز انتِ جيتى امتى ومدخلتيش علطول ليه 

فيروز بزعل ودموع: هى مردتش تدخلنى يا دياب وكانت عايزه تطلب ليا الامن 

دياب بص للسكرتيره بغضب وقال: ادخلي المكتب بتاعى وأنا هحصلك 

فيروز: حاضر 

فيروز دخلت 

دياب للسكرتيره: أنا عايز افهم ايه اللي كان بيحصل 

السكرتيره بخوف: هى اللي علت صوتها عليا وكمان قالت ليا انها عايزة تدخل لدياب من غير بيه عش.... 

قاطعها دياب بزعيق: وانتِ مالك تقول دياب تقول دياب بيه دا ميخصكيش واول واخر مره تكلميها بالاسلوب دا انتِ فااااهمه 

السكرتيره بخوف: فاهمه يا دياب بيه 

بصلها بغضب ودخل لفيروز 

دياب: خلاص متزعلش اخدت ليكِ حقك 

فيروز: لا أنا مش زعلانه

دياب: امال واقفه ليه مقعدتيش 

فيروز: انت جبتنى هنا ليه

دياب: عشان نروح المول 

فيروز: لا أنا هروح مع البنات 

دياب ببرود: لا انتِ من هنا ورايح هتخرجى معايا 

فيروز: ودا ليه بقا وتخرج معايا بصفتك ايه 

دياب وهو بيقرب منها وهى بترجع لورا 

دياب: بقا مش عارفه أنا ابقالك ايه 

فيروز بتوتر: انت بتقرب ليه 

فيروز خبطت فى الحيطه وهو حاصرها بايده 

دياب بهمس فى ودنها: بصفتى خطيبك يا روز وأنا من هنا ورايح هختار هدومك وعلى فكره شكلك كان حلو اوى بالحجاب 

فيروز بسرحان:وانت كمان شكلك حلوب الصعيدى والبدله 

دياب: ايه صح شكلى حلو 

فيروز فاقت: لو سمحت ابعد 

بعد دياب وهو بيقول: ايه رأيك بعد ما تتخرجى اخليكى المترجمه الرئيسيه للشركه اهو تسافرى معايا واحنا كده كده داخلين على صفقه جديده 

فيروز بفرحه: صح 

دياب بإبتسامة: اه صح ها موافقه ولا اشوف غيرك 

فيروز بسرعة: لا لا موافقه طبعا 

دياب: يلا بينا على المول 

فيروز: يلا

عند جمال 

الشخص: الحق يابيه دى دخلت شركه دياب الهوارى 

جمال بخضه وخوف: ينهار اسود انت بتقول ايه 

الشخص: اه والله يباشا أنا شوفتها دخلت دلوقتى وبعدين طلعت ومعاها دياب الهوارى اكمل فى المراقبه ولا ايه يابيه 

جمال: لا لا وقف دلوقتى ولما اقولك راقبهم تبقى تعمل كده 

الشخص: اوامر ياباشا 

جمال أنا لازم اروح لسالم 

راح جمال عند سالم فى المكتب 

جمال: انا عرفت فيروز فين 

سالم بسرعه: هى فين 

جمال: عند دياب الهوارى 

سالم بخضه: انت بتقول ايه 

جمال: انا بعت واحد يراقب كليتها وهو قالى انها دخلت بحراسه ولما خلصت راحت شركه دياب الهوارى وطلعت معاه 

سالم بخوف: معقول يكون عرف وعايز ينتقم من فيروز 

جمال بخوف: وطى صوتك انت عايز تفضحنا اكيد لا مش كده هو 

سالم بخوف: ربنا يستر 

فى المول 

فيروز: على فكره أنا عماله اخد رأيك فى محلات كتير وانت مفيش محل عجباك 

دياب ماشى بغرور وحاطط ايده فى جيب البنطلون 

فيروز بزهق: يا اخينا أنا بكلمك 

دياب وهو بيحط النضاره الشمسيه فوق راسه وبيقول: ممكن تسكتى شويه المحلات اللي بتقولى عليها دى مش بتاعه محجبات تعالى نروح المحل دا 

فيروز: يلا لما نشوف اخرتها 

دخلو المحل وكانت دريسات محجبات 

دياب يلا اختارى اللى انتِ عايزاه وأنا هستنى بره 

فيروز اختارت دريسات كتير وعليها طُرح برضو 

فيروز راحت عند الكاشير من غير ما تقول لدياب 

فيروز وهى بتدى البنت الفيزا: اتفضلى عايزه ادفع الحساب 

الكاشير وهو بياخد الفيزا: تمام يافندم 

بعد ثوانى 

الكاشير باسف: للاسف يافندم الفيزا بتاعتك مش شغاله 

فيروز بصدمه: طب معلش حاول تانى 

الكاشير حاول تانى: للاسف مش راضى برضو يافندم

فيروز: طب بعد ازنك ممكن تنده الشاب اللى بره دا وبتشاور على دياب 

الكاشير: تمام يافندم 

بيروح الكاشير ينده دياب 

دياب: فى حاجه حصلت 

فيروز: وقفو الفيزا بتاعتى 

دياب: وانتِ عرفتى ازاى 

فيروز اصل أنا كُنت هدف... 

قاطعها دياب: وانتِ تدفعى ليه وأنا موجود

دياب للكاشير: كام الحساب 

الكاشير: الحساب 3000 يافندم 

دياب بيدى الفيزا للكاشير: اسحب 3500 والباقى ليك 

الكاشير باحترام: تحت امرك يا فندم 

خلصو والحُراس شالو الحجات اللى اشتروها 

فيروز: دياب عايزه ايس كريم 

دياب: هو أنا بخرج بنت اختى 

فيروز: لو سمحت عايزه واحده والنبى 

دياب: حاضر 

دياب لحد من الحُراس: انتو كام واحد 

الحارس: احنا عشره يا دياب بيه 

دياب وهو بيدى الحارس 200:روح اشترى ايس كريم ليك وللرجاله وهات ليا أنا وفيروز كمان والباقى خلى الراجل ياخدو 

الحارس بدهشه: نعم

دياب: فى ايه 

الحارس: لا مفيش حاجه يا دياب بيه هجيب الايس كريم فوراً 

الحارس جاب الايس كريم وكلهم اكلو ودياب وفيروز بيضحكو ويهزرو 

وصلو البلد وراحو البيت 

دياب: فيروز لو سمحتى عايز اتكلم معاكى بس على السطح 

فيروز: تمام روح وأنا هحصلك 

تسريع الاحداث 

طلعت فيروز على السطح واتفاجات لما لقت دياب حاطط كرسيين وطربيزه وعليها كوبيتين شاى ومشغل محمد منير (الفديو تحت 👇🏻) 

فيروز قعدت على الكرسي ودياب قعد على الكرسي التانى 

فيروز: ايه الرومانسيه دي وانت عرفت ازاى انى بحب محمد منير 

دياب بإبتسامة: عشان أنا كمان بحبو 

قعدو فى صمت وبعدين دياب قال 

دياب: تتجوزينى يا فيروز 

فيروز:لا

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

بعد صمت دياب قال 

دياب: تتجوزينى يا فيروز 

فيروز ببرود: لا مش موافقه 

دياب بص ليها كتير وسكت ولسه هيمشى فيروز مسكت ايدو 

فيروز بضحك: يبنى استنى اكمل انا مش موافقه اتجوز حد غيرك.

دياب ضحك عليها 

دياب: بحبك 

فيروز: وأنا كمان 

دياب بهزار: دا انتِ واقعه واقعه البنات بيقولى لسه هنفكر وانتِ موافقه وبحبك على طول 

فيروز بضحك: بصراحه كنت واقعه خالص وانت جِبله مش بتحس 

دياب بغرور: مانا برضو دياب الهوارى مينفعش ابين انى معجب باى واحده كده 

فيروز ضحكت 

دياب بهزار: ضحكت يعنى قلبها مال 

فيروز بهزار: خلاص يا عم عمرو دياب انت خلينا فى المهم هتعمل ايه بقا 

دياب: أنا هقول لامى ونحدد معاد 

فيروز:بس 

دياب فهم: قصدك على اهلك 

فيروز هزت راسها بايوه 

دياب: بعد كُل اللى عملوه فيكى برضو بتحبيهم 

فيروز: مش حكايه حُب يادياب بس اهل البلد هيقولى انى من غير اهل فلازم فى اليوم دا بالذات اهلى يكونو موجودين 

دياب: خلاص أنا هتكلم مع ابوكى واشوف الموضوع دا بس برضو من هنا ليوم كتب الكتاب هتقعدى هنا أنا مش ضامن اهلك يعملو ايه 

فيروز: طب يلا كفايه رغى كتيير وتعالى نشرب شاى 

دياب: ماشى تعالى نشرب 

عند نادر 

رأفت والده: واشمعنا دلوقتى عايز تتجوز ماحنا بنتحايل عليك وانت رافض الموضوع دا

نادر: عشان مكنتش لاقى البنت اللي هكمل معاها حياتى ودلوقتى لقيتها 

نفين والدته: ومين هى سعيده الحظ 

نادر: تبقى طالبه عندى فالكُليه 

رافت: ايوه مين اهلها عشان نروح نتقدم 

نادر: أنا سألت العميد بتاع الكليه وهو قالى ان ابن عمها يبقى دياب الهوارى وهى اسمها فاطمه 

رأفت: خلاص ياولدى نعمل ليهم زياره بكره ومن غير ما نسأل على البت وطالما ابن عمها دياب الهوارى يبقى اكيد بت اصول 

نادر بسعاده: على بركه الله ربنا يخليك لينا ياحج 

نفين بضحك: باين عليك وقعت ولا حد سمى عليك 

نادر بهزار: دا انا واقع واقع اروح انام بقى عشان عندى كليه الصبح تصبحو على خير 

نفين ورافت: وانت من اهلو ياولدى 

نفين: يلا يا حج انت ارتاح شويه 

رافت: يلا 

فى الصباح 

عند فيروز 

دياب راح لهاله الاوضه 

دياب: صباح الخير ياما

هاله: صباح النور ياولدى 

دياب: انا كنت حابب اقولك خبر 

هاله: خير ياولدى 

دياب: انا هخطب فيروز 

هاله بفرحه: يا الف نهار أبيض ياولدى وانت جولتلها 

دياب: ايوه جولتلها يا امى بس فى حاجه 

هاله: ايه هى 

دياب: فيروز قالت ان اهلها لازم يكونو موجودين لان أهل البلد هيقولو ان هى ملهاش اهل 

هاله: كلامها صح ياولدى طب انت هتعمل ايه 

دياب: هروح شركه ابوها النهارده واطلبها منه 

هاله: طب ويفرض رفضك 

دياب: خلاص انا عملت اللي عليا وهتجوزها من غيره أنا هنزل فى الاسطبل دلوقتى وشويه كده هروح الشركه لابوها 

هاله: تمام ياولدى استنى افطر وبعدين روح الاسطبل أنا كده كده نازله احضر الفطار 

دياب وهاله نزلو مع بعض 

عند فاطمه فى الكُليه 

كانت ماشيه وسمعت نادر بينادى عليها 

نادر: انسه فاطمه 

فاطمه: نعم يادكتور نادر

نادر: هو ممكن رقم دياب ابن عمك 

فاطمه باستغراب: حضرتك عايز رقم دياب خير يا دكتور هو أنا عملت حاجه 

نادر بإبتسامة: لا خير إن شاءلله انا عايز رقمو عشان اشرب معاه الشاى 

فاطمه معلقتش وطلعت ورقه وقلم وكتبت رقمو من التليفون بتاعها 

فاطمه: اتفضل هو دا رقم دياب 

نادر: شكرا يا انسه فاطمه 

فاطمه: العفو يا دكتور عن اذن حضرتك 

نادر: اتفضلى 

مشيت فاطمه وراحت محاضراتها 

عند سالم فى الشركه 

سالم: هنعمل ايه يا جمال أنا مش قادر افكر من امبارح 

جمال: يعنى أنا اللى عارف مش كلو من بنتك قليله الر*بايه هى اللى هربت وكمان رايحه لدياب الهوارى 

سالم: وهى ايه اللى عرفها دياب الهوارى دى اكيد صدفه او دياب الهوارى هو اللى اخدها عندو عشان ينتقم منى فيها 

جمال: لا دياب الهوارى اذكى من كده بكتير دياب الهوارى مبيخفش من حد لو عرف حاجه مكنش زمانا عايشين دلوقتى 

سالم: وبعدين انا خايف على فيروز 

جمال: اللى زى بنتك دى تستاهل اى حاجه تحصلها يعنى عايشه مع دياب الهوارى وهى عارفه انو مش متجوز وقال ايه تعمل عليا أنا شر*يفه 

سالم: خلاص يا جمال اللي حصل حصل احنا عايزين طريقه نجيب بيها فيروز 

جمال: لما افكر فى حاجه هقولك عليها 

عند فيروز 

كلهم قاعدين سفره الاكل ورد وفيروز جمب بعض وهاله وقاسم جمب بعض ويترأس السفره دياب 

هاله: الف مبروك يابتى دياب قالى علي كل حاجه 

فيروز بابتسامة: الله يبارك فيكِ ياماما هاله

ورد: مبروك على ايه 

هاله: دياب هيخطب فيروز

ورد بفرحه: الف مبروك يا فيروز 

فيروز: الله يبارك فيكِ يا ورد عقبالك 

ورد: إن شاءلله 

فيروز: اه عايزه اوريكى الفساتين الجديده بتاعتى وعليها طرح كمان اصلى هتحجب 

ورد: ايه دا روحتى امتى 

فيروز بغيظ لدياب: روحت امبارح بعد الكليه لقيت السواق بيودينى شركه دياب وبعدين اخدنى وروحنا المول 

قاسم: الف مبروك ياروز 

فيروز: الله يبارك فيك يا قاسم عقبالك  

قاسم بهزار: ايوه ادعيلى يا روز خلى النحس يتفك واتجوز بقا 

دياب: احلى حاجه فيك انك عارف نفسك نحس يا نحس 

قاسم بضحك وهو بيقلد كتكوت: مسيو جاك أنا ظابط محترم 

كلهم ضحكو على هزاره 

دياب قام من على السفره 

دياب: أنا هروح الاسطبل 

فيروز: استنى أنا جايه معاك 

دياب: لا خليكى هنا 

فيروز: لا لا أنا عايزه اروح أول مره هشوفو

هاله:خلاص خدها يا ولدى 

دياب بنفاذ صبر: قدامى يلا والبسى الحجاب 

فيروز: هو مفيش حد برا 

دياب: تمام نكتب الكتاب وكل حاجه هتتغير 

خرج فيروز ودياب وراحو الاسطبل 

فيروز وهى بتبص للخيول: واااو المكان هنا تحفه 

دياب: فعلاً أنا لما بكون مدايق باجى هنا نفسك تركبى على حصان 

فيروز: ياريت 

دياب مسك ايدها وقال

دياب:تعالى معايا 

دياب كان ماسك ايدها وهى ماشيه معاه مش فاهمه حاجه فجأه لقتو بيرفعها ويخليها تركب على ظهر الحصان 

فيروز بخوف: لا لا أنا خايفه نزلنى احسن 

دياب: متخفيش وانتِ معايا 

دياب مسك لجام الحصان بأيد واليد التانيه ماسك بيها دراع فيروز 

فيروز كانت فرحانه وهو مبسوط عشان قدر يفرحها قاطعهم تيليفون دياب 

دياب لفيروز: تعالى انزلك عشان معايا تليفون 

فيروز: ماشى 

دياب نزل فيروز ورد على تليفونه 

نادر: السلام عليكم 

دياب: وعليكم السلام مين معايا 

نادر: أنا نادر رأفت الدمنهورى الدكتور بتاع انسه فاطمه فى الكليه 

دياب: أهلا وسهلاً خير يا دكتور فى حاجه حصلت 

نادر بهدوء: لا خير ان شاءلله انا كُنت حابب اقول لحضرتك اننا جايين عندكم النهارده دا بعد ازن حضرتك طبعا 

دياب: لا طبعاً تشرفو فى اى وقت 

نادر: إن شاءلله بعد العشاء كويس كده 

دياب: ان شاءلله احنا فى انتظاركم 

نادر: يلا السلام عليكم 

دياب: وعليكم السلام 

وقفلو مع بعض 

دياب لفيروز: يلا تعالى اروحك البيت عشان ماشى

فيروز: ليه رايح فين 

دياب: هروح شركه ابوكى ونتفق معاه على كتب الكتاب 

فيروز: تمام خلى بالك من نفسك 

دياب: متقلقيش ان شاءلله خير 

دياب وصل فيروز البيت وبعدين راح الفيلا بتاعته يغير هدومه 

تسريع الاحداث 

دخل شركه والد فيروز بهيبته المعتاده تحت نظرات الكُل بالإعجاب بيه 

دياب للسكرتيره وهو لابس نظارته الشمسيه: عايز ادخل لسالم المُحمدى 

السكرتيره: فى معاد سابق يا فندم 

دياب: لا مفيش وهدخل من غير معاد 

السكرتيره: طب عن اذنك يا فندم اديلو خبر 

دياب: اتفضلى لما نشوف اخرتها 

دخلت السكرتيره وكان جمال مع سالم فى المكتب 

السكرتيره: سالم بيه دياب بيه الهوارى بره وعايز يدخل 

سالم: دخليه بسرعه 

جمال: عايز ايه دا كمان 

سالم: استنى لما نشوف 

بره عند دياب 

السكرتيره: اتفضل يا دياب بيه هو منتظر حضرتك جوه 

دياب للحراس: خليكم هنا محدش يتحرك من مكانه 

الحراس: تمام يا دياب بيه 

دخل دياب 

سالم بخوف حاول يخفيه: أهلا وسهلا دياب بيه ايه الزياره السعيده دى الشركه نورت 

دياب قعد وحط رجل علي رجل وقال 

دياب: منوره بيك يا سالم بيه 

جمال بسخريه: ماحنا عارفين انها منوره بينا 

دياب ببرود: والله أنا قولت سالم بيه مش جمال 

جمال بص ليه بغل 

سالم: ويا ترى ايه سبب الزياره الكريمه دى يا دياب بيه 

دياب: أنا عايز اتقدم لفيروز بنتك وأنا عارف ومتأكد انكم عارفين انها عندى فبلاش لف ودوران 

جمال بغضب: مستحيل اوافق على حاجه زى دى محدش هيتجوز فيروز غيرى 

دياب ببرود: وانت توافق ولا متوافقش محدش اخد رأيك اصلا 

سالم: اسكت يا جمال 

دياب بسخريه وتقلد عادل إمام: بتحط نفسك فى مواقف باااايخه 

دياب لسالم: ها قولت ايه يا سالم بيه 

سالم......... 

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

دياب: ها يا سالم بيه موافق ولا لا 

سالم فكر شويه وبعدين قال

سالم: تمام موافق أنا اكيد مش هلاقى لبنتى احسن من دياب الهوارى 

دياب بغرور: على بركه الله كتب الكتاب بُكره 

سالم: وايه لازمتها السرعه 

دياب ببرود: أنا مش باخد رأيك على فكره أنا ببلغك عشان تيجى لان للاسف وجودك مهم وبرضاك او غصبن عنك أنا كُنت هتجوزها وعلى فكره أنا مكنتش هعزمكم بس فيروز قالت لازم وأنا مبحبش ازعلها قال الجُمله دى وهو بيبص لجمال اللى بيبص ليه بغل 

سالم: خلاص هناجى بكُره إن شاءلله 

دياب قام مشى من غير ما يرد عليه 

جمال: انت ايه اللي خلاك توافق 

سالم: عشان يا غبى فيروز لما تتجوز دياب دا هيقفل ابواب جهنم اللى هتتفتح علينا 

جمال: ازاى يعنى 

سالم: انت مسمعتش هو قال انو مبيحبش يزعلها وهو لو عرف حاجه من اللي حصلت فيروز مش هترضى ان اهلها يتسجنو وهو مش هيرفض ليها طلب 

جمال: تصدق صح 

سالم: امال انت كُنت فاكر ايه 

جمال: طب أنا فى مشوار كده هخلصو ولو قدرت اجى هاجى 

سالم: لا متجيش أنا كده كده ماشى عشان اقول لعبير 

جمال: تمام 

مشى جمال وراح على شقته 

فى شقه جمال 

اتأخرت خالص على فكره 

جمال: معلش يا هند على بين ما خلصت تعرفى مين جى الشركه النهارده

هند: مين

جمال: دياب الهوارى 

هند بصدمه: اصغر ملياردير على العالم 

جمال: ايوه هو وكمان جاى عشان يتجوز فيروز 

هند: ايه دا هو انتو لقتوها 

جمال: لا هى اصلا طلعت قاعده معاه 

هند: وقعت واقفه 

جمال بخبث: بقولك ايه احنا هنقضيها كلام

هند: امال هنعمل ايه 

جمال بخبث: تعالى وأنا اقولك 

ليفعلو ما حرمه الله 

عند والد فيروز 

عبير بصدمه: دياب الهوارى مره واحده اه يابت الفقر*يه حظك فى السما طب وانت وافقت 

سالم: كان لازم اوافق طبعا هو أنا كُنت هلاقى احسن منو يعنى 

عبير: اقطع دراعى من هنا اما كانت هى عملاله عمل عشان يحبها 

سالم: عمل ايه بس اكيد حبها فيروز واخده جمال امها 

عبير بغضب: قصدك ايه ان امها كانت احلى منى 

سالم: لا لا يحببتى مش قصدى 

عبير: المهم هتعمل ايه مع فيروز هتاخد منها المصنع 

سالم: ايوه أنا هتكلم معاها هى اكيد مش محتاجاه 

عبير بحقد: اكيد طبعاً دى هتتجوز دياب الهوارى اصغر ملياردير على العالم يعنى مش هتحتاج فلوس وكملت فى نفسها بكُره مابقاش أنا عبير اما خليتو يطلقك ويتجوز هند 

قاطع تفكيرها صوت سالم 

سالم: هى فين هند يا عبير 

عبير: هند راحت عند صاحبتها 

هند من على الباب: انا جيت اهو 

سالم: كنت فين يا هند 

هند بتوتر غير ملحوظ: كُنت عند صحبتى 

سالم بغضب مصطنع: لما تطلعى تانى يبقى قوليلى 

هند: حاضر يا بابا 

سالم: حضرى نفسك بكره هنروح كتب كتاب فيروز فى سوهاج 

هند بكذب: ايه دا هتتجوز مين 

عبير بحقد: هتتجوز دياب الهوارى حد قدها 

هند: معقول بص لواحده زيها طب انتو لقيتوها فين 

سالم: كانت عايشه عند دياب الهوارى 

هند: ايه دا وعامله نفسها محترمه وهى طلعت بترسم على دياب الهوارى 

سالم: خلاص الموضوع خلص بكره تجهزو نفسكم عشان هنروح أنا طالع ارتاح يلا يا عبير 

هند: وأنا كمان طالعه 

كُل واحد طلع على اوضته 

فى اوضه هند 

هند: الو يا جمال

جمال: ايوه هند حد شك فيكى

هند براحه: لا الحمدلله محدش عرف حاجه 

جمال: طب كويس يبقى متتأخريش عليا وانتِ اهو عرفتى العنوان 

هند: بس احنا لازم نتجوز يا جمال أنا دلوقتى حاسه نفسى رخي*صه 

جمال بسخريه فى نفسه: حسيتى انتِ المفروض تتأكدى انك رخي*صه 

هند: ايه يا جمال روحت فين بقولك هنتجوز امتى 

جمال بكذب: ان شالله يا حببتي هظبط الدنيا معايا وهتقدم يلا سلام 

هند سلام 

وقفلو مع بعض 

جمال: ههههههه يا هند فاكره انى ممكن ابص لوحده زيك يابت خالتى مش عارفه انى خلاص اخدت اللى أنا عايزه 

(من أكتر الحاجات المُهمه انك متثقيش فى كلام اى ولد يقولك بحبك لانو لو فعلاً بيحبك هيخبط على بابك ويطلبك بالحلال مش هيدخل من الشباك فبلاش ترخصى نفسك وتكسرى راس اهلك خلى راس اهلك دايما مرفوعه) 

عند دياب 

هاله: حمدالله علي سلامتك يا ولدى 

قرب منها دياب وباس ايدها 

دياب: الله يسلمك ياما 

فيروز: حمدالله علي سلامتك يادياب 

دياب: الله يسلمك يا فيروز 

هاله: عملت ايه ياولدى 

دياب: روحت الشركه عندو وقولتلو انى عايز اتقدم لفيروز بنتو وهو وافق وكتب الكتاب بعد بكره 

هاله: على خيره الله ياولدى 

دياب: فى ضيوف جايين بعد العشا ياما 

هاله باستغراب: مين ياولدى

دياب: واحد اسمو نادر رأفت الدمنهورى الدكتور بتاع فاطمه بنت عمي جاى هو واهلو أنا هطلع اتصل على قاسم اقولو ينبه على سليم ياجى النهارده يقعد معانا ومع الناس واندهى برضو حريم اعمامى ياما عشان هنعوز شاى للناس 

هاله: متقلقش يا ولدى هقولهم حاضر ربنا يعينك ياولدى 

دياب: يارب وطلع فوق 

هاله: اطلعى انتِ كمان يا فيروز انتِ من الصبح بتنضفى يابتى وورد كانت بتساعدك بس هى رجعت الكليه فالحمل بقى عليكى 

فيروز:لا عادى ياماما أنا مش تعبانه من شغل البيت 

هاله: اطلعى حتى ارتاحى شويه على ما الناس تاجى شويه 

فيروز: حاضر يا ماما عن اذنك 

طلعت فيروز وهي رايحه اوضتها اتفاجأت بحد بيسحب ايديها وبيقفل الباب 

فيروز وضهرها فى الباب: فى ايه يا دياب خضتنى 

دياب وهو محاصرها بإيده وبهمس فى ودنها: وحشتينى 

فيروز بخجل: دياب ابعد هصوت والم عليك البيت 

دياب: طب أنا هسيبك بشرط 

فيروز بعدم فهم: ايه هو 

دياب وهو بيشاور على خده: عايز بوسه 

فيروز بصدمه: لا طبعا لو سمحت سيبنى 

دياب بإستفزاز: خلاص يبقى مش هتطلعى من هنا 

فيروز بوجه باكى: لو سمحت سيبنى 

دياب وهو بيضحك: خلاص اطلعى بره صعبتى عليا 

فيروز فتحت الباب بسرعه وجريت وهو كان بيضحك عليها 

فيروز فى اوضتها 

فيروز: قليل الادب بس قمر يخرب بيته ايه اللى أنا بقوله دا 

تسريع الاحداث 

فى العشاء 

واقف دياب وسليم وقاسم بيستقبلو نادر و والده و والدته 

دياب: أهلا وسهلا بيكم اتفضلو على المندره قاسم خد الحريم دخلهم جوى لامى 

قاسم: تمام يا اخوى 

قاسم اخد والده نادر عند امو وجاب الشاى 

فى مندره الرجاله 

دياب: خير يا حج رأفت 

رأفت: خير إن شاءلله احنا طالبين القرب منك 

دياب: والله احنا لينا الشرف بس مين من البنات 

رأفت: طالبين يد الانسه فاطمه لنادر ولدى قولت ايه 

دياب: والله استاذ نادر زين الرجال بس الرأى برضو لبت عمى 

رأفت : خدو وقتكم فى التفكير وإن شاءلله خير 

دياب: إن شاءلله يا حج رأفت 

رأفت: نستأذن احنا بقا بس معلش خلى حد ينده الحريم من جوه

دياب لسليم: روح انده الحريم من جوه يا سليم 

سليم: حاضر يا دياب 

دياب لرأفت: كُنت قاعدت شويه يا حج رأفت 

رأفت: مره تانى يا دياب ياولدى وإن شاءلله الزيارات بنا كتير 

دياب: ان شاءلله 

مشى نادر وعيلته 

دياب: اكيد طبعاً الست اتكلمت معاكم هما ليه جو عندنا 

هاله: ايوه يا ولدى 

دياب: طب انتِ ايه رأيك يا مرت عمي دا عريس بتك 

ساميه: والله اللى انت شايفه صح يا ولدى انت اخوها الكبير برضو 

دياب: والله الواد واهلو محترمين بس أنا هاخد رأى فاطمه

هى فين 

هاله: روحى يا ساميه اندهى فاطمه من فوق

ساميه راحت وبعدين نزلت ومعاها فاطمه 

فاطمه: عايز حاجه يا دياب 

دياب: فى عريس متقدم ليكِ يا فاطمه قولتى ايه 

فاطمه:......... 

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

فاطمه: عايز حاجه يا دياب 

دياب: فى عريس متقدم ليكِ يا فاطمه جولتى ايه 

فاطمه بخجل: اللى تشوفه يا دياب 

دياب: والله الواد واهلو ناس كويسين المهم انتِ اللي هتعيشى معاهم موافقه ولا لا 

فاطمه بخجل: موافقه يا دياب 

دياب: على بركه الله هكلمهم واقولهم اننا موافقين ونحدد معاد للخطوبه او كتب الكتاب وبالمره اعزمهم على كتب كتابى 

فاطمه: الف مبروك يا دياب 

دياب الله يبارك فيكِ

دياب: عزمت اهل البلد يا قاسم انت وسليم 

قاسم: كلو تمام وسليم كلم يونس وقاله ياخد اجازه من الكُليه وهو نازل بكره 

دياب لحريم اعمامه: انتو هتبيتو معانا النهارده عشان كتب الكتاب 

ساميه واحلام: تمام يا ولدى 

دياب: يلا نطلع نرتاح عشان بكره يوم مُتعب 

فى صباح اليوم التالى 

الاغانى شغاله فى قصر دياب ودياب بيشرف على الفِراشه بتاعه كتب الكتاب 

دياب للصبى: هو فين قاسم وسليم ويونس 

الصبى: معرفش والله يابيه بس أنا من شويه شوفتهم دخلو القصر معرفش طلعو ولا لا 

دياب: طب شكراً 

الصبى: العفو يابيه 

دخل دياب القصر 

دياب: هما فين العيال دول ياما 

هاله: مش عارفه ياولدى حد شافهم 

ساميه: لا أنا من شويه شوفتهم بره 

دياب: هما كانو قاعدين جمبى وبعدين ملقتهمش 

احلام: أنا شوفتهم طلعو فوق يا ولدى 

دياب باستغراب: طلعو فوق ليه اصلا أنا طالع 

طلع دياب لقيهم فاتحين الباب بسيط وبيتفرجو 

دياب: انتو بتعملو ايه 

سليم بهمس: وطى صوتك هتكشفنا اتفرج وانت ساكت 

دياب بهمس: طب حد يفهمنى انتو بتعملو ايه 

يونس بهمس: تعالى اتفرج وانت هتفهم وسع يا قاسم 

قاسم بهمس: اهو وسعت اتفرجو وانتو ساكتين 

بص دياب لقيهم بيتفرجو على البنات وهما بيرقصو 

دياب: اه يا ولاد 🐕 انتو بتتفرجو عليهم والله لعد لتلاته لو لمحت حد هنا انتو عارفين الاسطبل وقبل ما يكمل كلامه كانو كلهم جريو على الجنينه 

دياب قفل الباب بالراحه ونزل وراهم 

ساميه: فى ايه العيال نازلين جرى ليه 

دياب: مفيش يا مرت عمى انا خارج بره 

كُلهم: تمام اتفضل 

خلصو كُل الترتيبات وطلعو يجهزو نفسهم 

عند والد فيروز 

سالم: يلا هنتأخر انا قولت البسو بدرى 

عبيرح: اهو خلاص خلصنا ايه الاستعجال دا 

سالم: امال فين بتك 

هند: أنا اهو يابابا 

عبير: كلمت جمال 

سالم: ايوه كلمتو وقاعد فى عربيته بره 

هند: طب ومدخلش ليه 

سالم: يدخل ليه اصلا احنا كده كده ماشين دلوقتى 

طلعو واتجهو لقصر دياب 

عند دياب 

كانت الاغانى الصعيديه شغاله والناس فرحانه وبيرقصو بالعصايه. 

ودياب كان لابس بدله وقاسم ويونس وسليم لبسين بدل برضو وبيستقبلو الناس 

عند البنات 

فاطمه: اهو خلصت ايه رأيكم فى الميك اب 

فيروز كانت لابسه فستان سواريه بنفسجى وطرحه بنفس اللون وهيلز ابيض 

امل وليلى: وااو شكلك حلو اوى

ورد: ايه دا انتِ بتعرفى يا فاطمه 

فاطمه بغرور: ايوه طبعاً أنا جوايا مواهب مدفونه 

كلهم ضحكو 

فيروز: خلاص يوم كتب كتابكم انا اللي الميك اب بتاعكم تمام 

البنات: خلاص تمام 

ورد من الشباك: تعالو دياب وسليم بيلعبو بالعصايه 

كان دياب وسليم بيرقصو على اغنيه محمود الليثى الصعيدى دايما ريس 

البنات كانو بيتفرجو عليهم من فوق ودياب كسب 

سليم بهزار: على فكره أنا خسرت بمزاجى عشان انت العريس وكده 

دياب ضحك وحضنو بعض قاطعهم دخول اهل فيروز 

سالم: ازيك يا دياب بيه 

دياب ببرود: اهلا يا سالم بيه يونس خد الحريم دخلهم جوه 

جمال: ازيك يا دياب بيه 

دياب ببرود: اهلا يا جمال 

قاسم: المأذون وصل يا دياب ودخلتو المندره 

دياب: تمام يلا يا سالم بيه عشان نكتب الكتاب وانت يا سليم روح انده فيروز عشان كتب الكتاب

سليم: حاضر يا واد عمى 

دخلو المندره وسليم نده فيروز 

بعد فتره 

المأذون: بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكما في خير والناس كلهم باركو لدياب ومشيو 

دياب قرب من فيروز وباس راسهم تحت نظرات جمال اللي باين فيها الغل من دياب 

جمال فى نفسه: والله ما هسيبك تتهنى بيها يا دياب يا انا يا انت 

عند الستات 

عبير قاعده بتبص للستات بضيق وهند بتبص للبنات بقرف

فاطمه بهمس للبنات: حد يقولى السحليه دى بتبص علينا كده ليه 

ورد بهمس: والله لو ما سكتت لاجيبها من شعرها اللي فرحانه بى دا 

ليلى بهمس: وكل دا ميكب اب 

امل بهمس: عامله زى البلياتشو 

كلهم ضحكو 

يونس: كتبو الكتاب ياما

كلهم زغرطو 

عبير: ايه الاسلوب البلدى بتاعكم دا 

محدش رد عليها وهى اتغاظت اكتر 

قاطعهم دخول فيروز وعلى وشها الفرحه 

هاله وهى بتحضنها: الف مبروك يا مرت ولدى والله دياب عرف يختار 

فيروز بإبتسامة: الله يبارك فيكِ ياماما هاله 

ساميه بطيبه وهى بتحضنها:والله زى القمر ماشاء الله عليكِ ربنا يتمم فرحتك علي خير 

عبير بحقد:مبروك بس يارب تكملى بدل ما ترجعى من تانى اسبوع متطلقه 

بهتت ابتسامه فيروز فقالت احلام وهى بتحضنها: دياب يطلق فيروز دا ميقدرش يستغنى عنها وبقولك ايه بدل ما انتِ شاغله دماغك بفيروز اشغلى دماغك ببتك احسن 

عبير بصت ليها بضيق ومتكلمتش 

قاسم: فيروز دياب عايزك فى الجنينه 

فيروز:حاضر 

راحت فيروز الجنينه وكانت بتدور على دياب وبعدين ليقتو واقف مدى ضهرو 

فيروز بابتسامه: كُنت عايزنى يا دياب 

دياب مسك ايديها بحب: اخيرا يا فيروز اسمك اتكتب على اسمى 

فيروز بتبتسم بخجل 

دياب: ممكن اعمل حاجه كُنت مأجلها لما نكتب الكتاب 

فيروز بعدم فهم: ايه هى 

دياب مسك وشهاوقرب من فيروز وقب*لها تحت صدمه فيروز 

جمال كان معدى وشاف دياب وفيروز 

جمال بحقد: اه يا بت 🐕 بقا بتعملى عليا أنا شريفه وانتِ بتخلى دياب الهوارى يقرب منك عادى بس والله لندمك وراح عند سالم 

دياب بعد من فيروز 

دياب بحب: يلا ندخل جوه 

فيروز باصه فى الارض بخجل 

دياب رفع راسها: مفيش اى داعى للاحراج انتِ مراتى قدام ربنا والناس يلا ندخل جوه 

فيروز بخجل: يلا 

دخلو جوه وكانت عبير وهند وسالم وجمال ماشين 

قاسم وسليم ويونس بيبصو لدياب ويضحكو 

دياب قرب منهم: انتو بتضحكو على ايه 

سليم بضحك: امسح الروج اللي فى بقك دا الاول 

دياب مسح بوقو بإيدو وطلع فيها روج 

دياب بص ليهم بإحراج وقال: احم خلاص خلص الموضوع 

قاطعهم كلام سالم 

سالم: نستأذن احنا سلام يا فيروز 

فيروز: سلام يا بابا 

جمال وهو بيمد ايده لفيروز: سلام يا فيروز 

دياب مسك ايد دياب وضغط عليها جامد: معلش اصلها مش بتسلم على رجاله 

جمال فك ايده من ايد دياب بالعافيه 

سالم: يلا سلام يا دياب بيه 

دياب: اتفضلو 

كلهم ركبو عربياتهم 

فى عربيه جمال 

جمال: الو يا هاجر 

هاجر: الو يا جمال بيه 

جمال: بصى اللى هقولك عليه دا تعمليه بالحرف الواحد 

هاجر: عينى ليك يا باشا قول 

جمال:................... فهمتى 

هاجر بخبث: فهمت طبعا 

جمال بخبث: يلا سلام الموضوع دا يتم بكره 

هاجر بخبث : اعتبرو حصل يلا سلام 

وقفلو مع بعض 

جمال بخبث: أنا هوريكى يا فيروز مين هو جمال 

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

فى عربيه جمال 

جمال: الو يا هاجر 

هاجر: ايوه يا جمال بيه اى اوامر 

جمال: اللى هقولك عليه دا تعمليه 

هاجر: أنا تحت امرك ياباشا 

جمال: انتِ بتقولى ان فيروز ادتك رقم دياب عشان تتواصلى معاها صح 

هاجر: ايوه ياباشا 

جمال:طب اللى هقولك عليه دا تنفذيه بالحرف الواحد تمام

هاجر:قول ياباشا وأنا هنفذ

جمال:اسمعى.......................فهمتى 

هاجر بخبث: فهمت يا باشا

جمال بخبث: أنا مش عايز غلطه والموضوع دا يتم بكُره 

هاجر: عيونى ليك يا باشا بس حسابى فين 

جمال: الموضوع يتم بكُره وهديكى اللى انتِ عايزاه 

هاجر: كدا اتفقنا سلام 

جمال: سلام 

وقفلو مع بعض 

جمال: والله يا فيروز لعرفك مين هو جمال يا زبا*له 

عند فيروز 

قاسم ويونس وسليم بيضحكو 

دياب بضيق: ما خلاص ياد انت وهو ايه دا 

هاله باستغراب:هما مالهم بيضحكو يا دياب 

سليم بضحك: هو انت متعرفيش 

هاله: اعرف ايه ياولدى 

يونس بضحك: اصل فى نحله قرست دياب فى بوقه 

ساميه: ايوه صح هو مال بوقك فى احمر كده يا ولدى 

دياب بيمسح بوقه 

دياب بنرفزه لفيروز: عشان تبقى تحطى زفت روج تانى  

قاسم بضحك: وهى روز مالها يا دياب ولا انت اللى نمس

كلهم بيضحكو لانهم فهمو وفيروز هتموت من الاحراج 

احلام بضحك:خلاص ياواد منك ليه 

دياب بابتسامه توعد: بكره الصبح فى اجتماع فى الجنينه ليكم انتم التلاته وعايزكم وياريت تحضرو بالزوق بدل ما اخلى الرجاله تجيبكم بالعافيه 

قاسم وهو بيخبط على ايده: مش قولتلكم اخره الضحك دا فى مصيبه 

سليم بخوف: عايزنا فى ايه يا دياب 

دياب بإبتسامة صفرا: عايزكم فى كُل خير متخفوش 

فيروز بإحراج: عن ازنكم أنا انا هروح انام 

دياب: استنى يا فيروز 

فيروز وقفت وفجأه نزل على رجله وطلع خاتم الماظ وبيلبسو ليها وبعدين وقف 

دياب وهو بيبوس ايدها بحب: النهارده أنا اسعد انسان لانك اتكتبتى على اسمى بحبك 

فيروز بخجل: وأنا كمان

قاسم بهزار: اوعدنا يارب امتى بس القمر يحن 

ليلى بتتكسف 

يونس بزهق: ايه ياعم روميو يلا عايزين ننام 

هاله: النهارده جات ام نادر والله ست محترمه واخر ادب 

احلام: اه والله آخر ادب واخلاق 

دياب: ايوه أنا عزمتهم امبارح واتفقنا ان كتب الكتاب ان شاءلله بعد بكره 

ساميه: على خيره الله ياولدى 

فيروز وهى بتحضن فاطمه: الف مبروك يا فاطمه 

فاطمه: الله يبارك فيكِ يا فيروز 

كلهم باركو لفاطمه 

ساميه واحلام: نستأذن احنا بقا 

هاله: ليه خليكم بيتو معانا النهارده

احلام: لا مره تانيه ان شاءلله 

دياب: استنى ما مرت عمي انا هاجى اوصلكم 

ساميه: توصلنا ايه ياولدى دا التلات بيوت جمب بعض واحنا معانا سليم يعنى متخافش يولدى يلا سلام 

كلهم: سلام 

هاله: يلا نطلع نرتاح احنا كمان 

دياب: يلا 

فى صباح اليوم التالى 

بعد ما خلصو فطار 

الحارس: دياب بيه سليم بيه مستنى حضرتك بره 

دياب بتوعد: قلو ان جاى دلوقتى 

فيروز: انت هتعمل فيهم ايه 

دياب ببراءه: متخفيش أنا مش هعمل فيهم حاجه خالص 

فيروز بشك: مش مرتاحه ليك 

دياب بضحك: هتعرفى كُل حاجه دلوقتى هو فين قاسم ويونس 

ورد: اول ما خلصنا فطار طلعو بره علطول 

دياب: كويس طلعو بالزوق أنا طالع دلوقتى 

بره فى الجنينه 

يونس: ياترى دياب هيعمل ايه 

سليم: مش عارف أنا قلبى واقع فى رجلى 

قاسم: وانا والله مش قلتلكم اخره الضحك دا مصيبه 

دياب: اهلا من غير كلام تعالو ورايا 

كلهم مشيو وراى دياب لحد ما وقف عند الاسطبل 

دياب وهو بيمسك الكُرباج: الاسطبل دا فى خلال ساعتين الاقيه نضيف 

قاسم بهزار: مسيو جاك أنا ظابط محترم 

سليم: يعنى أنا اللى طبال مانا كمان ظابط 

دياب: أنا مش عايز كلام كتير وانت يا استاذ يونس مش بتتكلم ليه 

يونس: شوفت أنا محترم ازاى عشان معملش حاجه 

دياب وهو بيقلد يونس: اصل فى نحله قرست دياب فى بوقه 

قاسم وسليم ماتو على نفسهم من الضحك 

يونس: ايه دا انا مش بتكلم كده وانتو بتضحكو على ايه 

دياب: على فكره كُل الكلام دا من وقتكم أنا لو الاسطبل متنضفش خلال ساعتين هخليكم تعيدو من الاول 

راح قاسم ويونس وسليم غيرو هدومهم وابتدو فى التنضيف 

قاسم بتأثر وهو بينضف: يا دنيا طفيتى شمعى 

سليم بتأثر: ياناس كترتو دمعى 

يونس بتأثر مصطنع: والعمر راح هضر 

دياب: هتفضلو تغنو كده كتير صوتكم يقرف 

قاسم: اهلى دول واخوات ولمه ولا دول تعابين وسامه

دياب كان هيتكلم قاطع كلامهم تليفونه اللي رن 

دياب: السلام عليكم 

هاجر: وعليكم السلام دا رقم دياب 

دياب: ايوه أنا دياب مين معايا 

هاجر: أنا هاجر زميله فيروز وكُنت عايزه اكلمها ينفع 

دياب: اه طبعا ينفع بس انتِ عرفتى رقمى منين 

هاجر: هى ادتهونى 

دياب: تمام ثوانى هديها التليفون

دياب دخل القصر 

دياب: خدى يا فيروز كلمى صحبتك هاجر 

فيروز اخدت منو التليفون وهو طلع بره 

فيروز: ازيك عامله ايه 

هاجر: الحمدلله بخير بقولك ايه فى شويه محاضرات تعالى خدوهم 

فيروز: اخدهم من فين أنا مش معايا عنوانك 

هاجر: عنوانى اهو ******* هو دا يستى عنوانى

فيروز: مش عارفه دياب هيوافق ولا لا 

هاجر بخبث: هما خمس دقايق مش اكتر 

فيروز: مش عارفه هقولو حاضر 

تسريع الاحداث 

فيروز لبست ورايحه عند دياب تقولو 

فيروز راحت وشافت منظر يونس وسليم وقاسم ضحكت عليهم 

سليم بغيظ منها: اضحكى ياختى ربنا على الظالم 

دياب: انتِ رايحه فين 

فيروز: رايحه عند صحبتي هاجر عشان المحاضرات

دياب: وخدتى اذن مين إن شاءلله 

فيروز: والله هروح بسرعه يا دياب والنبى 

دياب: خدى السواق معاكى 

فيروز: حاضر 

تسريع الاحداث 

وقفت العربيه عند بيت هاجر 

هاجر: استنى هنا هما خمس دقايق وهنزل على طول أنا هطلع الدور التانى 

السواق: حاضر يا هانم 

طلعت فيروز لهاجر وخبطت على الباب وهاجر فتحت ليها 

هاجر: تعالى ادخلى 

دخلت فيروز 

فيروز: ورق المحاضرات فين 

هاجر بخبث: ادخلى الاوضه دى هتلاقيه فى جرد المكتب 

فيروز دخلت الاوضه 

هاجر بصوت واطى: اطلع يا جمال هى جوه 

جمال طلع فلوس كتير: خدى اهو زى ما اتفقنا 

هاجر اخدتهم بطمع: وأنا اعمل ايه دلوقتى 

جمال: خليكِ متمشيش 

هاجر: حاضر 

فى الاوضه 

فيروز: هو فين الورق دا 

ورق ايه انتِ صدقتى اللعبه يا حلوه

فيروز برعب: ج جمال 

عند السواق.

السواق: الو يا دياب بيه فيروز هانم بقالها نص ساعه منزلتش وهى قالت خمس دقايق 

دياب بقلق: ازاى يعنى أنا جاى دلوقتى قولى العنوان 

السواق:***** هو دا العنوان يابيه 

قاسم: فى ايه يا دياب 

دياب بقلق: فيروز بقالها اكتر من نص ساعه عند صاحبتها أنا رايح دلوقتى 

سليم: استنى احنا كمان هنغير هدومنا ونروح 

دياب: تعالو ورايا وهاتو الحراس معاكم 

جهز دياب نفسو بأقصى سرعه ولبس لبس مش صعيدي عشان يقدر يتحكم فى نفسه (يعنى لو هيجرى او كده) 

عند فيروز

فيروز: انت عايز منى ايه 

جمال: هو دياب الهوارى احسن منى فى ايه 

فيروز: دياب الهوارى دا ار*جل منك يا زبال*له 

جمال صفعها على وشها 

جمال: أنا هوريكى وشى التانى 

جمال مسك فيروز وشد منها الحجاب وكان بيق*طع هدو*مها وهو بتصرخ 

عند دياب وصل تحت البيت وجرى على العماره وطلع على الدور التانى وكسر الباب ودخل هو والحراس 

هاجر برعب: ايه اللي انت عملتو دا 

دياب بعيون حمرا: حسابك معايا بعدين يازبا*له خدوها 

وسمع صوت صريخ فيروز 

دخل الاوضه وكسر الباب فى وصول قاسم ويونس وسليم 

دياب مسك جمال وبعدو عن فيروز وكان بيضرب فيه بغل 

وبعدين راح لفيروز و سليم ادالو الجاكت بتاعه 

دياب لبس الجاكت لفيروز اللي بتبكى وكان ماشى بيها 

جمال بضحك جنون:هههههه ملحقتش اعلم عليك فى فيروز يابن الهوارى بس معلم عليك فى موت ابوك 

دياب وقف من الصدمه

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

دياب قرب من فيروز ولبسها الجاكت بتاع سليم وهى كانت بتبكى وسليم وقاسم ويونس قاعدين على الباب ومانعين الحُراس عشان هدومها متق*طعه دياب اخدها وماشى بيها 

جمال بضحك جنون: هههههه ملحقتش اعلم عليك فى فيروز يابن الهوارى بس معلم عليك فى موت ابوك

دياب وقف من الصدمه وساب فيروز 

دياب بعيون حمرا: انت بتقول ايه 

جمال بضحك: ههههههه اتفجأت صح امال لما تعرف ان ابو فيروز كمان مشترك معايا 

فيروز من الصدمه اغمى عليها دياب بص ليها بعيونه الحمرا 

وقال:يونس خلى الرجاله تاخد الك*لب دا هو والزبا*له اللى بره على المخزن 

دياب قرب من فيروز وشالها فى صمت والرجاله اخدت جمال وهند على المخزن 

تسريع الاحداث 

وصل دياب وكُلهم البيت 

دخل دياب وهو شايل فيروز وقاسم ويونس وسليم وراه

هاله بخضه: ينهار اسود ايه اللي حصل يابنى 

دياب بتعب: مفيش حاجه يا امى أنا هطلعها الاوضه بتاعتها وتعالى يا ورد معايا غيرى هدومها 

ورد: حاضر 

دياب طلع فيروز اوضتها وورد طلعت معاه حطها على السرير وطلع راح اوضته 

فى اوضه دياب 

دياب كان قاعد على السرير وحاطط ايده على دماغه 

دياب فى نفسه: هتعمل ايه يا دياب هتقدر تكمل معاها بعد ما عرفت ان  ابوها هو اللي قتل ابوك بص دياب على الدبله اللى في ايده اللى لبسها فى كتب الكتاب فاق على صوت الباب وهو بيخبط 

دياب بصوت موجوع: ادخل

هاله: فى ايه يا دياب ايه اللى حصل فى فيروز 

دياب بتعب: مش قادر اتكلم ياما 

هاله قعدت جمبو 

هاله بطيبه: فى ايه ياولدى ايه اللى تاعبك 

دياب بعيون حمرا ودموع محبوسه بيحضن هاله جامد 

هاله: مالك يا دياب فى حاجه تعباك 

دياب بدموع محبوسه: انا تعبت مش قادر استحمل اكتر من كده من زمان وأنا الحمل عليا استحملت كتير مفيش حد في سنى استحمل اللي انا استحملتو حتى البت الوحيده اللي دخلت قلبى ابوها ق.... 

هاله باستغراب: مال ابو فيروز ياولدى 

دياب: هو اللى قت*ل ابويا ياما 

هاله بصدمه: انت بتقول ايه يا دياب

دياب بعيون حمرا: هو دا اللي عرفتو النهارده من الكل*ب اللى اسمو جمال 

هاله بزن: وانت قابلتو فين 

دياب حكى لامو كل حاجه 

هاله: كُل دا يطلع من الكل*ب اللى اسمو جمال والله ماكُنت مرتاحه ليه من الاول طب انت هتعمل ايه مع فيروز

دياب: تفتكرى هقدر اكمل معاها بعد كُل دا يامى مش هقدر اعيش معاها لما عيالى يكبرو اقولهم ايه اقولهم جدهم ابو امهم قت*ل جدهم ابو ابوهم 

هاله بحكمه: لا يا ولدى البت ملهاش زنب البت اتأذت منهم وشافت كتير ابقى انت ليها السند والعوض ياولدى 

دياب: ربنا يقدم اللي فيه الخير أنا رايح المخزن 

هاله: خلى بالك من نفسك ياولدى

دياب: حاضر ياما

نزل تحت لقى قاسم وسليم ويونس

دياب: وديتو الكلاب دول المخزن

سليم: ايوه ومحدش مد يدو عليهم زى ماقولت

دياب وهو بيرفع اكمام قميصه: تمام يلا بينا 

عند فيروز 

هاله دخلت الاوضه

ورد غيرت هدوم فيروز وبتعمل ليها كمادات عشان سخنه

هاله بحزن عليها: ايه اخبارها يابتى

ورد: الحمدلله بس جسمها سخن اوى يا ماما وكل سويه بتهلوس 

هاله: مسكينه والله متستاهلش اللى بيحصل فيها دا 

ورد: اه والله فيروز طيبه خالص 

فيروز بهلوسه: لا يا دياب متسبنيش أنا مليش ذنب 

هاله بتبص ليها بحزن 

هاله: يلا يا ورد خليها ترتاح شويه 

ورد: يلا يا ماما

عند دياب فى المخزن 

كان جمال مربوط فى كرسي وهاجر مربوطه فى كرسى تانى

دخل عليهم دياب وقاسم ويونس وسليم 

دياب لقاسم: فك البت دى وهتهالى 

هاجر بخوف: أنا معملتش حاجه يا دياب بيه 

قاسم فكها ووداها لدياب 

دياب بغضب وهو ماسك شعرها: اخرسى يا زبا*له أنا مش عايز اسمع صوتك عملت ليكِ ايه عشان تعملى فيها كده 

هاجر بغل وحقد: عشان عندها كُل حاجه وأنا لا هى واحده غنيه وانا وحده اتربت فى ملجأ وحتى لما اتجوزت اتجوزتك انت يعنى حظها فى السما من كلو

دياب ضربها بالقلم 

جمال بضحك: هو دا اللي عندك يابن الهوارى حتى بعد ما عرفت ان انا اللي قت*لت عثمان الهوارى اللي هو ابوك

دياب ضربو بالقلم 

دياب: اسم ابويا ميجيش على لسانك الو*سخ دا

جمال بألم بس مبينش: لا ومش كده وبس انا وسالم دبرنا حادثه العربيه اللي كان فيها ابوك وعمامك عشان كان واكل السوق كلو لوحدو بس كان نفسى اعلم عليك فى فيروز اصل مستحيل اسيبها ليك لوحدك كُنت سبتنى اتمت*ع بيها شويه 

دياب بغضب: اه يابن 🐕وهجم عليه بالضرب قاطعه دخول رجال الشرطه اللى بعدو دياب بالعافيه عن جمال 

دياب: على ما اظن انكم سمعتو اعترافه بالكامل 

الظابط: ايوه يا دياب بيه

دياب: طب وسالم 

الظابط: متقلقش يا دياب بيه احنا بعتنا قوات عشان يقبضو عليه عن ازنك يا دياب بيه 

دياب: اتفضلو 

عند سالم 

الظابط: دى فيلا سالم المُحمدى

عفاف الخدامه: ايوه يابيه 

الظابط: طب احنا معانا ازن نيابه بالقبض عليه ادخلو هاتوه 

عفاف وهو بتجرى على جوا: الحقى يا عبير هانم 

عبير: فى ايه يابت مالك متسربعه كده 

الظابط: معانا ازن نيابه بالقبض علي سالم المُحمدى 

سالم: بتهمه ايه يا باشا 

الظابط: بتهمه قت*ل عثمان الهوارى 

سالم بخوف وتوتر: مين اللي قال كده 

الظابط: شريكك جمال هو اللي قال على كُل حاجه اتفضل معانا على القسم هاتوه

سالم لعبير: ابقى خلى حد يحصلنى بالمحامى 

عبير: حاضر يا خويا 

هند فى نفسها: ينهار اسود أنا اعمل ايه دلوقتى جمال اتحبس قبل ما يتجوزنى دا أنا هتف*ضح منك لله يا جمال الكل*ب 

عند دياب

دياب كان رايح على اوضته بس قال يروح يشوف فيروز 

دياب دخل اوضه فيروز بالراحه قعد يبص عليها كتير وبعدين طلع من اوضتها ورايح اوضته سمع صوت فيروز 

فيروز: دياب 

دياب بجمود: نعم يا فيروز 

فيروز: دياب أنا مليش ذنب والله أنا بحبك

دياب: خلاص حكايتنا خلص من قبل ما تبتدى ربنا يرزقك بواحد غيرى دياب قلع دبلتو وحطها فى ايدها 

دياب: انتِ طالق يا فيروز 

وسابها وراح اوضته 

فيروز بدموع: لا يا دياب أنا بحبك ديااااااااااب 

Stooooop 

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

دياب كان رايح على اوضته بس قال يروح يشوف فيروز 

دياب دخل اوضه فيروز بالراحه قعد يبص عليها كتير وبعدين طلع من اوضتها ورايح اوضته سمع صوت فيروز 

فيروز: دياب 

دياب بجمود: نعم يا فيروز 

فيروز: دياب أنا مليش ذنب والله أنا بحبك

دياب: خلاص حكايتنا خلص من قبل ما تبتدى ربنا يرزقك بواحد غيرى دياب قلع دبلتو وحطها فى ايدها 

دياب: انتِ طالق يا فيروز 

وسابها وراح اوضته 

فيروز بدموع: لا يا دياب أنا بحبك ديااااااااااب

صحيت فيروز من النوم وكانت بتبص حوليها وبتتنفس بسرعه(ايوه كانت بتحلم محبتش أزعل فانزاتى والله 😂) 

فيروز: الحمدلله كُنت بحلم 

مسكت كبايه المايه اللي جمبها وشربت وبعدين راحت عند البلكونه وشافت دياب قاعد لوحدو قررت تنزل تقعد معاه 

فى الجنينه 

نزلت فيروز لقتو واقف وبيبص للسما حطت ايدها على كتفه 

وهو بص ليها 

فيروز بدموع: انا مليش ذنب والله يا دياب أنا معرفش كُل دا هما زى ما أزوك ازونى والله 

دياب بحنان وهو بيمسح دموعها: أنا عارف يا حببتى انك ملكيش ذنب في كل دا تعالى فى حضنى يلا 

فيروز ابتسمت وحضنت دياب جامد بعد فتره بعدت عنو 

فيروز: بس أنا زعلانه منك 

دياب: وزعلانه منى ليه 

فيروز بزعل طفوله: عشان طلقتنى وقلعت دبلتك وحطيتها فى ايدى

دياب بإستغراب: طلقتك وقلعت دبلتى اللي هى فى ايدى اصلا امتى دا

فيروز بطفوله: فى الحلم 

دياب بضحك: اطلقك ايه بس دا مستحيل اسيبك لحد غيرى انتِ الحُب الاول والاخير فى حياتى 

فيروز بخجل: وانت كمان انا عمرى ماحبيت حد قدك

دياب مسك ايدها وباسها 

فيروز: هو بكره كتب كتاب ولا خطوبه لفاطمه 

دياب: لا اصل الحج رأفت والد نادر قالى يخليها كتب كتاب على طول وأنا خليت قاسن وسليم ويونس يعزمو اهل البلد  

فيروز: تمام ممكن اسألك سؤال 

دياب: اتفضلى يا روز 

فيروز بابتسامة: هو انت كُنت قاعد لوحدك ليه 

دياب: اصل كُنت متضايق شويه ومش جايلى نوم فنزلت اشم شويه هوا 

فيروز: طب يلا ندخل جوا 

دياب: يلا اصل أنا كمان عايز انام 

دخلو كُل واحد اوضته 

فى القسم

فى احد غرف الحجز 

سالم بغضب: انت ايه اللي عملتو دا يا مجنون انت صح اعترفت بكُل حاجه 

جمال: انا كُنت بقول لدياب الهوارى انى معلم عليه فى موت ابوه مكنتش اعرف ان الحكومه بتراقب كلامنا 

سالم: واهو طلع دياب الهوارى اذكى منك وهناخد إعدام وهو انت فعلا كُنت هتغ*تصب فيروز 

جمال: كنت بس ابن 🐕 اللي اسمو دياب دا لحقها منى

سالم: اهو شوفت بسبب غبائك احنا وصلنا فين وبعدين ما انت اتقدمتلها وهى رفضتك ولا هو بالعافيه 

جمال: والله ما اسيبه يتهنى بيها وبعدين أنت هتعمل الاب الحنين ما انت من زمان عمرك ما حسست فيروز انك ابوها 

سالم بحُزن: فعلا معاك حق عمرى ما حسستها بكده بس سيبها فى حالها يا جمال سيبها تعيش حياتها مع اللى بتحبو 

جمال بشر: والله ما أنا سايبها فى حالها ولا هخلى دياب يتهنى بيها يا أنا يا هو 

عند عبير 

هند: ماما لازم نشوف محامى فى اسرع وقت لبابا ولجمال 

عبير: لما اشوف محامى كويس يعنى عيزانى انزل الف على احسن محامى فيهم 

هند: ايه البرود اللي انتِ فيه دا بقولك لازم نلحق قبل ما يتحكم عليهم فى القضيه 

عبير: عشان غبيه مش طالعه لامك ابوكى ودخل السجن هو وجمال يعنى الشركه والفلوس بقو بتوعنا 

هند: طب يفرض فيروز جات وطلبت بحقها 

عبير: لا اللى هيبقى عندها مش قليل دى عندها المصنع بأسمها وكمان هتتجوز دياب الهوارى يعنى فلوسنا كلها بالنسبه ليها متسواش حاجه يلا نطلع بس انتِ وشك اصفر كده ليه 

هند بتوتر: لا مفيش حاجه دا شويه برد

عبير بشك: تمام يلا نطلع ننام 

فى صباح اليوم التالى 

عند دياب الهوارى 

كانت الناس فى بيت عم دياب بيجهزو الفِراشه بتاعه كتب الكتاب ودياب والشباب بيشرفو عليهم والستات جوى البيت والبنات كُلهم فى قصر دياب الهوارى بيقيسو الفساتين 

دياب: أنا رايح البيت وجاى تمام 

كُلهم: تمام 

عند البنات 

فاطمه: حلو الفستان عليكى اوى يا فيروز 

فيروز: لا دا ضيق ودياب مش هيرضى خلى اى حد فيكم يلبسو 

أمل: يبنتى البسيه عادى 

ليلى: ايوه عادى كُلنا معانا فساتين 

فيروز: لا أنا معايا فستان فى اوضتى هروح اجيبه واجيلكم 

طلعت فيروز من الاوضه وكانت مش واخده بالها لانها بتبص على الفستان فخبطت فى دياب 

دياب سرح فى شكلها لان شعرها نازل على عينها وبعدين اخد باله من الفستان سحب ايدها بسرعه ودخل اوضته وقفل الباب 

دياب بضيق: ايه اللي انتِ لابساه دا 

فيروز بتوتر: والله كُنت هخيرو  

قرب دياب منها وهى بترجع لورا لحد وخبطت فى الباب قرب من ودنها وقال: والله لو لمحتك لابسه الفستان دا فى كتب الكتاب هقطعو عليكى وانا مش بعيد كلامى 

فيروز بتوتر من قربه: والله مش هلبسو فى كتب الكتاب سيبنى اطلع 

دياب برفعه حاجب: انتِ هتطلعى كده 

فيروز: امال اطلع ازاى 

دياب: استنى 

راح دياب عند دلابه وطلع لبسو الصعيدى ولبسو ليها 

دياب بضحك علي شكلها: كده حلو 

فيروز: ايه هو اللي كده حلو أنا مش هعرف امشى 

دياب: ومين قال انك هتمشى 

فيروز بتريقه: امال هطير اعاااااا نزلنى 

دياب وهو شايلها: لا برضو مش هتطيرى أنا اللى هشيلك 

فيروز: دياب نزلنى لحد يشوفنا 

دياب بضحك: يا بت انتِ مراتى هوديكى الاوضه وامشى على طول والله 

دياب وصل فيروز الاوضه ومشى وهى غيرت الفستان ولبست الفستان التانى وراحت عند البنات 

تسريع الاحداث 

كانو كلهم فى بيت عم دياب ودياب وقاسم ويونس بيستقبلو الناس والستات قاعدين جوى ومشغلين اغانى والبنات فوق مع بعض 

فيروز: اهو أنا خلصت ايه رأيكم 

فاطمه كانت لابسه فستان نبيتى وطرحه نفس اللون وهيلز سودا 

فاطمه: وااو بتعرفى تعملى ميك اب تحفه يا فيروز 

فيروز بغرور: عشان تعرفى إنك مش الوحيده اللي جواكى مواهب مدفونه 

ليلى: التواضع عندكم فى ذمه الله بصراحه 

أمل: حتى أنا بقول كده برضو 

عند دياب اهل نادر وصلو 

رأفت: ازيك يا دياب يا ولدى

دياب باحترام: الحمدلله كويس ازيك انت يا حج رأفت

رأفت: الحمدلله بخير 

دياب: ازيك يا نادر 

نادر: الحمدلله يا دياب ازيك انت 

دياب: الحمدلله اتفضلو جوا فى المندره يا يونس خد الحريم دخلهم جوا 

يونس: حاضر يا خوى

عند الحريم 

احلام: منوره البيتوالله يا نفين 

نفين: البيت منور بأصحابه يا احلام امال فين عروستنا الحلوه

هاله: قاعده فوق اطلعى اندهيها يا ساميه

ساميه: حاضر يا هاله 

بعد فتره نزلت فاطمه 

نفين بحُب: ما شاء الله قمر يا حببتى والله الواد نادر دا عرف يختار 

فاطمه بخجل: شكراً لحضرتك 

نفين بهزار: لا حضرتك ايه بقا أنا من هنا ورايح تقوليلى ماما مش هتبقى مرت ولدى الوحيد يبقى بتى 

عند الرجاله 

المأذون جى ودياب قال لقاسم ينده فاطمه عشان كتب الكتاب 

بعد فتره 

بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكما فى خير 

الناس كانت بتبارك وتمشى 

نادر قرب من فاطمه وباس راسها ونزل على ركبتو ولبسها الخاتم 

نادر: مبروك عليا انتِ

فاطمه كانت بتبص بخجل 

نادر: مفيش حاجه تقوليها كده يعنى

فاطمه: اقول ايه يعنى

نادر بابتسامة: خلاص هسهلهالك بحبك

فاطمه بابتسامة خجل: وأنا كمان 

بعد وقت طويل مشى نادر واهلو

فى اوضه فاطمه تليفونها رن برقم غريب 

فاطمه: الو 

نادر: الو يا قلب نادر 

فاطمه: ايه دا نادر هو انت جبت رقمى منين 

نادر: اخدتو من تليفون امى بس سيبك من دا وحشتينى 

فاطمه بضحك: احنا كُنا مع بعض على فكره 

نادر بضحك: ما انتِ بتوحشينى على طول

وقعدو يتكلمو مع بعض 

عند دياب 

قاسم: بس ايه القمر دا اللي كان انهارده

ليلى بكسوف: شكراً يا قاسم 

قاسم: بحبك 

ليلى: وأنا كمان 

يونس: امتى السنين تعدى بقا خلينا نتجوز 

امل: ان شاءلله يا يونس 

يونس: انتِ الحُب الاول والاخير فى حياتى 

امل بخجل: وانتِ كمان 

سليم: ايه الجمال دا يا وردتى 

ورد بخجل: بجد كنت حلوه يا سليم 

سليم: كنتِ حلوه انتِ كنتِ قمر 

ورد: شكراً يا سليم 

سليم مسك ايدها وباسها 

دياب: احلى حاجه انك سمعتى الكلام وغيرتى الفستان 

فيروز: أنا مش كنت هلبسو والله 

دياب: بس كُنتِ قمر النهارده 

فيروز: وانتِ كمان كنت حلو اوى 

هاله: يلا بينا يا دياب ياولدى

دياب: اه يلا ياما يلا ياعم روميو منك ليه 

قاسم: ما خلينا شويه 

يونس: اه والله ياريت 

دياب: يلا بينا نروح نرتاح شويه 

سليم: اه يلا النهارده كان يوم متعب 

وكُل واحد راح بيته 

فى اليوم التالى.........

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

فى صباح اليوم التالى 

على سفره الطعام 

دياب: هى فين فيروز ياما 

هاله: طلعت ليها قالت ليا مش جعانه عشان بتذاكر وعندها امتحان الشهر الجاى 

دياب: هو يونس وورد راحو كُلياتهم 

هاله: ايوه  

دياب: طب معلش ياما اعملى كام سندوتش ليا وليها وانا هطلع افطر معاها 

هاله: حاضر يا ولدى 

قاسم بغمزه: اطلع افطر معاها بس هاا متبقاش شقى 

دياب: افطر يا قاسم وروح على القسم بدل ما اخليك تروح على العنايه المُركزه 

قاسم بخوف مصطنع: حاضر بس انا واخد اجاوه النهارده انا وسليم

دياب: واخدين اجازه ليه 

قااسم: عادى راحه شويه 

دياب: تمام

اخد دياب السندوتشات وطلع لاوضه فيروز وخبط على الباب 

فتحت فيروز وهى حاطه القلم فى شعرها 

دياب بضحك على شكلها: انتِ عامله فى شكلك كده ليه 

فيروز بطفوله: ماده بارده مش عارفه اذاكر فيها كلمه 

دياب بضحك: انا عرفت انك مش فطرتى فجبت سندوتشات نفطر مع بعض وعلى فكره انا ممكن اذاكرلك الماده 

فيروز: بجد هتعرف تذاكرها ليا 

دياب بغرور: اكيد دا انا دياب الهوارى 

فيروز بضحك: يخرب بيت تواضعك المهم هتذاكرها ليا فى اوضتى 

دياب: لا تعالى اوضه المكتب اللي تحت بس قبل ما اذاكر ليكى هنفطر الاول 

فيروز: خلاص تمام انزل وانا هحصلك 

دياب: خلاص ماشى 

عند فاطمه فى الكُليه 

داخل كافتريا الكُليه 

البنت: انتِ يا بتاعه انتِ 

فاطمه: لا رد

البت: هو أنا مش بكلمك 

فاطمه ببرود: والله انا ليا اسم واسمى فاطمه مش بتاعه 

البت: خلاص يعنى مش غلطنا فى سياده السفيره 

فاطمه: ياربى على القرف اللي على الصبح دا انتِ عايزه ايه 

البنت: قومى من المكان دا أنا عايزه اقعد هنا 

فاطمه باستفزاز: ولو قولتلك انى مش هقوم هو المكان دا اتكتب بإسمك وبعدين ما فى اماكن كتيره اهو اقعدى فى اى مكان انشالله تقعدى حتى فى مقلب الزبا*له اللى انتِ جايه منو 

البنت: انتِ بتكلمينى كده ليه انتِ متعرفيش أنا مين

فاطمه: لا معرفش 

البت: أنا يارا المنشاوى بت رجل الاعمال المعروف اشرف المنشاوى 

فاطمه بسخريه: حصلنا الرعب والتهديد 

يارا بصوت عالى: دا أنا هخلى بابى يرفدك من الكُليه دى 

فاطمه بتريقه: يامى يامى يامى خوفت أنا كده وانتِ بتعلى صوتك ليه اصلا 

يارا بصوت عالى: وانتِ مالك أنا اعلى صوتى براحتى 

نادر سمع الصوت العالى  

نادر ليارا: فى ايه وايه الصوت العالى دا انتِ فى جامعه محترمه 

يارا بزعل مصطنع: شوفت يا نادر البتاعه مش عايزانى اقعد فى كافيه الكُليه 

نادر بغضب: اولا أنا بالنسبالك دكتور نادر مش نادر وثانيا هى ليها مش اسمها بتاعه 

نادر لفاطمه: تعالى على المكتب بتاعى يا فاطمه 

مشيت فاطمه ورا نادر لحد ماوصل المكتب دخلو ونادر قفل الباب وراه 

فاطمه: والله البنت دى كدابه هى اللى قالت ليا قومى من المكان دا

فجأه نادر شد فاطمه لحضنو 

نادر بحُب: أنا عارف يا حببتى انها كدابه وانا مصدقك انتِ 

ابتسمت فاطمه وهى فى حضنو وبعدين بعدت 

فاطمه: وبعدين انت ازاى تسمحلها تقولك يا نادر من غير دكتور 

نادر: والله انا مش عارف هى قالتها ليه بس أنا وقفتها عند حدها 

فاطمه: طب أنا همشى عشان المحاضره 

نادر: على فكره أنا اللى عليكِ 

فاطمه: ماانا عارفه بس لازم امشى

نادر: بصى ممكن اعمل حاجه بس غمضى عنيكى الاول 

فاطمه بإستغراب غمضت عنيها نادر قرب منها وقبل*ها فاطمه فتحت عنيها من الصدمه 

فجأه الباب اتفتح 

يارا: أنا أسفه يا دكتور نا.... 

نادر بعد من فاطمه 

نادر بغضب: انتِ ازاى تفتحى الباب كده 

يارا بصوت عالى جمع كُل الطلاب: الله الله بقا بتعملى محترمه وانتِ مقضياها مع الدكاتره يا زبا*له وكمان فى المكتب فى حاجه اسمها شُقق على فكرة 

فاطمه بدموع وصدمه: شُقق 

نادر قرب منها وضربها بالقلم 

نادر بغضب: الشُقق دى اللى يعرفها امثالك يا زبا*له وعلى فكره فاطمه مراتى

يارا بصدمه: مراتك 

نادر بغضب: ايوه مراتى واقسم بالله لو لمحت حد جايب سيرتها بحاجه مش عجبتنى مش هيحصل كويس يلا كُل واحد على المحاضره بتاعوو 

كُل الطلاب مشيت 

يارا بدموع: وانا انا كُنت بحبك 

نادر: والله انا محبتكيش ومحدش قالك حبينى 

يارا: فعلاً دى غلطتى انا أنا اسفه يا دكتور وانا اسفه يا فاطمه 

مشيت يارا ونادر قرب من فاطمه ومسح دموعها 

نادر بحنان: خلاص ياحببتى الموضوع خلص 

فاطمه: حرام عليك انت جرحتها 

نادر بهدوء: صدقينى اللى انا عملتو دا هيغيرها كتير 

فاطمه: طب انا هروح المحاضره 

نادر: يلا بينا 

عند عبير 

عبير: يابت تعالى نروح للدكتور انتِ باين عليكِ تعبانه ووشك اصفر 

هند بتعب: لا يا ماما انا كويسه متقلقيش انا هروح اعمل حاجه سُخنه ليا 

لسه بتقوم عشان تتحرك مكملتش خطوتين واغمى عليها 

عبير بخضه: بانتى 

اتصلت بالدكتوره

بعد فتره خرجت الدكتوره 

عبير: خير يا دكتوره البت مالها 

الدكتوره بإبتسامة: مبروك بنت حضرتك حامل فين جوزها عشان نفرحو 

عبير بصدمه: حامل ازاى 

بهتت ابتسامه الدكتوره وقالت: هى مش متجوزه ولا ايه

عبير بكذب: ها لا طبعاً متجوزه بس جوزها فى الشغل 

الدكتوره: طب الف مبروك عن اذنك

عبير: اتفضلى 

مشيت الدكتوره ودخلت عبير عند هند 

عبير وهى بتضرب هند بالقلم 

عبير: انتِ يا هند تعملى كده

هند بدموع: والله انا كُنت فاكره جمال هيتجوزنى

عبير بسخريه: جمال يتجوز امال فيروز هربت ليه جمال يلعب بالبنات لاكن يتجوز لا 

هند بدموع: طب هنعمل ايه

عبير: هضطر اقوم محامى لجمال وابوكى فى اسرع وقت عشان بدل ما نتفضح 

عند فيروز 

دخلت المكتب فيروز المكتب وهى شايله الكُتب 

فيروز: انا جيت اهو 

دياب: تعالى نفطر الاول وبعدين اذاكرلك 

فيروز: حاضر 

بعد فتره خلصو فطار 

دياب: يلا تعالى اذاكرلك 

فيروز: يلا بينا 

دياب ذاكر لفيروز وفيروز كانت منبهره بشرحو 

بعد 4ساعات 

فيروز: اااه ايه التعب دا 

دياب: تستاهلى عشان زنقتى نفسك 

فيروز: بس انت شرحك حلو خالص 

دياب بغرور: ما انا عارف 

فيروز: يخرب بيت تواضعك 

دياب بخبث: طب فين تمن الشرح 

فيروز: انت مش قولتلى على فكره انك عايز فلوس 

قام دياب من مكانه وقرب من فيروز 

دياب: لا فلوس ايه دا حاجه تانى 

فيروز: انت بتقرب ليه دياب بص وراك كده

دياب بص وراه وفيروز لسه هتجرى عشان تطلع دياب مسكها

دياب: انتِ فاكره انك تقدرى تخدعى دياب الهوارى 

فيروز: عشان خاطرى سيبنى اطلع

دياب: ماشى هسيبك بس عايز بو*سه 

فيروز قربت منو وقب*لت خدو

دياب برفعه حاجب: ايه دا

فيروز ببراءة: بو*سه 

دياب: لا البو*سه مش كده قرب منها دياب وقبل*ها 

فجأه باب المكتب اتفتح 

قاسم: دياب أنا الفيزا بتاعتى خل..... 

قاسم بصدمه:......

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

دياب بخبث: طب فين تمن الشرح 

فيروز: انت مش قولتلى على فكره انك عايز فلوس 

قام دياب من مكانه وقرب من فيروز 

دياب: لا فلوس ايه دا حاجه تانى 

فيروز: انت بتقرب ليه دياب طب بص وراك كده

دياب بص وراه وفيروز لسه هتجرى عشان تطلع دياب مسكها

دياب: انتِ فاكره انك تقدرى تخدعى دياب الهوارى 

فيروز: عشان خاطرى سيبنى اطلع

دياب: ماشى هسيبك بس عايز بو*سه 

فيروز قربت منو وقب*لت خدو

دياب برفعه حاجب: ايه دا

فيروز ببراءة: بو*سه 

دياب: لا البو*سه مش كده قرب منها دياب وقبل*ها 

فجأه باب المكتب اتفتح 

قاسم: دياب أنا الفيزا بتاعتى خل..... 

قاسم بصدمه:ايه دا هو جيت فى وقت غير مناسب ولا ايه 

دياب بعد عن فيروز وفيروز خبت وشها فى حضنو 

دياب بغيظ منو: مش تخبط على الباب يا حيو*ان انت وبعدين انتِ مخبيه وشك ليه هو انا شاقطك 

فيروز وهى مخبيه وشها فى حضنو: اسكت بقا انت السبب 

قاسم بضحك: خلاص والله مكنتش اعرف كنت فاكر انك بتشرح ليها 

دياب: اطلع بره يا قاسم 

قاسم بضحك: خلاص طالع بس متنساش لما تخلص شرح تمسح بوقك من الروج 

طلع قاسم وهو بيضحك 

فيروز طلعت من حضنو: عجبك كده 

دياب: وأنا اعرف منين انو هيدخل من غير ما يخبط 

فيروز: اوعى كده أنا هطلع 

دياب: استنى تطلعى ايه بس هو احنا كنا بنقول ايه 

فيروز: تصدق أنا كنت فكراك محترم 

دياب بضحك: أنا محترم مع كل الناس إلا معاكى ومش هتخرجى من هنا إلا لما اخد تمن الشرح كلو 

فيروز بوجه باكى: سيبنى اطلع زمان قاسم فضحنا برا 

دياب: خلاص صعبتى عليا يلا نطلع 

طلع فيروز ودياب وقاسم كان بيضحك 

قاسم بضحك: خلصت شرح يا دياب 

دياب: اه يا خويا خلصت 

فيروز بإحراج: أنا هطلع فوق 

طلعت فيروز فوق 

دياب: هاا يا قاسم كنت عايزنى فى ايه

قاسم: الفيزا بتاعتى خلصت وكنت عايزك تحط فيها فلوس بس لقيتك مش فاضى 

دياب بابتسامه صفرا: أنا هقفل الفيزا بتاعتك نهائى عشان ارتاح منك واربيك 

قاسم بضحك: والله يا عم ما كنت اعرف ان الشرح بتاعك كده

دياب بضحك: بس ايه رأيك فى شرحى

قاسم بضحك: بصراحه انت فى الشرح معندكش ياما ارحمينى 

دياب: اه صح امال المرتب بتاعك فين انت عميد يعنى مرتبك كويس 

قاسم: ماحنا لسه فى نص الشهر والمرتب خلص وبعدين انت باصص فى المرتب

دياب: ياعم روح أنا ابص ليك يا معفن

قاسم: فعلاً هو دا حب الاخوات هاا هتحط ليا فلوس 

دياب: خلاص ماشى هحط وامرى لله  

قاسم: يحيى العدل يلا أنا طالع فوق 

دياب: يلا أنا طالع معاك 

بعد مرور شهر الامتحانات 

يوم النتيجه 

يونس بفرحه: الحمدلله نجحت وطالع التانى على الكليه 

هاله: مبروك يا يونس

يونس وهو بيبوس ايدها: الله يبارك فيكِ ياما 

قاسم: مبروك يا يونس 

يونس: الله يبارك فيك يا قاسم 

ورد بفرحه: أنا كمان نجحت وطلعت التالته 

هاله: مبروك يا ورد 

ورد: الله يبارك فيكِ ياماما 

يونس: الف مبروك يا ورد

ورد: الله يبارك فيك يا يونس

قاسم وهو بيحضنها: الف مبروك يا حبيبه اخوكى 

ورد: الله يبارك فيك يا قاسم 

فيروز نزلت من فوق

فيروز: ها عملتو ايه

يونس: الحمدلله نجحنا أنا طلعت التانى وورد طلعت التالته 

فيروز: الف مبروك ليكم وامل وليلى عملو ايه

قاسم: انا اتصلت بليلى قالت انها طلعت الخامسه 

يونس: وأنا اتصلت بأمل قالت انها طلعت الرابعه 

فيروز: الف مبروك ليهم وانا اتصلت بفاطمه قالت ليا انها طلعت التالته 

يونس: وانتِ شوفتى نتيجتك 

فيروز: لا دياب قالى انو هيشوفها ليا فى الكليه نفسها بس مش عارفه ليه اتأخر

دياب: انا جيت اهو

فيروز بلهفه: ها جبت كام

دياب بتمثيل: اياً كانت النتيجة لازم نحمد ربنا عليها وانتِ السنادى حصلت ليكى ظروف كتيره. 

فيروز بحزن: هو أنا جبت درجه وحشه

دياب بتمثيل: للاسف انتِ طلعتى الاولى على الكليه 

فيروز بفرحه: ايه دا انت بتقول ايه 

دياب: اه والله جبتها من الكليه نفسها

فيروز وهى بتضرب دياب فى دراعه بهزار: حرام عليك خضتنى والله 

دياب اخدها فى حضنو: الف مبروك يا روز 

فيروز بابتسامة: الله يبارك فيك يا دياب 

قاسم: ايه يا دياب احنا هنا 

دياب: لو عندك دم امشى 

يونس لقاسم: ياااه على الكسفه اللي انت فيها يا حازم 

كُلهم باركو لفيروز 

دياب بيدى هديه لفيروز: خدى الف مبروك 

فيروز: الله يبارك فيك بس ايه دى 

دياب: افتحى وشوفى 

فيروز فتحت الهديه ولقيتو تليفون هديه 

دياب: قولت اجيب ليكِ تليفون بدل اللي اتسرق منك 

فيروز بابتسامة : شكراً خالص يادياب 

دياب بإبتسامة: العفو على ايه يعنى أنا مش عملت حاجه وبما انك نجحتى فإيه رأيك بعد فرحنا تشتغلى معايا فى الشركه ولاعندكمانع 

فيروز: اكيد طبعا مش عندى مانع 

عند عبير 

عبير: يلا يا هند عشان نروح الزياره لابوكى ولجمال 

هند: يلا بينا 

راحو القسم ودخلو زياره لسالم وجمال 

عبير: عامل ايه يا سالم

سالم: الحمدلله كويس انتِ عامله اية يا عبير 

عبير: كويسه ايه اخبارك يا جمال  

جمال: عادى زى مانتِ شايفه 

عبير: أنا كلمت محامى كويس عشان القضيه بتاعتكم

سالم: طب كويس يا عبير بس ليه وشك اصفر يا هند 

هند توتر: لا عادى أنا اخده دور برد 

جمال: لا متكلميش حد احنا هنعرف نتصرف

هند بتسرع وغباء: لا احنا لازم نكلم عشان تطلعو من السجن وانت كمان لازم تطلع عشان تشوف حل فى المصيبه اللي انت عملتها فيا 

عبير قرست هند فى دراعها 

سالم: باستغراب: مصيبه ايه يا هند 

عبير: لا مفيش مصيب....... 

قاطعها سالم

سالم: أنا بكلمها هى مش انتِ مصيبه ايه انطقى 

هند: ما تتكلم يا جمال ساكت ليه 

جمال ببرود: قصدك على انك واحده رخي*صه وسلمت ليا نفسها اكيد بعد اللى حصل تكونى حامل بس شوفى مين ابو الواد يا حلوه يا عسكرى رجعنى الحبس بتاعى 

العسكرى: الزياره لسه مخلصتش يا مسجون 

جمال: يا عم أنا عايز اروح دلوقتى 

العسكرى اخد جمال على الحبس بتاعه 

سالم بحزن: ليه تعملى كده ياهند 

هند بدموع: أنا كنت فاكره انو هيتجوزنى 

سالم وهو حاطط ايده على قلبو 

عبير: مالك يا سالم 

سالم: لا رد

عبير بصراخ: حد يجيب لنا دكتور بسرعه 

تسريع الاحداث

جات عربية الاسعاف واخدت سالم وكان معاه هند وعبير واخدوه على المستشفى 

فى الاوضه بتاعه سالم

سالم وهو بيتكلم بالعافيه: اطلعى بره مش عايز اشوف وشك انتِ لا بنتِ ولا اعرفك وانتِ ياعبير اتصلى بفيروز خليها تيجى حالا 

عبير بضيق: وانت عايزها فى ايه 

سالم بضعف: وانتِ مالك اتصلى وخلاص 

عبير بضيق: انا مش معايا رقمها بس انت معاك رقم دياب الهوارى فى تليفونك والتليفون معايا اتصل عليه واخليه يجيبها 

سالم: اعملى اى حاجه المهم تيجى فى اسرع وقت

عبير بضيق: حاضر يلا يا هند نطلع بره 

عند فيروز 

كلهم قاعدين على التلفزيون فجأه تليفون دياب رن 

دياب: الو 

عبير: دياب الهوارى معايا 

دياب: ايوه أنا مين معايا 

عبير: أنا عبير مرات ابو فيروز 

دياب بغضب: انتِ عايزه ايه 

عبير: ممكن تدينى فيروز بس عايزاها فى حاجه ضرورى 

دياب: اهى معاكى لما نشوف اخرتها 

فيروز اخدت التليفون 

فيروز: الو 

عبير: ايوه يا فيروز الحقى ابوكى تعبان وعايز يشوفك ضرورى واحنا دلوقتى فى المستشفى 

فيروز بخضه: ايه مستشفى ايه 

عبير: مستشفى ******* تعالى دلوقتى مفيش وقت 

فيروز: حاضر أنا جايه حالا وقفلت 

دياب: رايحه فين 

فيروز: بابا تعبان وعايزنى اروح ليه 

دياب: وانتِ عايزانى اوديكى ليه صح لا طبعاً أنا مش موافق 

فيروز برجاء: عشان خاطرى يا دياب أنا لازم اروح دا مهما كان والدى برضو 

فيروز كانت بتبص لدياب برجاء عشان يوافق 

هاله: وديها ياولدى دا ابوها برضو 

دياب بنفاذ صبر: خلاص روحى بس انا هروح معاكى روحى جهزى نفسك على ما اجهز نفسى 

فيروز: حاضر 

جهزت فيروز وجهز ودياب وفيروز قالت لدياب على اسم المستشفى 

فى المستشفى 

خارج غرفه سالم 

عبير: عاجبك اللى احنا فيه دا دا انا كنت ناويه اجوزك لدياب الهوارى وانت رايحه تبصى لجمال 

هند: خلاص اللي حصل حصل 

قاطع كلامهم وصول دياب وفيروز 

فيروز لعبير: بابا فين 

عبير: اهو فى الاوضه دى 

دياب لفيروز: أنا هستنى هنا 

فيروز فهمت دياب وقالت: خلاص ماشى

دخلت فيروز عند سالم 

فيروز: ازيك يا بابا 

سالم بتعب: ازيك يا فيروز عامله ايه 

فيروز: أنا الحمدلله وانت 

سالم: أنا كويس بس حاسس انى خلاص سامحينى يا فيروز على كل حاجه عملتها فيكِ سامحينى انى مقدرتش اعوضك عن حنان الام اللى انتِ مش عشتيه 

فيروز بدموع: مسمحاك والله 

سالم: وخلى دياب كمان يسامحنى أنا عارف انى حرمتو من ابوه بس ربنا انتقم منى هو جى معاكى

فيروز: ايوه قاعد برا 

سالم: طب اندهيه عايزه 

فيروز: حاضر

فيروز خرجت ندهت على دياب وبعد ماقنعت دياب انو يدخل دخل 

سالم: أنا عارف انى مليش عين اقولك سامحنى بس صدقنى ربنا اخد حقك منى انا بطلب منك دلوقتى انك تسامحنى مش عشانى عشان خاطر فيروز 

فيروز بتبص لدياب برجاء انو يسامحو 

دياب بعيون حمرا:.............

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

فى المستشفى 

خارج غرفه سالم 

عبير: عاجبك اللى احنا فيه دا دا انا كنت ناويه اجوزك لدياب الهوارى وانت رايحه تبصى لجمال 

هند: خلاص اللي حصل حصل وبعيدين أنا بحب جمال 

عبير: اتلهى على خيبتك حُب ايه وزفت ايه 

هند: خلاص ياماما وبعدين اسكتى اهى فيروز جات 

عبير بحقد: انتِ شايفه دياب طول بعرض وهيبه كده وقعت واقفه مش زيك رايحه تحبى جمال 

قاطع كلامهم وصول دياب وفيروز 

فيروز لعبير: بابا فين 

عبير: اهو فى الاوضه دى 

دياب لفيروز: أنا هستنى هنا 

فيروز فهمت دياب وقالت: خلاص ماشى

دخلت فيروز عند سالم 

فيروز: ازيك يا بابا 

سالم بتعب: ازيك يا فيروز عامله ايه 

فيروز: أنا الحمدلله وانت 

سالم: أنا كويس بس حاسس انى خلاص سامحينى يا فيروز على كل حاجه عملتها فيكِ سامحينى انى مقدرتش اعوضك عن حنان الام اللى انتِ مش عشتيه 

فيروز بدموع: مسمحاك والله 

سالم: وخلى دياب كمان يسامحنى أنا عارف انى حرمتو من ابوه بس ربنا انتقم منى هو جى معاكى

فيروز: ايوه قاعد برا 

سالم: طب اندهيه عايزه 

فيروز: حاضر

فيروز خرجت ندهت على دياب وبعد مااقنعت دياب انو يدخل دخل 

سالم: أنا عارف انى مليش عين اقولك سامحنى بس صدقنى ربنا اخد حقك منى انا بطلب منك دلوقتى انك تسامحنى مش عشانى عشان خاطر فيروز 

فيروز بتبص لدياب برجاء انو يسامحو 

دياب بيبصله بعيون حمرا وساكت فجأه جهاز القلب بتاع سالم وقف والدكاتره دخلت وفيروز فى حاله صدمه ودياب ساكت 

الدكتور: لو سمحتو اخرجو بسرعه 

فيروز بدموع: لا أنا هفضل معاه 

دياب وهو بيمسكها ويسحبها لبرا: يلا يا فيروز مينفعش تقعدى هنا اطلعى برا عشان الدكاتره يشوفو شغلهم 

دياب طلع فيروز بالعافيه من الاوضه 

عبير: فى ايه ما تردى عليا أنا عارفه انك وش م..... 

نظره دياب ليها كانت كفيله تخرسها 

دياب كان حاضن فيروز وهى بتبكى 

بعد فتره الدكاتره خرجت 

الدكتور بأسف: احنا عملنا اللي علينا بس للاسف البقاء لله 

فيروز بدموع: لا انت كداب 

دياب: خلاص يا فيروز هى دى سُنه الحياه 

فيروز: عشان خاطري يا دياب سامحو 

دياب: لا رد

فيروز: دياب ارجوك رد عليا عشان خاطرى سامحو أنا عارفه انو حرمك من حنان الاب بس ربنا اخد حقك 

دياب بجمود: ربنا اللي بيسامح يا فيروز واذا كان عليا فأنا مسامحه عشان خاطرك يلا بينا 

مشيت فيروز مع دياب 

عبير: يلا بينا نخلص اجراءات الدفن والحمدلله انها مش اتكلمت فى الفلوس 

هند: هو دا كُل اللي همك 

عبير: ايوه الفلوس اهم حاجه عندى 

خلصت عبير إجراءات الدفن وحتى مش عملت ليه عزاء 

عند دياب 

وصلو البيت فى الليل وفيروز راحت على اوضتها 

هاله: فى ايه يا دياب فيروز طلعت بتبكى ليه

دياب بتنهيده: ابوها مات ياما 

هاله: انا لله وانا اليه راجعون 

دياب: وطلب منى انى أسامحه عشان خاطر فيروز

هاله: وانت عملت ايه

دياب: سامحته ياما 

هاله: كُنت متأكده انك هتسامحه لانى ربيتك على السماح وانت قلبك طيب 

دياب: انا طالع اوضتى 

هاله: خدنى معاك انا كُنت هطلع لفيروز دا مهما كان ابوها برضو

طلع دياب على اوضته وهاله راحت عند فيروز 

هاله خبطت على الباب وفيروز فتحت وكان فى عيونها دموع 

هاله بطيبه: متزعليش يا فيروز ادعيله بالرحمه تعالى فى حضنى 

فيروز دخلت فى حضن هاله وكانت بتبكى 

فيروز: رغم انو ولا مره حسسنى بحنانه عليا كان كل تركيزه على هند وامها لاكن أنا لا حتى ماما كان بيعاملها وحش بس دا مهما كان والدى برضو 

هاله: ادعيله بالرحمه يا فيروز وبعدين ما انتِ هتبقى مرت دياب يعنى بتى برضو ولا انتِ مش بتعتبرينى امك 

فيروز بضحك وسط دموعها: لا طبعاً بعتبرك ماما 

هاله: طب يلا انتِ مش خلصتى امتحانات ونجحتى أنا هقول لدياب يحدد معاد الفرح أنا هسيبك ترتاحى دلوقتى وبعدين نتكلم فى موضوع الفرح تصبحى على خير 

فيروز: وانتِ من اهل الخير 

فى اليوم التالى 

بعد ما خلصوا فطار 

دياب: أنا كُنت عايز احدد معاد للفرح 

هاله: كنت لسه بتكلم مع فيروز امبارح 

دياب: ايه رأيكم اخر الاسبوع دا 

هاله: المهم رأى فيروز ايه رأيك يا فيروز 

فيروز: معنديش مانع 

دياب: خلاص يبقى على بركه الله 

عند عبير راحو زياره لجمال 

جمال: ايه سالم مات 

عبير: ايوه مات امبارح 

جمال: طب بصى خلينا فى المهم أنا عايز اطلع من هنا ضرورى 

عبير: وأنا اعمل ايه يعنى 

جمال: هقولك..................  عرفتى هتعملى ايه 

عبير: موافقه وامرى لله وبعدين انت هتعمل ايه فى حكايه هند 

جمال ببرود: والله بنتك وسلمت نفسها ودا ميخصنيش شوفى حل معاها 

عبير: بس انت لازم تتجوزها 

جمال بكذب: وأنا ايه عرفنى انو ابنى بس عشان الفضيحه أنا هتجوزها بس طلعينى من هنا الاول 

عبير: خلاص موافقه 

عند فيروز

كانت الكُل مشغول فى تجهيزات الفرح 

قبل الفرح بيوم 

فى اتيليه الفساتين 

فاطمه: انا اخترت دا 

ورد: أنا كمان اخترت

امل: وأنا كمان اخترت باقى ليلى وفيروز 

ليلى: لا اهى ليلى اختارت باقى فيروز 

فاطمه: ها يا فيروز اخترتى

فيروز: ايه رأيكم فى دا 

امل: تحفه والله 

فيروز: خلاص يلا بينا على البيت 

تسريع الاحداث 

فى يوم الفرح بليل الاغانى شغاله والكُل فرحان وبيرقص 

فى اوضه الشباب 

دياب واقف قدام المرايه بيحط البرفيوم بتاعه وهو لابس بدله سودا وساعه وكان شكله جذاب جداً 

قاسم: يابختك بقيت عريس مش زينا 

دياب: اهى عينك دى اللى هتجيبنى ورا 

سليم: مبرووك بقا اوعدنا يارب 

دياب: اصبر الصبر حلو 

نادر: طب أنا كاتب كتابى ينفع اتجوز معاك 

دياب: ياد ما تصبر انت وهو 

يونس: صابرين والله 

فى اوضه البنات 

البنات بتوع الميك اب: ها ايه رأيك يا عروسه 

فيروز بتبص لشكلها: واااو بجد تسلم ايدكم 

فاطمه وهى بتحضنها: الف مبروك يا روز 

فيروز: الله يبارك فيكِ يا فطوم 

امل وورد وليلى: الف مبروك يا روز 

فيروز: الله يبارك فيكم يا بنات عقبالكم

وبعدين الباب خبط

امل: أنا هروح افتح دا اكيد دياب

أمل فتحت الباب ودخل دياب وانبهر بجمال فيروز قرب منها وباس راسها وهى شبكت ايدها فى ايده والبنات عملو كده بردو كل واحده مع خطيبها 

 نزلو تحت فى الفرح وقعدو يرقصو والفرح كان جميل جدا 

بعد ما الفرح خلص دياب اخد فيروز على اوضته دخلو وبعدين دياب قفل الباب 

فيروز اول ما دخلت كانت بتفرك فى ايدها وبتبص للارض بخجل 

دياب بشر: نورتى جحيمك يا روز 

فيروز رفعت راسها بصدمه...........

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

بعد ما الفرح خلص دياب اخد فيروز على اوضته دخلو وبعدين دياب قفل الباب 

فيروز اول ما دخلت كانت بتفرك فى ايدها وبتبص للارض بخجل 

دياب بشر: نورتى جحيمك يا روز 

فيروز رفعت راسها بصدمه: انت بتقول ايه يا دياب 

دياب ببرود: ليه هو انتِ فاكره إنى ممكن احبك 

فيروز بدموع: يعنى كُل الكلام دا كدب وانت مكنتش بت... 

قطعت كلامها لما لقت دياب بيضحك جااامد وهى بتبص ليه بإستغراب وسط دموعها 

دياب بضحك: والله انتِ بت هبله دخلت عليكى بس ايه رأيك انفع مُمثل صح (كان تمثيل صدقونى والله أنا ضد النهايات الحزينه😂) 

فيروز وهى بتمسح دموعها: والله انت بنى ادم  بارد ايه دا وقعت قلبى 

دياب بضحك: تصدقى انتِ اى حد ممكن يضحك عليكِ ويقولك دياب الهوارى مش بيحبك يابت مفيش حد يقدر يوقع دياب الهوارى فى حُبه إلا انتِ طب ايه 

فيروز: ايه 

دياب: فى ايه النهارده فرحنا 

فيروز بخبث: طب غمض عنيك 

دياب باستغراب: اغمض عينى ليه 

فيروز بضحك: عشان اديك تمن الشرح فاكر 

دياب وهو بيسقف بإيده: دا أنا النهارده امى دعيالى 

فيروز بخبث:طب يلا غمض عينك وهات ايدك وإلا هغير رأيى 

دياب وهو بيغمض عينه: لا وعلى ايه الطيب احسن اهى عينى غمضتها وخدى ايدى

فيروز: استنى خمسه بس 

فيروز راحت فتحت الباب بالراحه وبعدين مسكت ايد دياب وطلعتو برا الاوضه ودخلت بسرعه دياب فتح عينه من خبطه الباب 

دياب وهو بيخبط: فيروز افتحى بلاش هزار

فيروز من ورا الباب: دلوقتى بلاش هزار صح مش انت اللى بتهزر وخليتنى ابكى

دياب: يابت افتحى بدل ما حد يشوفنا يقول ايه 

فيروز: استحمل بقا يلا روح نام فى حضن قاسم او يونس 

دياب: فيروز افتحى بدل ما اكسر الباب و اروح انام فى حضن مين دول ياكلو وشى 

فيروز: تصبح على خير يا دياب 

دياب: افتحى يابت انتِ يابت والله لاربيكى يا فيروز 

دياب قعد قدام الباب وبعدين جات فى دماغه فكره وابتسم بخبث 

عند فيروز 

اخدت شاور ولبست بجامه حرير بيضا وبتنشف شعرها لقت انعكاس دياب فى المرايا 

فيروز بخضه بصتلو: حرام عليك خضتنى 

دياب وهو بيقرب: بقا أنا دياب الهوارى اطرد من الاوضه بتاعتى

فيروز وهى بترجع ورا: والله انت اللي استفزتنى لانك وقعت قلبى 

حاوطها دياب بإيده: تعرفى قلبك وقع ليه عشان انتِ مش متأكده انى بحبك 

فيروز: والله يا دياب أنا متأكده بحبك ليا بس انت بتعرف تمثل بجد أنا صدقتك 

دياب بضحك: تعرفى انتِ لو مش بكيتى أنا كُنت هتكلم أكتر بس صعبتى عليا 

فيروز بضحك: اه صح انت دخلت إزاى أنا قافله الباب بالمفتاح 

دياب: دخلت من البلكونة 

فيروز: اى دا ازاى

دياب: دخلت من الاوضه بتاعتك والبلكونه بتاعه اوضتك جمب بلكونتى فدخلت يلا نتوضى ونصلى مع بعض الاول 

فيروز: أنا اتوضيت ادخل انت 

دياب: خلاص هاخد شاور ولما اطلع نصلى 

بعد فتره خرج دياب وهو لابس تيشرت بنص احمر وبنطلون رياضى اسود وفيروز لبست الاسدال 

دياب بابتسامة: يلا نصلى 

فيروز بابتسامة: يلا 

صلى دياب بيها وبعد ما خلص قرأ دعاء الزوجين 

دياب بإبتسامة: موافقه تبقى حرم دياب الهوارى 

فيروز هزت راسها بخجل بمعنى ايوه 

شالها دياب ليتم زواجهم وتبدأ حياتهم الزوجيه السعيده. 

فى صباح اليوم التالى…

عند عبير 

عبير: هند أنا رايحه لجمال هودى ليه الاكل دا

هند: يارب ياكلو بالسم الهارى 

عبير: دلوقتى بالسم الهارى مش كُنتِ بتحبيه ولا عشان عمل عملتو السوده وغدر بيكِ تقولى كده 

هند: والله هيكتب الواد بأسمو ورجلو فوق رقبتو 

عبير: هو قال لما يطلع من السجن هيكتب الواد ويتجوزك عشان الفضيحه 

هند: وهو هيطلع ازاى دى قضيه قتل 

عبير: بصى اصل جمال قالى حُطى فى الاكل دواء بيوجع البطن ولما يودوه على المستشفى الهروب من هناك هيبقى اسهل يلا أنا همشى قبل ما أتأخر 

هند: تما 

عند جمال فى السجن 

وصلت عبير عند جمال ودخلت زياره 

جمال: هااا عملتى اللى قولت عليه 

عبير: ايوه حطيت الد...... 

جمال: ايه وطى صوتك هتفضحينى 

عبير: خلاص ايه دا ايوه كُل حاجه تمام 

جمال : كده تمام واكمل بخبث خارج ليكِ يا فيروز وهخليكِ تبكى العمر كُله على دياب الهوارى انتِ ملكى أنا بس 

عبير: جماال جماااال 

جمال بإبتباه: نعم عايزه ايه 

عبير: فى ايه انت أنا بكلمك من الصبح مش بترد عليا 

جمال: مكنتش واخد بالى كُنتِ بتقولى ايه

عبير: كنت بقولك متنساش اتفاقنا أنا اطلعك من هنا وانت تتجوز هند 

جمال بكذب: اه تمام 

عبير *طب انت هتقدر تستحمل الدواء دا دا بيوجع البطن جامد الدكتور قالى 

جمال: متخفيش هستحمل اى حاجه المهم اطلع من هنا 

عبير: طب أنا هتواصل معاك ازاى 

جمال بكذب: اول ما اطلع من السجن هاجى الفيلا ومعايا المأذون ونكتب الكتاب

عبير: طب كويس ربنا يستر وتعدى على خير 

عند فيروز 

دياب طلع من الحمام بعد ما اخد شاور وهو بينشف شعرو 

دياب وهو بيصحى فيروز: فيروز انتِ يابت اصحى 

فيروز بنوم: سيبنى شويه 

دياب: اصحى عشان نفطر معاهم تحت 

فيروز صحيت بضيق وشعرها نازل على عينها: هااا عايز ايه ارتحت كده اهو قومت لما نشوف اخرتها 

دياب بضحك على شكلها وقال: طول عمرى بسمع عن امنا الغوله لاكن اول مره اشوفها 

فيروز بغيظ شوحت عليه المخده وقالت:أنا امنا الغوله كده يا دياب خلاص أنا زعلانه منك

دياب بغمزه: خلاص هصالحك بطريقتى 

فيروز بضحك: لا لا خلاص مش زعلانه خالص 

دياب: ايوه كده اتعدلى المهم يلا خدى شاور عشان ننزل نفطر معاهم وبعدين نقعد فى الجنينه 

فيروز: خلاص حاضر 

بعد فتره خلصت فيروز ونزلت مع دياب

على سفره الطعام 

ورد: هو دياب وفيروز مش هينزلو ياكلو 

هاله: مش عارفه بس براحتهم 

قاسم: اه يابختو دا زمانه هايص 

فجأه قلم نزل على قفا قاسم وكان من دياب 

دياب: اهى عينك دى هى اللى جيبانى ورا 

قاسم وهو بيدعك قفاه وبيقول: اااه ايه ياعم هو قفايا دا ملطشه 

يونس: تستاهل انت اللي جايب الكلام لنفسك

دياب قرب من ايد امه وباسها: صباح الخير ياما 

هاله بطيبه: صباح الخير مبروك ياولدى 

دياب: الله يبارك فيكِ ياما 

يونس وورد: الف مبروك يا دياب

دياب: الله يبارك فيكم 

قاسم: الف مبروك يا عم يابختك

دياب: الله يبارك فيك بس خف عينك دى عشان هتجيبنى الارض 

قاسم: حاضر مش هتكلم خالص 

دياب شاور لفيروز انها تعمل زيو وهى عملت كده 

هاله وهى بتحضنها: الف مبروك يا مرت ولدى 

فيروز: الله يبارك فيكِ يا ماما 

كُلهم باركو لفيروز وكملو فطار فى جو أُسرى حلو 

دياب: فيروز تعالى نقعد فى الجنينه 

فيروز وهى بتمسك ايدو: ماشى يلا بينا 

عند جمال 

الخطه بتاعتو مشيت زى ماهو عايز وهرب ومحدش عرف مكانو 

عند عبير 

هند: كُنت عارفه انو هيغدر بينا ارتحتى كده 

عبير: ما أنا عملت كده عشان خاطرك وبعدين هو هيروح فين اكيد هنعرف مكانو اه صح المحامى قال انو هيتصل على فيروز عشان سالم قبل ما يموت كان عامل وصيه والكُل لازم يتجمع 

هند: هو فى حد بيعمل وصايا دلوقتى

عبير: هنعمل ايه فى ابوكى بقا 

عند دياب 

دياب وفيروز قاعدين فى الجنينه ودياب حاضن فيروز ومشغل اغانى متنوعه(عبدالحليم وام كلثوم ومحمد منير وفيروز معلش بقا عشان أنا بحب اسمع دول😂)قاطع اندماجهم تليفون دياب 

دياب: السلام عليكم مين معايا

المحامى: وعليكم السلام يا دياب بيه أنا أشرف الدالى محامى المرحوم سالم المحمدى والد المدام 

دياب بغضب: هو احنا مش هنحلص ولا ايه

اشرف: معلش يا دياب بيه بس لازم المدام تحضر النهارده لتوزيع الميراث فى فيلا سالم المُحمدى 

دياب: والله اللى فى الخير يقدمو ربنا وهنشوف هنيجى ولا لا وقفل التليفون

فيروز: فى ايه يا دياب

دياب بتنهيده: المحامى اللى اسمو اشرف الدالى بتاع والدك عايزنا فى الفيلا النهارده لتوزيع الميراث

فيروز: طب تعالى نروح ونشوف فى ايه

دياب: حاضر تعالى نروح وامرى لله اصلى مش مطمن ليهم ممكن يكون مقلب منهم 

تسريع الاحداث 

وصل دياب وفيروز الفيلا وكان المحامى وعبير وهند متجمعين فى الصالون 

المحامى وهو بيقرأ الوصيه: اعلن انا سالم المُحمدى وأنا بكامل قواى العقليه اننى كتبت الميراث بأكمله لابنتى فيروز سالم المُحمدى تعويضاً لها لما تسببت فيه من آلم وحُزن لها 

فيروز بتبص لدياب بصدمه 

وعبير وهند بيبصو لبعض 

عبير بجنون: ازاى كتب ليها كُل حاجه يعنى أنا قتلت امها عشان الفلوس تبقى ليا وفالاخر يكتب كُل الفلوس ليها 

فيروز بصدمه........

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

وصل دياب وفيروز الفيلا وكان المحامى وعبير وهند متجمعين فى الصالون 

المحامى وهو بيقرأ الوصيه: اعلن انا سالم المُحمدى وأنا بكامل قواى العقليه اننى كتبت الميراث بأكمله لابنتى فيروز سالم المُحمدى تعويضاً لها لما تسببت فيه من آلم وحُزن لها 

فيروز بتبص لدياب بصدمه 

وعبير وهند بيبصو لبعض 

عبير بجنون: ازاى كتب ليها كُل حاجه يعنى أنا قتلت امها عشان الفلوس تبقى ليا وفالاخر يكتب كُل الفلوس ليها 

فيروز بصدمه: انتِ بتقولى ايه 

عبير بشر: ايوه أنا اللى قت*لت امك عشان الفلوس تبقى ملكى الفلوس دى بتاعتى أنا بس 

هند بإستغراب وصدمه: ماما انتِ بتقولى ايه 

عبير بجنون: ايه مش مصدقينى ليه ايوه أنا اللى قتل*تها وهقت*لك يا فيروز 

عبير راحت اخدت السكينه بسرعه وجريت على فيروز بس دياب كان اسرع والسكينه غرزت فى ايده هو والمحامى مسك عبير 

فيروز بخضه لما شافت الدم: ديااااب انت كويس 

دياب بألم بس مبين عكس كده: لا متخفبيش حد يطلب الشرطه للست دى

بعد فتره 

وصلت الشرطه واخدت عبير 

عبير بصراخ: مش هسيبك تتهنى بالفلوس يا فيروز ولو انا سبتك جمال مش هيسيبك وهو خرج من السجن وهيجيلك 

الشرطه اخدت عبير 

هند كانت بتبكى فيروز راحت جمبها ولسه هتحضنها هند زقتها بس دياب لحقها قبل ما تقع 

هند بكُره: ابعدى عنى أنا بكرهك عمرى فى حياتى ما حبيتك

فيروز:بس أنا عمرى ما أزيتك 

هند:لا أزتينى الكل كان بيحبك الكل بيطلب رضاكى انما أنا محدش يعرف إذا كنت عايشه ولا ميته حتى الانسان الوحيد اللى حبيتو حبك انتِ أنا بكرهك وهفضل اكرهك طول عمرى 

أنا همشى من الفيلا عشان تقعدى فيه براحتك 

فيروز: لا خليكى أنا مش هقعد هنا

هند بسخريه: ليه هتعملي دور الاخت الحنينه 

فيروز: أنا عارفه انى مهما عملت انتِ هتفضلى تكرهينى بس أنا بعمل بأننا اخوات وهفضل احبك عن اذنك 

مشيت فيروز من قبل ما تسمع رد فيروز 

هند بدموع:كان نفسى نبقى زى الاخوات العاديين يا فيروز 

بس مش قادره احبك 

فى العربيه عند فيروز 

فيروز بخوف: أنا خايفه يا دياب

دياب: خايفه من ايه

فيروز بتنهيده: خايفه من جمال 

دياب بتصنع الخوف: ينهار اسود اه صح حتى انا هموت من الخوف من جمال الحقونى 

فيروز: دياب أنا بتكلم بجد مش وقت هزار 

دياب: أكيد لازم اهزر جمال مين دا اللي نخاف منو أنا مش بخاف غير من اللي خلقنى 

فيروز: ايوه أنا معاك فى كده بس جمال مش سهل خالص 

دياب: لا متخفيش مش هيقدر يعمل حاجه اطمنى طول ما انتِ معايا 

ابتسمت فيروز وبعدين بصت من شباك العربيه 

عند قاسم وسليم فى القسم

قاسم: ايه دا انت بتعمل ايه فى مكتب اللواء 

سليم: والله أنا معرفش هو قالى تعالى على المكتب بتاعى 

قاسم: حتى أنا كمان قالى كده 

سليم: يلا اقعد وهنعرف كُل حاجه 

قعد قاسم وسليم وبعد فتره دخل اللواء 

اللواء: ازيكم يا ابطال عاملين ايه 

قاسم وسليم: الحمدلله يا سياده اللواء 

اللواء: طبعاً انتو عايزين تعرفو انتو هنا ليه

قاسم: ايوه يا فندم

اللواء: عارفين مين عاصم الحلواني 

سليم: لا يا فندم منعرفهوش 

اللواء: عاصم الحلوانى دا من اكبر تُجار المخد"رات بس فى نفس الوقت اكتر واحد حريص 

سليم: وطبعا مش قادرين تمسكو عليه دليل 

اللواء: بالظبط كده بس برضو حاطينه تحت المراقبه واخر تحريات جاتنا انو بيسافر اسبانيا كتير ودا خلانا نتأكد من ايه

قاسم: ان ليه علاقه بالمافيا الاسبانيه 

اللواء: بالظبط وتحرياتنا فى اسبانيا اثبتت ان فيه عمليه كبيره هيعملها بكره لتهريب المخد"رات 

قاسم: وايه المطلوب مننا يا فندم

اللواء: أنا كلفتكم انتو الاتنين بالمهمه دى لانكم اكفأ اتنين عندنا 

سليم: تمام يا فندم وإن شاءلله نكون عند حسن ظن حضرتك 

اللواء: أنا واثق فيكم بس لازم تحضرو حاجاتكم عشان تسافرو النهارده بليل  

قاسم: ان شاءلله نكون عند ثقه حضرتك عن اذنك احنا هنمشى 

اللواء: اتفضلو 

مشى قاسم وسليم وكُل واحد راح بيتو 

عند هند 

هند اتصل عليها اشرف المحامى 

هند: الو

اشرف: الو يا هند الحقى

هند: فى ايه يا استاذ اشرف

اشرف: جالى خبر من السجن ان امك انتحرت 

هند بصراخ: ماما

تسريع الاحداث

راحت هند القسم وطلعو تصريح الدفن ودفنتها جمب ابوها 

عند فيروز 

فى الصاله دياب حكى ليهم كل حاجه 

هاله: طب وانتِ هتعملى ايه دلوقتى يا فيروز

فيروز: هسيب الفيلا تعيش فيها هند لانها مهما كان اختى برضو

ورد: هى ليه بتكرهك كده 

فيروز: عشان عبير امها كانت دايما بتكرها فيا هند لما كانت صغيره كانت طيبه كنا بنلعب مع بعض بس امها كرهتها فيا 

يونس: هى دى معقول انسانه طبيعيه 

دياب: الحقد بيعمل اكتر من كده اه صح كنت عايز اقولك بكره هنسافر مقر الشركه اللي فى تركيا عشان فى صفقه جديده وانتِ المترجمه الرئيسيه للشركه 

فيروز: خلاص تمام 

قاطعهم قاسم وهو شايل الشنط 

قاسم: سلام انا همشى 

هاله: انا قلبى مش مطمن يا ولدى اعتذر عن القضيه دى 

قاسم قرب من ايد امو وباسها وقال: مينفعش يا ست الكُل أنا بعون الله هقبض عليه دعواتك انتِ بس

هاله: ربنا معاك 

يونس: سلام يا قاسم هتوحشنا والله 

قاسم: وانت كمان والله يا يونس

ورد: خلى بالك من نفسك يا قاسم

قاسم: حاضر يا ورد

فيروز: ربنا معاك 

قاسم: اللهم آمين 

دياب: خلى بالك من نفسك أنا عايزك بعون الله تقبض عليه يا بطل

قاسم: إن شاءلله يلا سلام عشان الحق سليم 

مشى قاسم وسافر هو وسليم 

تانى يوم 

دياب وفيروز راحو الشركه اللي فى تركيا(ياريتنى كنت معاكم 😂) 

الحوار مترجم 

توم: لقد تشرفنا مستر دياب ها هما اولادى جاك وماشا 

دياب: تشرفنا مستر توم 

ماشا بدلع: اهلا مستر دياب 

دياب بجمود: اهلا سيده ماشا اعتذر منك أنا لا اُصافح النساء لاننى اخاف على مشاعر زوجتى الحبيبه وحضن فيروز 

ماشا بصت لفيروز بغضب وفيروز بصت ليها بإنتصار 

جالك بإعجاب: اهلا سيدتى فيروز ومد ايده ليها بس دياب سلم عليه

دياب ببرود وهو بيضغط علي ايده: مغذره زوجتى لا تُصافح الرجال 

جاك بعد ايده بالعافيه من ايد دياب 

توم: لقد حجزت لكم سويت فى افخم الفنادق فى بلدى 

جالك: مستر دياب هناك سهره الليله هل بيمكنك ان تأتى هذا طلبى الوحيد

دياب: أنا لا امانع سأذهب إلى الفندق 

فى الليل فى اوضه دياب وفيروز 

فيروز: أنا مش عيزاك تروح السهره دى 

دياب وهو بيلبس: متخفيش يا حببتي أنا هروح بس 

فيروز: خلاص خدنى معاك 

دياب: لا خليكى هنا أنا مش مرتاح لجاك دا 

فيروز: خلاص حاضر هقعد لما نشوف اخرتها 

راح دياب مكان السهره 

جالك: اوه اين زوجتك مستر دياب

دياب ببرود:اعتقد انه ليس من شأنك جالك

جاك بص ليه بغضب ودياب مردش عليه 

ماشا بدلع: تفضل هذا الكأس مستر دياب 

دياب شرب وحس الدنيا بتدور بيه 

ماشا كانت بتبص عليه بخبث لحد ما اغمى عليه خالص 

ماشا: هيا جاك احضره الى غرفتى 

جاك: وزوجته أنا اريدها 

ماشا: احضره الى غرفتى ثم احضر زوجته لتراه كما اتفقنا 

جاك: اوك 

تسريع الاحداث 

دياب صحى لقى نفسو فى اوضه غير اوضته وقميصو مفتوح بعد كدا لاحظ ماشا زقها من على السرير 

دياب بشر وهو بيلبس القميص بتاعه: ايه اللي حصل

ماشا:لقد شربت كثيرا ليله امس ثم حدث ما تراه الان  

عند فيروز 

لقت اللى بيخبط على الباب فتحت وكان جاك 

فيروز: ماذا هناك 

جاك: لقد وجدت مستر دياب فى غرفه ماشا 

فيروز اول ما سمعت كده جريت على اوضه ماشا

عند دياب قاطع كلامه الخبط على الباب دياب راح فتح وكانت فيروز فى وشو 

فيروز اول ما شافتو كده دموعها نزلت 

دياب: فيروز والله انتِ فاهمه غلط 

فيروز بدموع: أنا مش عايزه اسمع منك حاجه وجريت على الاوضه 

ماشا بدلع: مستر دياب يجب ان تتزوجنى ل........ 

قاطعها قلم دياب اللى نزل على وشها 

دياب بغضب: اخرسى يا ******انتِ فاكره لعبتك هتدخل عليا أنا عارف انك كنتِ حاطه منوم فى الكأس وأنا كُنت عامل حسابى من العيبكم ال*****كنت واخد برشام بيفسد مفعول اى حاجه والشراكه اللي بينا انا هلغيها وابقى قابلينى لو حد من الشركات التانيه اتعامل معاكم 

وسابها ومشى وهى مصدومه انو عرف خطتها 

راح اوضته 

عند هند 

رجعت الفيلا فجأه حد حط ايده على بوقها 

جمال بهمس: متخفيش أنا جمال 

هند: انت كنت فين 

جمال: كنت مستخبى المهم كنتِ فين 

هند بحزن:روحت دفنت ماما اتصلو عليا قالو ان هى انتحرت فى السجن 

جمال بلامبلاه: طب بصى تعالى معايا دلوقتى الشقه بتاعتى يلا بينا مفيش وقت 

تسريع الاحداث راحت هند مع جمال 

عند جمال فى الشقه 

جمال وهو بيشرب سجاره:بقا ابوكى كتب كل حاجه لفيروز 

هند وهى بتقشر تفاح: ايوه

جمال: طب بصى انا هخطف فيروز وهق"تل دياب الهوارى

هند بشك:تق"تل دياب الهوارى ليه 

جمال ببرود: عشان هتجوز فيروز 

هند بغضب: طب وانا

جمال: وأنتِ ايه واحده ******قضيت معاها ليله وخلاص 

هند: مش هسيبك يا جمال انتبهت للسكينه اللي فى ايده وبغضب غرزتها فى قلب جمال 

هند وهى بتعرزها فى قلبو كذا مره ورا بعض: مش هسيبك تأذى حد تانى يا جمال 

جمال روحه فارقت جسده وهى سابت السكينه وايدها وجمال غرقانين دم 

هند بجنون مسكت التليفون: الو أنا عايزه ابلغ عن جريمه قتل فى العنوان*****وقفلت وبعدين مسكت السكينه وقطعت شرا"ينها 

عند فيروز 

دياب راح الاوضه لقاها بتلم هدومها

دياب وهو بيمسك ايدها: والله انتِ فاهمه غلط مفيش حاجه حصلت بينا

فيروز بسخريه: فاهمه غلط دا أنا شايفاك فى اوضتها 

دياب: والله أنا محبتش غيرك هو سوء تفاهم 

فيروز بدموع: طب فهمنى الصح 

دياب حكى ليها كُل حاجه 

فيروز: مش أنا قولتلك مش تروح السهره دى

دياب: محدش يقدر يلعب على دياب الهوارى انا بكره هفسحك فى تركيا كلها والسفقه أنا لغيتها ومحدش هيبص لشركتهم 

فيروز: يلا بينا انا هموت وانام دا احنا الساعه 12

دياب: يلا بينا 

بعد فتره الساعه 2

تليفون دياب رن 

فيروز بنوم: ديااب تليفونك بيرن 

دياب صحى من النوم 

دياب: الو مين معايا

اللواء: الو يا دياب بيه انا اللواء عادل الاسيوطى 

دياب: اهلا وسهلا بحضرتك خير فى حاجه

اللواء بأسف وحزن: أنا عايزك تمسك نفسك للاسف سليم ابن عمك اتصاب وهو فى مستشفى الجيش وقاسم اخوك استشهد فى العمليه 

دياب بصدمه:...............

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

بعد فتره الساعه 2

تليفون دياب رن 

فيروز بنوم: ديااب تليفونك بيرن 

دياب صحى من النوم 

دياب باستغراب: دا رقم من مصر 

فيروز: طب رد شوف فيه ايه 

دياب: الو مين معايا

اللواء: الو يا دياب بيه انا اللواء عادل الاسيوطى طبعاً أنا كلمت حضرتك فى الشركه لاكن هما قالولى انك فى مقر الشركه فى تركيا وادونى الرقم الدولى بتاع حضرتك 

دياب: اهلا وسهلا بحضرتك خير فى حاجه

عادل بأسف وحزن: أنا عايزك تمسك نفسك للاسف سليم ابن عمك اتصاب وهو فى مستشفى الجيش وقاسم اخوك استشهد فى العمليه 

دياب بصدمه:انت بتقول ايه 

عادل بحزن: أنا عارف ان الخبر وحش عليكم ربنا يصبركم هو فى مستشفى الجيش الوقتى 

دياب قفل التليفون بسرعه وقام يلبس

دياب: يلا البسى بسرعه هننزل مصر الوقتى 

فيروز محبتش تسأل وهو فى الحاله دى

تسريع الاحداث نزل دياب وفيروز مصر وراحو على البيت 

يونس بدموع فى عينو: أنا كنت هتصل عليك يلا نروح المستشفى الوقتى 

دياب بعيون حمرا: يلا بينا نروح 

هاله بدموع: أنا عايزه اشوفه يا دياب 

دياب: احنا هنروح نشوف يمكن سوء تفاهم 

بعد فتره وصل دياب ويونس المستشفى 

دياب: لو سمحت عايز اوضه سليم الهوارى 

موظف الاستقبال: فى اوضه 102 يافندم 

راح دياب ويونس الاوضه وشافو الدكتور طالع 

دياب للدكتور: لو سمحت سليم الهوارى عامل ايه

الدكتور: هو الحمدلله كويس بس فى اصابه فى إيده ورجله 

دياب بقلق: طب قاسم الهوارى عامل ايه 

الدكتور بأسف: البقاء لله هو فى المشرحه 

يونس وعيونه مليانه دموع: هى فين المشرحه دى

الدكتور: اخر الممر عن اذنكم

دياب ويونس راحو المشرحه والدكتور اللي هناك فتح تلاجه 

دياب شال الغطا من على وش الميت اول مالقيه قاسم اغمى عليه ويونس سندو يونس اتصل بيهم كلهم وجو لدياب 

فيروز: دياب انت لازم تاكل حاجه 

دياب بيبص للفراغ ودموعه نازله فى صمت 

هاله: خد كل يا دياب مينفعش كده 

يونس: لو سمحت يا دكتور احنا هناخده معانا فى البيت واحنا هنراعيه 

الدكتور: حاضر هكتب على تصريح حالا

سليم وهو بيمشى على العكاز: هو دياب عامل ايه دلوقتي 

ساميه: زى مانت شايف اهو على الحال دا

سليم بحزن: امال فين ليلى 

ليلى من وراه: أنا هنا اهو 

سليم باستغراب: هو انتِ يعنى 

ليلى: قصدك مش لابسه اسود ليه 

سليم سكت 

ليلى: أنا اقولك مش لابسه اسود ليه عشان قالى طالما قلبك حاسس بيا وبينبض يبقا ربنا معايا وأنا حاسه بيه وقلبى بيقول انو عايش وأنا هفضل استناه كل يوم لحد ما يجى وانا عندى امل بربنا انو مش هيكسر فرحتى 

عند هند 

فاقت لقت نفسها فى المستشفى 

الظابط: كويس انك فوقتى لاننا كنا عايزين نسألك شويه اسأله 

هند: اتفضل ولو عايز تاخدنى الحبس اتفضل لانى مفيش سبب اعيش عشانه

الظابط بابتسامه: لا أنا استاذ اشرف الدالى المحامى بتاعك هو قالى كل حاجه بس أنا حابب اسمع منك الاول نتعرف أنا ماجد الانصاري وانتِ 

هند: هند سالم المُحمدى 

ماجد بابتسامه: ها يا هند احكيلى وأنا اوعدك إنى هساعدك 

هند حكت كل حاجه لماجد 

ماجد: استاذ اشرف فاهم كل القضيه وصدقينى طالما انك كنتِ حامل منو فتصريح المستشفى ممكن يخليها قضيه دفاع عن النفس بس ممكن تاخدى للاسف سنه او سنه وكام شهر 

هند: كنت هو حصل ايه

ماجد: البيبى نزل عشان فقدتى دم كتير لما قطعتى شرا"ينك

هند بدموع: الحمدلله يارب أنا عارفه انى غلطانه بس والله أنا اتعلمت من غلطى

ماجد: اهم حاجه تكونى فعلاً اتعلمتى وعيشى عشان الناس اللى بتحبك بجد مش اللى بيمثلو الحب

هند: هو ممكن يكون فى حد بيحبنى  

ماجد بتسرع: اه فى أنا قصدى فى اختك فيروز 

هند بحزن: فيروز ياترى هتسامحنى على اللى عملتو

ماجد: فيروز قلبها طيب وهتسامحك

هند: بس انت تعرف فيروز من فين

ماجد بابتسامه: هتعرفى كل حاجه بس فى الوقت المناسب

عند الواء عادل 

سليم: ها يعادل بيه هنروح لسياده المشير أمجد 

عادل: اه يلا بينا 

راحو عند المشير امجد 

عادل: انهارده عايز اكبر قوه عندنا عشان هنقبض على عاصم الحلوانى

امجد: انا عايز خطه محكمه أنا المره اللي فاتت مكنش فى خساير بس اكبر خساره استشهاد قاسم الهوارى 

سليم: لا هو الحمدلله مكنش فى خساير اصلا 

امجد: ازاى يعنى وقاسم 

عادل بفخر: حضرتك هتعرف كل حاجه والحمدلله أنا تلاميذى كلهم دماغهم مستويات عليا والخطط بتاعتهم مفيش حد يقدر يكتشفها 

امجد: انتو ازاى عرفتو ان فى عمليه النهارده واحنا وقفنا المراقبه

سليم بضحك:حضرتك هتفهم كل حاجه والله 

امجد: القوه حالا هتبقى جاهزه 

_عدى شهر على ابطالنا البيت عند دياب فى حاله حزن شديد وماجد واشرف بيحاولو يلاقو ثغره عشان تخفف الحكم على هند 

عند قصر دياب 

الباب خبط وورد راحت فتحت واتفاجأت 

ورد بفرحه: ق قاااسم 

ودخلت فى حضنو وهو شدد على حضنها 

ورد بدموع فرحه وهى بتمسك وشو: انت ازاى عايش أنا مش قادره اصدق

قاسم بضحك: يعنى اروح اموت نفسى عشان ترتاحى

ورد بضحك وسط دموعها: لا لا بعد الشر عليك تعال معايا البيت كلو فى حاله حُزن من ساعه اللى حصل

قاسم بهزار: احنا هنسطعبط انتو عيله نكديه من قبل ما يحصل حاجه 

ورد: طب يلا يا اخويا وحشنى هزارك 

دخلو عند امهم وكانت قاعده بتدعى ربنا ودموعها نازله قاسم قال لورد تدخل هى الاول 

ورد: ماما عندى ليكِ مفاجأه 

هاله: ايه ها يا بتى 

قاسم بغناء: ست الحبايب يا حبيبه 

هاله بفرحه: قاسم ازاى تعال فى حضنى يا ولدى

قاسم جرى على حضنها وهى بتضمو ليها جامد 

هاله: كان قلبى حاسس انك بخير بس ايه اللي حصل 

قاسم: لا دى حكايه طويله وأنا جعان بصراحه ولما بجوع بزعل والله 

هاله: من عنيا احلى اكل ليك يا حبيبي 

قاسم: تسلمى يا ست الكل امال فينهم كده 

هاله: كلهم نايمين 

قاسم: طب بقولك ايه اعزمى حريم اعمامى وعيالهم بمناسبه انى بخير اصلى هموت واشوفهم

هاله: هكلمهم حالا 

ورد بضحك: هتموت وتشوفهم ولا تشوف ليلى 

قاسم: اه هموت واشوفها ارتحتى كده دا على اساس انك مش هتموتى وتشوفى سليم 

ورد: خلاص اسكت دا خطيبى على فكره 

قاسم: يعنى ليلى دى أنا شاقطها مهى خطيبتى برضو بقولك ايه اسكتى أنا رايح ليونس 

ورد: أنا رايحه اساعد ماما 

قاسم راح اوضه يونس لقيه نايم

قاسم جمب ودنو: يووووووونس 

يونس بفزع: ايه فى ايه حصل ايه

قاسم: اقف ياد وحشتنى 

يونس بفزع: اعاااااا عفريت قاسم هيقتلنى عشان بوظت ليه الشاحن 

قاسم: نهارك اسود هو انت اللي بوظتو 

يونس وهو بمسك دراع قاسم: ايه دا هو انت حقيقى 

قاسم: لا خيال 

يونس بفرحه حضن قاسم 

يونس: ايه دا وحشتنى خالص 

قاسم: وانت كمان والله ايه اخباركم من غيرى الايام اللي فاتت 

يونس: والله البيت كان فى حاله حُزن ودياب مش بيتكلم مع حد خالص 

قاسم: خلاص أنا رايح لدياب اصالحو 

يونس: استنى فهمنى انت عايش ازاى 

قاسم: لا دى حكايه طويله لما كلو يتجمع هحكيها واخلص هو انا هقعد كل شويه احكى لحد 

يونس: طب روح لدياب 

قاسم: والله أنا حاسس انى هبيت فى الاسطبل النهارده 

يونس بضحك: اه ربنا يستر بصراحه دياب اتأثر جامد الفتره اللى فاتت 

قاسم راح خبط على اوضه دياب وهو فتح ووقف مصدوم 

قاسم وهو فاتح دراعه: حبيب قلبى خش فى حضن اخوك يا فواز 

دياب ضحك من الصدمه والفرحه وهو بيحضنو قال: والله وحشنى هزارك يا رخم دا انت وجعت قلبى 

قاسم: الف سلامه عليك من الوجع 

وهما بيتكلمو سمعو صوت حاجه دبت فى اوضه دياب 

قاسم: ايه دا 

دياب: مش عارف هدخل اشوف في ايه

دخل دياب ولقى فيروز واقعه على الارض جرى عليها 

دياب بخضه وهو بيضرب ضربات خفيفه على وشها: فيروز قومى يا فيروز 

بس مفيش رد 

دياب شالها وحطها على السرير وطلع لقاسم 

قاسم: فى ايه 

دياب: معلش يا قاسم اتصل بالدكتوره بسرعه خليها تيجى فى اسرع وقت 

قاسم: حاضر 

تسريع الأحداث

وصلت الدكتوره وكشفت على فيروز وطلعت

دياب: خير يا دكتوره

الدكتوره: مبروك المدام حامل

دياب بصدمه وفرحه: حامل هبقى اب

هاله بفرحه: الف مبروك يا دياب 

كلهم دخلو لفيروز وباركو ليها 

فيروز حطت ايدها على بقها من الفرحه: أنا مش مصدقه 

دياب:الحمدلله عايزك تهتمى باكلك ومفيش شغل فى الشركه تانى 

الباب خبط 

دياب: مين

ورد من ورا الباب: أنا يا دياب

دياب: ادخلى يا ورد

ورد دخلت

ورد: حريم اعمامى وصلو وماما بتقولكم انزلو عشان الاكل 

دياب: حاضر يا ورد قوليلها نازلين 

ورد: حاضر عن اذنكم

 مشيت ورد 

دياب: يلا ننزل عشان الاكل 

فيروز: يلا 

نزلو تحت والكل عرف بخبر حمل فيروز وقضو جو أسرى حلو 

بعد ما خلصو أكل 

ورد: ها يا قاسم احكى اللى حصل

قاسم: بصو احنا طلعنا العمليه دى بس للاسف هما كانو عاملين احتياطاتهم والحمدلله مكنش في اى خسائر من عندنا أنا وسليم بس اللى اتصبنا سليم كان فى حته جمب زمايلى فعشان كده لحقوه اما أنا اتصبت فى مكان كان جمب رجاله عاصم الحلوانى فأخدونى معاهم وحطو واحد من رجالتهم اللى قتل"ناهم 

دياب: بس ازاى دا كان نفس شكلك 

قاسم: اه ما هما عملو حاجات فى وشو خلوها نفس ملامحى 

بس انتو لو بصيتو على ايدو هتلاقو فيها وشم 

يونس: بس ليه اخدت معاه

قاسم: هو اخدنى عشان يعذبنى انما أنا عملت نفسى فاقد الذاكره فخلانى من رجالتو 

فاطمه: مش انت بتقول انو ذكى ازاى مجبش دكتور يكشف عليك

قاسم: ما أنا بقا كنت عامل حسابى و اخدت برشام بيعمل فقدان ذاكرة لمده يومين فلما جاب الدكتور وكشف ظهر له انى كنت فاقد الذاكره فعلا بس انا كنت بنقل كل الاخبار للوزاره عندنا

امل: طب فى حد كان يعرف انك عايش

قاسم: اه اللواء عادل وسليم

دياب بغيظ: اه يابن 🐕 وبتمثل انك زعلان طب كنت فهمنى 

سليم بضحك: الله وأنا مالى يا لمبى ما الخطه كانت هتبوظ 

كلهم ضحكو وعادت السعاده مره اخره 

عند هند 

خرجت من المستشفى وماجد اخدها فى حبس خاص عشان مش حابب تختلط بالمساجين وكانو بيعملو اقسى جهدهم هو واشرف المحامى عشان يخلوها دفاع عن النفس وفعلا المحكمه اخدت بكده لان مفيش زواج بينهم وقرار المستشفى انها كانت حامل فخلوها دفاع عن النفس بس للاسف اخدت سنه 

عند دياب

قاسم: دياب

دياب: ايوه يا قاسم 

قاسم: أنا عايز اتجوز ليلى 

دياب بابتسامة: خلاص تمام أنا موافق وكلكم تتجوزو فى يوم واحد نادر وفاطمه وسليم وورد ويونس وامل وانت وليلى 

قاسم: يحيى العدل وربنا احلى اخ طب الفرح امتي 

دياب: هو كده كده نادر قالى عايزه الشهر الجاى وانا موافق يبقى ان شاءلله الشهر الجاى 

قاسم: خلاص تمام 

 قبل الفرح باسبوع ......

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

عند دياب 

قبل الفرح بإسبوع وهما كُلهم قاعدين فى الجنينه 

دياب: أنا قررت ان احنا نعمل فرح لاتنين وكتب الكتاب لاتنين تانين وبعد اسبوعين فرحهم بدل ما يبقو فرحين مع بعض عشان الحسد 

أحلام: عين العقل حتى أنا كُنت هقولك كده دا العين فلقت الحجر

ساميه: طب هيبقى مين اول اتنين فى الفرح ومين فى كتب الكتاب 

دياب: أول اتنين فى الفرح هو نادر وفاطمه وقاسم وليلى وكتب الكتاب يونس وأمل وسليم وورد

هاله: قرار كويس 

قام سليم وهو حاطط ايده فى وسطه: نعم ياخويا اشمعنا أنا اللى يبقا كتب كتاب طب ماتخلى قاسم 

قاسم بإستفزاز:مينفعش لانى ببساطه اكبر منك بشهرين 

سليم: محسسنى انهم سنتين انا مليش دعوه أنا عايز فرح 

دياب: على فكره انا ممكن اخليك بعد سنه فهتسمع الكلام من سُكات ولا لا 

سليم بوجه باكى: الله يخليك يا دياب جوزنى معاهم 

قاسم بضحك: حرام عليك يا دياب الواد هيبكى 

دياب: خلاص يخرب عقلك الفرح هيتعمل ليكم انتو الاربعه وهيتكتب كتابكم مع الفرح 

سليم بصوت عالى: يحيي العدل 

دياب: امال فين البنات 

يونس: راحو الاتيليه عشان الفساتين 

دياب: تمام 

عند هند 

كانت قاعده فى الحبس الخاص بيها لان ماجد مش عايزها تختلط بالمساجين دخل عليها ماجد

ماجد بإبتسامة: مردتش افطر غير معاكِ 

هند: لا شكراً أنا مش جعانه خالص 

ماجد: ومش عايزه تاكلى ليه بقا

هند بتوتر: هو انت ممكن تجيب ليا مُصَليه 

ماجد بإبتسامة: اكيد طبعاً لو عايزه اجبلك هو انتِ هتصلى

هند بإبتسامة: إن شاءلله اصل من ساعه ما ربنا وقف جمبى واتحكم عليا بسنه واحده وانا فى حاجات انا غلطانه فيها فعلاً والحمدلله الواحد اتعلم من غلطو بس عمرى ما هنسى اللي حصل معايا دا

ماجد: لو فضلنا فاكرين الماضى هنضيع الحاضر والمستقبل احسن حاجه إنك مش تفكرى فى الماضى وأرميه ورا ضهرك يلا قوليلى ايه اول حاجه هتعمليها لما تطلعى من هنا 

هند: اول حاجه انى هصلح علاقتى بفيروز أنا أذيتها كتير وهى ملهاش ذنب 

ماجد: اه صح هى ليه يعنى احم كُنتِ بتكرهى فيروز كده 

هند: تعرف أنا وفيروز كنا بنحب بعض جداً لما كنا صغيرين كُنت انا وهى واحد بس ماما دايما كانت بتزعقلي عشان بلعب معاها كانت بتزرع الحقد بتاها ناحية فيروز ومامتها فيا انا لحد ما لقيت نفسي بتغير 180درجه بعد ما كنت بحب فيروز بقيت بكرها 

ماجد: يلا حصل خير المهم انك تصلحى علاقتك بيها 

هند: ان شاءلله أنا ناويه اعمل كده بس هى هتسامحنى 

ماجد: فيروز قلبها طيب 

هند: هو انت تعرفها من فين

ماجد بضحك: معقول مش عرفانى

هند: لا مش عارفه بصراحه 

ماجد: انا ماجد الانصارى كنت ساكن فى الفيلا اللى جمبكم زمان بس لما والدى اتوفى غيرنا السكن بتاعنا 

هند: اهاا افتكرت ابن طنط دولت صح

ماجد بضحك: ايوه انا اخيراً الذاكره رجعت

هند بضحك: اه دا شكلك اتغير خالص انا معرفتكش 

ماجد: اه شكلى اتغير من ساعه ما دخلت كليه الشرطه هو احنا مش هناكل ولا هنقضيها كلام 

هند : لا يلا ناكل 

فى يوم الفرح 

فى غرفه دياب 

دياب لابس بدله رمادى وكان شكله جذاب جداً  

وفيروز كانت لابسه فستان بس بتبص لدياب بضيق 

دياب بضحك: مالك زعلانه ليه 

فيروز: واالله يعنى مش عارف ليه 

دياب: اهاا عشان مش مخليكى ترقصى 

فيروز: اه عشان خاطري متخفش مش هعمل مجهود 

دياب: والله دا انتِ لما بتطلعى السلم روحك بتطلع 

فيروز: ماشى اتريق اتريق وبعدين جات فى دماغها فكره وابتسمت بخبث 

فيروز قربت من دياب وحطت ايدها ورا رقبتو 

فيروز: طب لو قولتلك عشان خاطر البيبى 

دياب برفعه حاجب: هو انتِ فاكره كده هتغرينى يعنى برضو مش هتتحركى من الكرسي 

فيروز بعدت عنو وقالت: تمام يا دياب متكلمنيش تانى 

دياب: احسن انا مش هكلمك 

فيروز بوجه باكى: يابنى الكُل هيرقص 

دياب مسك ايدها وباسها: ياحببتى أنا بعمل كده هشان خاطر البيبى الكل هيرقص عادى لاكن انتِ لسه فى اوله 

فيروز: خلاص مش هتحرك من مكانى 

دياب: شطوره ايوه كده اسمعى الكلام يلا أنا هروح عند الشباب وانتِ روحى عند البنات 

فيروز: ماشى 

عند الشباب 

كانو كلهم خلصو لبس قاسم ويونس وسليم لابسين بدل سوده 

سليم بغناء: ياولاد بلدنا يوم الخميس 

يونس: هكتب كتابى وابقا عريس 

سليم: والدعوه عامه وهيبقى لامه

يونس: وهيبقى ليا فى البيت ونيس 

قاسم: النهارده فرحى ياجدعان 

دياب من على الباب: هو انتو مش بتزهقو من الصبح بتغنو ايه دا 

سليم: ياعم الواحد فرحان مش مصدق والله 

دياب: ولا أنا بصراحه مصدق انكم هتبقو ابهات فى المستقبل 

يونس: ياعم متقلقش هتبقى حاجه فوق العظمه 

عند البنات 

فاطمه بضحك: معلش يا فيروز هو خايف عليكِ برضو 

فيروز: ما أنا عارفه بس كان نفسي ارقص بصراحه 

أمل: معلش 

فيروز: بس سيبكم منى شكلكم حلو اوى 

ليلى: دا انا هموت من التوتر

فيروز بضحك: أنا كنت زيك كده وجى دياب رعبنى اول يوم بس خدت حقى 

ليلى باستغرب: اخدتى حقك ازاى وهو عمل ايه اصلا 

فيروز بضحك: لا بلاش اقول عشان دياب ما يطلقنيش اسكت احسن 

قاطعهم الخبط على الباب

فيروز راحت فتحت وكان دياب ومعاه الشباب ونادر جيه كمان معاهم وكان لابس بدله سوده برضو 

نادر قرب من فاطمه وباس راسها وقال بإبتسامه: مبروك ياحببتى 

فاطمه بخجل: الله يبارك فيك يا نادر

قاسم قرب من ليلى وباس راسها: مبروك عليا انتِ 

ليلى كانت بتبصله بخجل 

سليم لسه هيقرب من ورد ويعمل زيهم بس دياب وقف بينهم 

سليم: ايه فى ايه 

دياب بتضيق عين: لما تكتب الكتاب يعم الحلو

سليم: ياعم هتبقى مراتى والله 

دياب ببرود: اهو انت بنفسك قولت هتبقى يبقى استنى 

يونس بأدب: شوفت أنا مؤدب ازاى أنا مش هتكلم عشان انت تخلينى ابوس راس أمل 

سليم: عليا النعمة ما انت عامل حاجه الا لما اعمل أنا الاول 

وانتِ كمان يا فيروز لمى جوزك هاا 

فيروز بضحك وهي بتشد دياب: خلاص يا دياب احنا ملناش دعوه 

دياب بعند: وأنا مش هخليه يبوس راسها الا بعد كتب الكتاب 

سليم: ما خلاص وبعدين انت ناسى عملت ايه يوم كتب الكتاب 

دياب ببراءه: معملتش حاجه 

قاسم: حصل والروج يشهد 

دياب: اطلع منها انت يا قاسم انت لسه داخل دنيا متخلنيش ادخلك اخره

قاسم بخوف مصطنع: لا أنا اسكت احسن

فيروز بتمثيل: ديااب الحقنى مش قادره

دياب بقلق: فى ايه مالك 

فيروز بتمثيل: لا ودينى الاوضه مش قادره 

دياب اخد فيروز على الاوضه واول ما خرج قرب سليم من ورد وباس راسها: مبروك معقول القمر دا بقا بتاعى أنا 

ورد بخجل: الله يبارك فيك 

يونس قرب من امل وباس راسها: اخيراً السنين عدت وبقيتى بتاعتى انا الف مبروك 

أمل بخجل: الله يبارك فيك 

عند فيروز اول ما دخلت الاوضه 

دياب: خلاص ارتاحى انتِ هنا

فيروز: لا أنا بقيت كويسه 

دياب بيقلدها: امال ايه هو اللي ديااب الحقنى 

فيروز بضحك: أنا مش بتكلم كده علي فكره وبعدين حرام عليك سيبهم يفرحو 

دياب: بس انتِ وقعتى قلبى 

فيروز: خلاص انا اسفه 

دياب بغمزه: لا أنا عايز اعتذار بطريقه تانيه 

فيروز بضحك: هو الاحترام دا معداش عليك

دياب بضحك: لا أنا محترم مع كل الناس إلا معاكى 

فيروز: طب يلا بينا ننزل الفرح 

دياب: يلا 

نزلو الفرح وكل عروسه شبكت ايدها فى ايد عريسها ونزلو تحت وقضو اليوم فى فرح وسعاده 

بعد فتره طووووووووويله كل عريس اخد عروسته لتبدأ حياتهم الزوجيه 

بعد مرور 6 سنوات 

يونس: يا دياااب ما تلم ابنك دا 

دياب: مالو عمل ايه 

يونس: عمال يبو"س فى البت بنتى 

أسر بطفوله: ماهى هتبقى مراتى 

يونس: أنا معنديش بنات للجواز 

أسر بغرور لا يليق بطفل: وانت تطول واحد حلو زى 

يونس بصدمه: دا طفل دا بس هقول ايه ما هى دى خلفت دياب الهوارى 

دياب بضحك: طب ما تاخد رأى العروسه 

يونس: ايه رأيك يا تاليه 

تاليه بطفوله: انا موافقه يا بابي انا بحب أثر (أسر) 

يونس: موافقه على طول كده طب حتى قولى سيبنى افكر 

قاسم: الحمدلله أنا بنتى متعملش كده 

دياب بضحك: الحق يا قاسم البت بنتك بتتباس هناك اهى 

قاسم: ينهار اسود انت ياد يا مالك سيب بنتى يلا وانت ياعم نادر ماتلم ابنك 

نادر بضحك: متخافش هيتجوزها 

مالك بطفوله: انت مالك يا عمو انا بحبها ثح يا جوان 

جوان بطفوله: ايوه أنا بحبو يا بابى وهو يبو"سنى عادى

قاسم بصدمه: ينهار اسود دا أنا معرفتش اربي خالص 

قاطعهم دخول ماجد و هند اللي قربت من فيروز 

هند بدموع: أنا عارفه ان مليش عين اكلمك بس أنا خدت جزائى سامحينى يا فيروز 

ولسه هتمشى فيروز مسكت ايدها وحضنتها 

فيروز بحب: انتِ اختى ياهند وانا هفضل احبك علطول والله وتعالى نبدأ مع بعض صفحة جديده وأنا كده كده مسمحاكى من زمان 

هند: أنا موافقه اننا نبدأ مع بعض صفحه جديده 

ماجد بهزار: أنا أسف انى قطعت عليكم اللحظه بس أنا طالب ايد هند هاا قولتى ايه 

فيروز باستغراب: مين دا يا هند 

هند: دا المقدم ماجد الانصارى كان الداعم الوحيد ليا ايام السجن 

فيروز بإستغراب: سجن ايه 

هند بضحك: لا دى حكايه طويله المهم ماجد الانصارى دا كانو جيرانا زمان فى الفيلا اللى جمبنا 

فيروز: تبع طنط دولت 

هند: ايوه تبعها 

ماجد: ها قولتى ايه يا فيروز 

فيروز بإبتسامة: تمام أنا معنديش مانع  

ماجد بإبتسامة: خلاص يبقى الفرح الشهر الجاي 

فيروز: على خيره الله وبما اننا هنبدأ صفحه جديده فأنا قررت هنبيع الفيلا بتاعه بابا والشركه انتِ تمسكيها ايه رأيك 

هند: خلاص تمام أنا موافقه 

دياب: بما اننا بقينا اهل فتعال ياماجد اقعد معانا وانتِ يا فيروز خدى هند 

_قضو اليوم فى فرح وسعاده 

بعد مرور سنه أخرى.....

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

↚

تعريف بسيط لاولادهم 

دياب وفيروز: خلفو أسر وتالين 

ويونس وامل: خلفو تاليه ويزيد 

وقاسم وليلى: خلفو جوان وزين 

ونادر وفاطمه: خلفو مالك ورسيل 

سليم وورد: جويريه وسيف 

هند وماجد: ليث وداليا توأم عندهم سنه ونص 

بعد مرور سنتين على الست سنوات

كانو كلهم واقفين حولين السفره وبيغنو اغانى اعياد الميلاد  لجويريه بنت سليم هى عمرها سنه 

بعد فتره خلص عيد الميلاد 

أسر: يلا ياتاليه تعالى اوضتى 

تاليه وهى بتمسك ايدو: اه يلا بينا 

يونس: طب والله لو ما لميت ابنك عن بنتى انت عارف أنا هعمل ايه 

دياب برفعه حاجب: هتعمل ايه يعنى شكل الاسطبل وحشك صح 

يونس بهزار: لا مش هعمل حاجه أنا كنت بهزر اصلا 

دياب: ايوه كده اتعدل 

يونس بخبث: امال فين تالين 

سليم: أنا شوفتها طلعت مع زين ابن قاسم

دياب: نعم ياخويا طلعت مع مين انت ياد ياقاسم ابعد ابنك عن بنتى 

قاسم: يعم انت تطول ابنى اصلا 

دياب بخبث: أمال فين جوان 

يونس: أنا شوفتها طلعت مع مالك 

قاسم:  ياد يا نادر لم ابنك عن بنتى 

نادر: متخافش هيتجوزها 

قاسم بخبث: امال فين راسيل 

دياب: طلعت مع سيف 

نادر: هو اللي بنعملو فى الناس هيطلع علينا ولا ايه 

قاطعهم دخول ماجد وهند وابنهم وبنتهم ليث و داليا اللى عمرهم سنه ونص (توأم يعني) 

فاطمه لهند: انتِ علطول متأخره كده 

ماجد: قوليلها دا أنا من الصبح مستنيها تخلص 

هند بضحك: الله مش بجهز نفسى 

ليلى: طب تعالى اقعدى معانا احنا طفينا الشمع من شويه 

هند: اتفضلو الهدايا بتاعتهم 

أمل: ليه تاعبه نفسك كده 

هند: ولا تعب ولا حاجه هما زى ولادى 

فيروز: تعالى يلا اقعدى معانا وانت يا ماجد دياب وكلهم قاعدين هناك روح ليهم 

ماجد: تمام هاخد الولاد معايا 

هند: خلاص تمام 

عند الشباب 

سليم: وانت يا يزيد مش ناوى تحب حد فى جويريه بنت سليم وداليا بنت ماجد 

يزيد بطفوله: أنا هتجوز داليا يا بابى عثان(عشان) ليث هيتجوز جويريه

وبعدين قرب من داليا: يلا نلعب فى اوضتى 

داليا بطفوله: لا مث(مش) هلعب معاك عثان(عشان) انت بتلعب مع البنات فى النادى

يزيد بطفوله: لا انا بلعب معاهم عادى بث(بس) أنا هتجوزك انتِ 

داليا:خلاث(خلاص)هلعب معاك يلا 

ماجد: أنا حاسس ان بتنى بتتشقط قدامى 

قاسم: حاسس لا انت المفروض تتأكد 

ليث لقاسم: عمو عمو

قاسم: نعم ياروح عمو

ليث بطفوله: هى جويريه صغيره ليه 

قاسم بضحك: حكمه ربنا بقا 

ليث بطفوله: اثل(اصل) أنا عايزها تكبر عثان(عثان) اتجوزها يلا انا هروح العب معاها 

قاسم بضحك: دا ايه الاطفال دى 

نادر: بقولكم ايه بدل الملل دا تعالو نشوى لحمه 

دياب: والله فكره حلوه هروح انده فيروز ونجيب اللحمه 

نادر بضحك: جيب اللحمه بس هاا 

دياب: قصدك ايه 

ماجد بضحك: قصده متبقاش شقى 

دياب بابتسامه صفرا: على فكره أنا ممكن انده للرجاله دلوقتى يودوكى تنضفو الاسطبل لوحدكم لان انت ونادر اللي مجربتوش تنضيفه 

ماجد ونادر: لا لا خلاص احنا أسفين

دياب: ايوه كده اتعدلو 

عند الستات 

فيروز: هند أنا كنت عايزه أسألك سؤال يعنى بس هو من زمان 

هند: اسألى 

فيروز: هو انتِ ليه مش جيتيلى علطول ليه استنيتى كل دا

هند: بصراحه أنا كُنت خايفه منك يعنى ممكن مش تسامحينى وكده ماجد كان بيقنع فيا بس أنا كُنت برفض هو سابنى فتره عشان ميضغطش عليا وبعدين اقترح عليا انى اجى وهو قالى انا هاجى معاكى

فيروز: طب كنتِ عايشه فين الفتره اللى فاتت دى كلها 

هند: ماجد اجر ليا شقه اعيش فيها بس هو كان بيزورنى من فتره للتانيه عشان كلام الناس وكده اه صح يا فيروز هو انتِ ودياب اتقابلتو ازاى 

فيروز حكت ليهم حكايتها من اول ما يونس قابلها فى القطر 

فيروز بإبتسامة: دياب دا احلى حاجه حصلت ليا مكنتش اعرف انو ممكن يحبنى 

دياب: فيروز ممكن تيجى المطبخ معايا 

فيروز: حاضر 

فيروز ودياب راحو المطبخ 

دياب: بصى طلعى لحمه عشان احنا هنشوى 

فيروز: حاضر 

فيروز هى وبتطلع اللحمه من الفريزر لقت دياب وقف وراها ولبسها سلسله فيها اسمو واسمها 

دياب بإبتسامة: أنا نفسى مكنتش اعرف انى ممكن احب حد كنت دايما بهتم بالشغل وبس امى كانت دايما بتزن عليا عشان اتجوز بس أنا كنت بقولها لما نصيبى ياجى هتجوز 

فيروز وهى بتحضنو: أنا بحبك اوى يا دياب انت وولادنا اكبر نعمه فى حياتى 

حضنها دياب وبعدين بعد عنها وقال: ايه رأيك فى السلسله 

فيروز وهى بتمسك السلسله: تحفه عجبتنى اوى

دياب بغمزه: طب مفيش حاجه كده بمناسبه انها عجبتك 

فيروز بضحك: اتلم يا دياب لحد يدخل يشوفنا 

دياب ببراءه: على فكره أنا قصدى انك تقولى شكراً انتِ اللى دماغك شمال وبتخلينى اروح فى طريق الرزيله 

فيروز بضحك: طب يلا نطلع اللحمه ونطلع بره بدل ما يقولو حاجه تانى 

دياب بكذب: عارفه امى امبارح كانت بتتكلم معايا عارفه كانت بتقول ايه 

فيروز: لا مش عارفه 

دياب: كانت بتقول نفسى يكون ليك ولاد كتير يا دياب وانتِ عارفه دى امى ولازم انفذ طلبها امال فين رضا الام 

فيروز بضحك: والله طب كانت بتقولك انت بس ولا ليهم كلهم 

دياب: لا كانت بتقولى أنا بس 

فيروز بضحك: طب ماشى أنا هروح اقولها 

دياب: استنى هتقولى ايه انا بهزر 

فيروز: ايوه كده 

دياب وهو بيبص حوليه: طب ايه 

فيروز: ايه 

دياب: مفيش مكافأه كده بمناسبه الهديه 

فيروز قربت منو وبا"ست خدو 

دياب: هى المكافأة دى حلوه بس أنا عايز واحده احلى 

فيروز فهمت: دياب اتلم لحد يدخل

دياب: والنعمه ما أنا ماشى الا لما اخدها قرب دياب من فيروز وقب"لها فجأه دخل زين ابن قاسم 

زين بطفوله: ايه دا يا عمو انت بتعمل ايه 

دياب بعد عن فيروز بغيظ وقال: هو يإما انت يإما ابوك يعنى انا اخلص من ابوك تطلع انت تفسد عليا اللحظات الحلوه 

زين بكلام لا يليق بطفل: أنا مالى انت اللي نحس وبعدين لو عايز تبو"سها ادخل اى اوضه 

دياب بصدمه: ينهار اسود مستحيل دا يكون تفكير طفل 

فيروز: شوفت قولتلك حد هيدخل 

دياب: استنى انتِ بس خد يالا هو انت عرفت دا منين

زين بطفوله: اثل(اصل) احنا لما كُل واحد بيعوز يبو"س حبيبتو بيروح على اى اوضه يعنى أثر(اسر) مع تاليه وجوان مع مالك ورسيل مع سيف ويزيد مع داليا وليث مع جويريه 

دياب: ينهار اسود دا احنا المفروض نطلب بوليس الاداب والله مفيش غيرك اللي محترم 

زين بطفوله: لا ياعمو ما أنا مع تالين 

دياب وهو بيمسكو من قفاه: مع مين ياخويا ولا انت تبعد عن البنت خالص 

فيروز بضحك وهى بتاخد زين منو: خلاص سيبو يا دياب دا طفل 

زين وهو بيعدل هدومه كأنو شخص كبير: لا ما احنا هنعمل اتفاق انا ابو"س تالين براحتى وانت تبو"س امها براحتك 

فيروز مقدرتش تمسك من الضحك 

دياب: انتِ بتضحكى على ايه وانت يلا دى مراتى 

زين بطفوله: ما أنا كمان هتجوز تالين 

دياب: ياد انت ابعد عن بنتى خالص 

زين بطفوله: خلاص أنا هبعد عنها وهروح افضحك بره وبرضو مش هبعد عنها عن اذنك يا عمو وطلع يجرى 

فيروز: الحق دا هيطلع يفتن علينا 

دياب: والله دا اللي همك انتِ مش شايفه كلام الواد ازاى 

فيروز وهى بتاخد كياس اللحمه: دا طفل يا دياب متعملش عقلك بعقلو ممكن تيجى تمسك معايا 

دياب: هو انا عاد فيا عقل هاتى امسك معاكى 

طلع دياب وفيروز فى الجنينه وكلهم كانو بيضحكو 

فيروز بصت بإحراج وراحت عند البنات ودياب عند الشباب 

عند الشباب 

يونس بضحك: جبت اللحمه يا دياب 

دياب: اه جبتها مش شايف 

سليم بضحك: فى المطبخ يا دياب 

نادر بضحك: وسط الحلل يا دياب 

ماجد بضحك: فى حاجه اسمها اوض يادياب 

قاسم بضحك: بس الحمدلله اتعلمت من المره الاولى ومسحت الروج 

دياب بغيظ: والله كلمه زياده وهاخدكم كلكم افسحكم فى الاسطبل وبعدين أنا اخلص منك يا قاسم يطلع ابنك 

قاسم بضحك: متخافش احنا ستر وغطا عليك

ماجد: هو احنا هنقضيها كلام ولا ايه يلا نشوى

نادر: يلا هاتو اللحمه أنا ولعت النار 

عند البنات 

كانو بيضحكو 

فيروز بإحراج: ما خلاص بقا انتِ وهى 

هند بضحك: دا الواد فتن عليكم 

أمل: لا وكمان كان بيتكلم بعلو صوتو 

فيروز: هعمل ايه شوفتى ابنك ياست ليلى حطنى فى موقف محرج قدامكم 

ليلى بضحك: لا وبعد ما فتن سليم بيقولو عيب تفتن على حد يقولو يستاهل عشان مش راضى يخلينى ابو"س بنتو 

فيروز بضحك: دا جو كان نازل يقول لدياب انا ابو"س بنتك وانت تبو"س امها 

كلهم ضحكو 

فى الليل 

كانو معلقين عقد نور وحاطين سفره طويله و كلهم قاعدين كُل واحد جمب مراتو وكُل طفل جمب حبيبتو (عيال اخر زمن 😂) وكل ام فرحانه بوجود عيالها واحفادهم وهما فرحانين 

دياب لفيروز بحب: فاكره أول مره اتقابلنا 

فيروز بإبتسامه: ودا يوم معقول انساه أنا لو نسيت اسمى اليوم دا مستحيل انساه 

دياب مسك ايدها بحب وباسها: ربنا ما يحرمنى منك يا احلى روز 

فيروز بحب: ولا منك بحبك اوى يا دياب 

دياب بحب: وأنا كمان بحبك يا قلب دياب 

تمت بحمدلله

متنساش ان الرواية موجودة كاملة في قناة التلجرام والواتساب

للانضمام لجروب الواتساب اضغط هنا

للانضمام لقناة التلجرام اضغط هنا
لقراءة الفصل التالي اضغط علي السهم الموجود في جهة اليسار و لقراءة الفصل السابق اضغط علي السهم الموجود في جهة اليمين

تعديل المقال